به گزارش همشهری آنلاین، جای باغ یک گود بزرگ رها شده است و دیوار آپارتمان‌های اطراف ترک خورده است. در گود «جبلی» نیاوران هنوز ریزش اتفاق نیفتاده و کسی کشته نشده است. بقیه گودهای بزرگ شمال شهر هم چنین وضعیتی دارند.
معمولا تصور نمی‌کنیم که در خیابان‌های شمالی منطقه یک یا در نقاط پرشیب با مشکل گودهای ساختمانی روبه‌رو باشیم ولی در جریان ساخت‌وساز در املاک گران‌قیمت این محدوده از شهر بارها پیش آمده است که یک پروژه به‌دلیل مشکلات قانونی یا حتی مالی، نیمه‌کاره باقی مانده یا در مراحل ابتدایی حفاری متوقف شده است. سود سازندگان در سرعت بیشتر است و به همین دلیل تلاش می‌کنند به‌محض فراهم شدن مقدمات کار، حفاری را شروع کنند و برخی اصول قانونی و سندی در این روند نادیده گرفته شده یا به آینده موکول می‌شود.
در تقاطع خیابان جبلی و خیابان کاج، درست بین ساختمان‌های بلندمرتبه نوساز یک حصار آبی و سفید نصب شده که نشانه کارگاه ساختمانی است. درون حصار کاری انجام نمی‌شود و چند کانکس اسکان کارگری، یک تاورکرین، بخشی از فونداسیون بتنی و یک مخزن عمودی سیمان به چشم می‌خورد.
خطر ریزش
همان موقعی که تخریب باغ را شروع کردند اهالی خیابان به این کار اعتراض کردند. سال ۹۸ بود که ترک خوردن ساختمان‌های اطراف شروع شد. از روی نمای سنگی ۲ ساختمانی که در سمت مقابل خیابان قرار دارد هم می‌شود ترک‌ها را تشخیص داد. بیشتر از همه درز انقطاع ساختمان‌ها تحت تأثیر قرار گرفته است. اهالی بعضی از آپارتمان‌های اطراف از هراس ریزش، خانه خود را ترک کردند اما پس از مدتی برگشتند. ترک‌ها هم بزرگ‌تر نشد ولی این دلیلی بر ایمنی گود نیست. در سال ۹۸ پروژه متوقف شد و سازمان تامین اجتماعی که مالک آن اعلام شده بود موظف شد گود را به‌صورت پایدار دربیاورد؛ مسیر قناتی را که به درون آن راه پیدا کرده بود اصلاح کند و به ساکنان ساختمان‌های اطراف که مجبور به تحمل ترک خانه‌های خود شده بودند ماهانه مبلغی برای اجاره محل سکونت پرداخت کند.
یکی از ساکنان محله و عضو شورایاری نیاوران دراین‌باره می‌گوید: «مدتی پیش دیواره‌های این گود مقاوم‌سازی شد. ساکنان ساختمان‌های اطراف هم همچنان در آن ساکن هستند.» مختار عموجعفری، با اشاره به ساخت و سازهای بی‌رویه می‌افزاید: «گود مالک دارد و مالک کار آن را دنبال می‌کند. در نیاوران مشکل، قطع شدن آب قنات‌ها و خشک شدن درختان است.»
مشکلات قنات‌های قدیمی هم در سال‌های اخیر بیشتر خود را نشان داده است. زمانی که گود به مسیر قنات برخورد می‌کند، آب در آن جمع و باعث نشست خاک می‌شود. ارقامی که در آن سال از تعداد گودهای منطقه‌یک اعلام می‌شد، عجیب بود؛ مانند ۴۲پرونده از ۶۲پرونده برج – باغ‌شهر تهران که در محدوده منطقه‌یک شهرداری قرار دارد یا اینکه ۸۹گود در منطقه‌یک وجود دارد که ۴۵مورد آنها رها شده است.
در ابتدای مسیر پیاده‌روی کوهنوردان به سمت توچال هم یکی از گودهای پرخطر منطقه‌یک قرار دارد که به نام گود ولنجک شناخته می‌شود. زمینی به مساحت تقریبی هزار مترمربع که در تقاطع خیابان بیست‌وپنجم و بلوار ولنجک در جنوب پارکینگ مجتمع فرهنگی- تفریحی توچال واقع است. گودهای مرجان، اژدری و... هم دیگر نقاط خطرساز شمال تهران هستند که گهگاه آماری از تعداد آنها ارائه می‌شود.
یکی از دلایل اختلاف در تعداد گودهای خطرناک، عمق و میزان پایدارسازی آنهاست. معمولا خاکبرداری با بیشتر از ۲۰ متر عمق، گود پرخطر ایجاد می‌کند و از طرف دیگر پایدارسازی با نیلینگ(ایجاد دیواره با استفاده از میلگرد و شبکه فلزی و بتن‌ریزی) برای مدت مشخصی دوام دارد.
شهردار منطقه‌یک درباره گود خیابان جبلی می‌گوید: «گود جبلی یکی از گودهای پرخطر منطقه است که ساختمان مجاور آن نیز دچار انحراف شده و باید با دستور صریح دادستانی این ساختمان تخلیه و گود نیز تعیین تکلیف شود.»
حمیدرضا حاجوی، گود اژدری را نیز از دیگر گودهای پرخطر منطقه دانست و گفت: «گزارش رسمی اقدامات این گود نیز باید از شرکت ذیصلاح که زیرمجموعه حوزه معاونت شهرسازی اداره کل معماری ساختمان است دریافت شود و از نظر بحرانی مورد بررسی قرار بگیرد.»
او با اشاره به اعتبار ۱۰میلیارد تومانی رفع خطر از گودها، افزود: «شهرداران نواحی با شناسایی و اعلام گودهای پرخطر با اعتبار موجود باید برای پر کردن و رفع خطر این گودهای پرخطر اقدام کنند.»
نظر شما