در زمان عمل جراحی، پزشکان سعی به بازگشت وضع قبلی اندام درصورت امکان و جا انداختن شکستگی نموده و سپس با وسایلی به تناسب نوع شکستگی آنها را ثابت می‌کنند.
گاه لازم است قطعات شکسته از بدن خارج و به جای آنها قطعات فلزی کار گذاشته شود.
مردم معمولاً از این وسایل با عنوان کلی پلاتین یاد می‌کنند، اما این تصور صحیح نیست، جنس این قطعات معمولاً یا استیل است یا تیتانیوم که هردو، آلیاژهای ویژه کارگذاشتن در بدن هستند.
متأسفانه از آنجا که تفاوت قیمت استفاده از فلز نامرغوب و عدم‌پیمایش روند صحیح ، دقیق و علمی تولید، بسیار زیاد است، انواع وسایل تقلبی که تنها در آزمایشگاه‌های بسیار مجهز می‌توان آنها را از نوع واقعی تشخیص داد ساخته شده و در بازار با جعل مارک‌های شناخته شده توزیع می‌شوند.
بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی حدود 30 سال قبل، خود مجهز به کلیه ست‌های جراحی بود و وسایل ثابت کردن شکستگی‌ها تنها از شرکت‌های سازنده معتبر، آن هم توسط بیمارستان خریداری شده و در اتاق‌های عمل همیشه همه انواع وسایل موجود در بازار بین‌المللی معتبر آن روز موجود بود و نیازی به سفارش مستقیم به شرکت‌ها و دادن نسخه به همراهان بیمار و غیر آن وجود نداشت.
فرسایش ست‌های جراحی موجود و اتمام وسایل خریداری شده و مشکلات عدم‌تامین بودجه جهت خرید وسایل و سیل بیماران و مصدومان و لزوم درمان آنها به‌تدریج روش‌های جایگزین را به‌وجود آورد.
ابتدا فقط صدور نسخه و فرستادن همراهان بیماران و مصدومان جهت تهیه وسایل مصرفی بود. به‌تدریج با پیدایش روش‌های جدید جراحی و عدم‌سرمایه‌گذاری بیمارستان‌ها جهت خرید ست‌های نو و تمایل جراحان به‌ویژه در مراکز آموزشی جهت روز آمد کردن روش‌های جراحی، به ناچار پای شرکت‌های تجهیزات پزشکی را به بیمارستان‌ها باز و ارتباط پزشکان و شرکت‌ها را مستقیم نمود.
البته روش تامین وسایل توسط شرکت‌ها و عدم‌سرمایه‌گذاری بیمارستان‌ها برای خرید آنها، امری رایج در دنیاست اما پیدایش شرکت‌های واسط و دلال و تهیه وسایل نامرغوب و تقلبی با قیمت بسیار نازل و مارک زنی تقلبی به آنها و برقراری ارتباط با برخی بیمارستان‌ها و پزشکان، باعث یک روند فسادآمیز شده است.
در حال حاضر یکی از 2 روش ذیل جهت تامین وسایل حاکم است:
1- تهیه وسایل توسط داروخانه بیمارستان دولتی که عملاً نماینده هیچ شرکت معتبر بین‌المللی در این زمینه نیست.
2- اجاره دادن غرفه یا دکه‌ای تحت عنوان فروش وسایل ارتوپدی به شرکت‌های واسطه که نوعاً وسایل نامرغوب را خریداری و با بهای گزاف و به قیمت وسایل مرغوب به بیماران و یا بیمارستان و شرکت‌های بیمه می‌فروشند.
در هر دوی این روش‌ها هیچ ضمانتی برای مرغوب بودن وجود ندارد؛ چرا که غالب موارد کالاها به‌صورت باز و فله‌ای به اتاق عمل آورده شده و استریل و در بدن بیمار کار گذاشته می‌شود. همچنین قیمت تمام شده وسایل برای بیمار اگر که در مواردی هم اصیل و مرغوب باشند، گاه چند برابر قیمت واقعی است و مبالغ اضافی اخذشده بین عوامل تقسیم می‌شود.
اگر ما با توجه به اصول فوق این پدیده را کالبدشکافی می‌کنیم، در نهایت به جلوه‌ای از فساد اداری می‌رسیم که با کمال تأسف در رتبه بندی بین‌المللی با وجود 3سال و اندی تلاش دولت و مسئولان شاهد سقوط 53 رتبه‌ای خود از سال 2005 تا 2008 هستیم.
*رئیس انجمن تروماتولوژی و ارتوپدی
