آنها (نومحافظه کاران حاکم بر کاخ سفید) تلاش بسیاری نمودند که نظر مردم عراق را به‌خود جلب کنند ولی به‌دلیل عدم‌آشنایی کامل با بافت پیچیده این جامعه، ناخواسته باعث افزایش تنفر و تحریک مردم عراق شدند.
2- در گزارش سوم مشترک کراکر سفیر آمریکا در عراق و پترائوس فرمانده وقت نظامیان آمریکا در این کشور آمده است: اکنون زمان مناسبی برای خروج آمریکا از عراق نیست، تصمیم به خروج زود هنگام ارتش 160هزار نفری پنتاگون، مخاطرات جدیدی برای امنیت و منافع آمریکا به بار می‌آورد.
متعاقب این گزارش که در اردیبهشت سال‌جاری ارائه شد، بوش تأکید کرد: ما آمادگی داریم برای تامین منافع حیاتی آمریکا تا 10سال آینده در عراق بمانیم.
3- اکنون پس از گذشت بیش از 5سال از حضور اشغالگرانه آمریکا در عراق، دولتمردان کاخ سفید دریافته‌اند که راه حل برون رفت از بحران عراق، نظامی نیست.
آنها در حال اصلاح رویکرد خود از نگاه سخت افزاری محض به نگاه نرم افزاری هستند. اما با مروری بر روند اقدامات آمریکا در مسیر امضای توافقنامه امنیتی عراق به روشنی در می‌یابیم که ایالات متحده حتی روش‌های نرم را با توسل به زور، تهدید و اعمال فشار پیگیری می‌کند.
این روش‌ها ممکن است در فضایی مجازی به امضای توافقنامه امنیتی با عراق منجر شود اما اجرای این توافقنامه نیازمند پذیرش افکار عمومی، همکاری مردم و باور رهبران دینی و ملی عراق و کشورهای منطقه به حسن نیت آمریکا در کمک به ثبات و آرامش عراق و منطقه است که در این صورت نیازمند عناصر مشروعیت، اجماع و اقناع در فضایی توأم با باور به پایبندی آمریکا به حفظ تمامیت ارضی، حاکمیت کامل ملی و استقلال سیاسی عراق است.
4- همانگونه که در حقوق داخلی، اعتراف متهمان زیر شکنجه فاقد ارزش حقوقی است، در حقوق بین‌الملل هم، امضای توافقنامه امنیتی در سایه اشغال و دیپلماسی زور فاقد وجاهت قانونی لازم است.
در این راستا تلاش و پافشاری دولتمردان عراقی در اصلاح و تعدیل توافقنامه امنیتی درخور تحسین است.
لیکن دولتمردان آمریکایی باید بدانند که تصمیمات ناشی از برخورد سخت افزاری و توسل به زور و تهدید فاقد قوام سیاسی و اجتماعی لازم در منطقه و جامعه مسلمان عراق است و آنان در دنیای متحول کنونی می‌بایست عقلانیت و اقناع را جایگزین زور و تهدید کنند.
* سفیر جمهوری اسلامی ایران در بحرین
