به گزارش همشهری آنلاین، برای اولین بار جمعی از آزادگان سرافراز بعد از بازگشت به میهن اسلامی در سال ۶۹ با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.
گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از آزادگان
به همین مناسبت در ادامه گزیده ای از بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از آزادگان آمده است:
[*] بنده همین طور که به شماها، به این چهره‌های نورانی نگاه میکنم، مکرّر فکر میکنم که جای امام چقدر خالی است! آن باغبان چیره‌دست، آن پدر مهربان چه لذّتی میبُرد اگر بود که ببیند نهالهای برومندش، فرزندان دلاورش، بعد از سالهای متمادی اسارت در دست دشمنان، چگونه بالنده، سربلند، عازم، پُرشور برگشتند و دست تطاول(۱) روزگار نتوانسته کمترین تأثیر منفی بر روی روحیه‌ی آنها، بر روی روحها و جانهای منوّر آنها بگذارد.
[*] این چندروزه، نِعَم الهی برای ملّت ما متوالی بود؛ نعمت پیروزی(۲) نعمت بزرگی بود؛ نعمت بازگشت شما فرزندان ملّت و نورچشم‌های عزیز ما نعمت بزرگی بود، امّا دو نعمت دیگر، بزرگ‌تر از اینها است: اوّل اینکه شماها آن چنان برگشتید که دل هر عاشق اسلام را شاد میکنید؛ آن چنان برگشتید که دل هر انسان دلسوز دردمند را امیدوار میکنید؛ جوری برگشتید که مایه‌ی افتخارید؛ جوری برگشتید که مایه‌ی یأس دشمنید. این نعمت از اصل نعمت برگشتن شماها کوچک‌تر نیست، اگر بزرگ‌تر نباشد. نعمت دوّم که کشف میکنیم آن را، این است که احساس میکنیم دست قدرتمند خدا پشت سر این ملّت و این کشور و این نظام و این انقلاب همچنان هست.
در دنیا هیچ صاحب قدرت طاغوتی، به حاکمیّت اسلام راضی نبود و نیست. امروز بعد از گذشت قریب به دوازده سال از پیروزی اسلام و حاکمیّت اسلام در این کشور، دشمنان ما تا حدود زیادی مأیوس شده‌اند؛ احساس ناتوانی کرده‌اند در مقابل اسلام؛ امّا از دشمنی‌شان یک سر سوزن کم نشده، و ممکن نیست کم بشود از دشمنی شیاطین با راه خدا و با دین خدا. شیطان با بندگان خدا خصم است؛ شیطان کمر دشمنی با بندگان خدا بسته است. تا ما بنده‌ی خدا هستیم، دشمنی شیطانها با ما کم نخواهد شد.
[*] البتّه [میان] امروز با هشت سال پیش، ده سال پیش، دوازده سال پیش یک فرق عمده وجود دارد و آن اینکه آن روز دشمنان اسلام و مسلمین امیدوار بودند که بتوانند این نهال را از بیخ و بُن قلع و قمع کنند و عازم بودند که این کار را بکنند، [امّا] امروز این نهال ریشه دوانده است، درخت تناوری شده است، خون شهدا آن را آبیاری کرده است، مراقبت مادران و پدران و زجردیدگان و مجاهدان فی‌سبیل‌الله، و صبر و استقامت فرزندان اسلام، و دلاوران راه اسلام، آن را مستحکم کرده است. امروز دشمنان باز هم دشمنند امّا دیگر امید ندارند که بتوانند این درخت تناور و تنومند را قلع و قمع کنند. شماها ده سال، هشت سال ــ کمتر یا بیشتر ــ سخت‌ترین دورانها را گذراندید؛ جوانی‌تان را، زندگی باطراوت دوران شباب را در راه خدا دادید امّا شما ضرر نکردید؛ شما با خدا معامله کردید. صبر شما و استقامت شما، اسلام را آبرو بخشید. خانواده‌های شما ــ پدرها، مادرها، همسرها، فرزندها ــ با صبر روسفید کردند اسلام را؛ آبرو دادند نظام اسلامی و جمهوری اسلامی را.
[*] در این مدّت هشت سال و ده سال دوران تلخ اسارت شما در دست دشمن، ملّت ایران از گذرگاه‌های بسیار سختی با سربلندی عبور کرد. این ملّت در جادّه‌ی آسفالته حرکت نکرد؛ گردنه‌ها را طی کرد، با خطرها مواجه شد. یک روزی تمام قدرتهای دنیا تقریباً و همه‌ی قدرتهای بزرگ تحقیقاً، دست به دست هم دادند در مقابل این ملّت مظلوم امّا این ملّت با امید و توکّل به خدا، پشت سر آن انسان استثنائی زمان ما، آن سلاله‌ی پیغمبران، آن یادگار حقیقیِ پیغمبر و علی و حسین‌بن‌علی (علیهم السّلام) ایستاد. امروز دشمنان جمهوری اسلامی اگر هم به زبان نیاورند، در دلشان معترفند به ارزش والای امام و ملّتِ پشت سرِ امام؛ و شماها جزو بهترین نمونه‌ها و عزیزترین نمونه‌ها هستید. ما افتخار میکنیم به شما؛ ما افتخار میکنیم به خانواده‌های شما؛ ما افتخار میکنیم به مجاهدت شما.
در راه خدا شکست نیست، بی‌توفیقی نیست، این راه را ما طی خواهیم کرد. دشمنان اسلام باید امید اندکی منحرف کردن این ملّت و این کشور و این نظام از اسلام را به گور ببرند.
[*] ملّتهای مسلمان چشم دوخته‌اند به این ملّت. جنگ تحمیلی هشت‌ساله، ملّت ما را عزیزتر کرد. اگر چه طرّاحان این توطئه میخواستند به جمهوری اسلامی ضربه بزنند امّا ملّت بزرگ ما با ایستادگی خود، با مقاومت خود در راه خدا، توطئه را تبدیل کرد به وسیله‌ای برای پیشرفت و به نردبانی به سمت قلّه‌های آرزوی اسلامی و ارزشهای اسلامی. امروز هم همین جور است؛ تهدید قدرتهای بزرگ، تهدید شیطانها و در رأس آنها آمریکا که شیطان بزرگ است، ملّت ما را یک سر سوزن منحرف نخواهد کرد. ما نسبت به ملّتهای مسلمان دیگر هم احساس مسئولیّت میکنیم. هر جا یک مسلمانی هست، ما در آنجا وظیفه داریم. ما نمیتوانیم نسبت به سرنوشت مسلمانان بی‌تفاوت باشیم.
[*] امروز در منطقه‌ی خلیج فارس، آرزومندان و تشنگان قدرتِ روزافزون ــ و پیش‌قراول همه آمریکا ــ راه افتاده‌اند میخواهند اینجا برای خودشان جای پا درست کنند.(۳) اینجا منطقه‌ی اسلامی است، اینجا برای آمریکا و اذناب آمریکا جایی نیست، اینجا پایگاه اسلام است، خلیج فارس یک مرکز اسلامی است و ثروتهای خلیج فارس متعلّق است به ملّتهای اسلامی؛ مگر قدرتهایی مثل آمریکا میتوانند دفع‌کننده‌ی تجاوز باشند؟ خود آنها متجاوزند. ما تجاوز را از هر کسی باشد رد میکنیم، امّا قبول نداریم که رژیمی مثل رژیم آمریکا، ضدّ تجاوز باشد. چه کسی تشویق کرد حمله‌ی به ایران را؟ چه کسی کمک کرد به کسانی که در کشور ما نیروهای متجاوز را داخل کرده بودند؟ چه کسی پشتیبانی کرد؟ اینها میتوانند ادّعا کنند که ضدّ تجاوزند؟ اینها به فکر منافع خودشان هستند. تجاوز اگر در خدمت منافع آنها باشد، طرف‌دار آن هستند، به آن کمک میکنند. ملّتهای مسلمان باید هوشیار باشند؛ کشورهای اسلامی باید آگاه باشند؛ باید بدانند ادّعای مخالفت با تجاوز و حفاظت از حقوق ملّتها از این گونه قدرتها، ادّعای پوچ و دروغی است. بحمدالله نظام جمهوری اسلامی، نظامی است مستحکم و این استحکام به برکت اسلام است، به برکت پیروی از قرآن است و روزبه‌روز بایستی این استحکام بیشتر بشود؛ یعنی پایبندی ما به اسلام باید بیشتر بشود.
شما جوانها سالهای متمادی طعم زندان را چشیدید؛ سازندگیِ زندان و سازندگیِ اسارت، یک سازندگیِ مخصوصی است؛ آن را در جای دیگر نمیشود پیدا کرد؛ شما این شانس را داشتید که علاوه‌ی بر سازندگی در میدان جهاد و در میدان جنگ، توفیق سازندگی در آن میدان را هم پیدا کنید؛ شما خیلی وظیفه دارید؛ هر جا هستید، باید محیط دُور و بر خودتان را روشن کنید؛ شما باید نورافشانی کنید. ملّت قدر شما را میداند.
(۱ ستم و تعدّی، دست درازی
(۲ صدّام‌حسین (رئیس‌جمهور عراق)، پس از دوازده نوبت نامه‌نگاری با رهبر انقلاب اسلامی و حجّت‌الاسلام والمسلمین اکبر هاشمی‌رفسنجانی (رئیس جمهور اسلامی ایران) و پس از حمله به کویت در ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ و اشغال این کشور و اعلام انضمام آن به خاک عراق، از آنجایی که با تهدیدات بین‌المللی و نیز به طور مشخّص با تهدید آمریکا روبه‌رو بود، سرانجام پس از سالها، در ۲۴ مرداد با قبول قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر، اعلام کرد که با پیشنهادهای ایران موافقت کرده و از مناطق اشغالی ایران عقب‌نشینی میکند و مبادله‌ی اسرای طرفین هم آغاز خواهد شد. به این منظور عراق نیروهای متجاوز خود را از داخل مرزهای ایران تخلیه کرد و این کار در ۳۰ مرداد ماه ۱۳۶۹ به پایان رسید و اوّلین گروه از اسرای ایرانی نیز در ۲۶ مرداد وارد خاک ایران شدند و مورد استقبال گرم مردم قرار گرفتند.
(۳ اشاره به حضور و دخالت آمریکا و هم‌پیمانانش در منطقه، پس از حمله‌ی صدّام‌حسین به کویت و با بهانه‌ی حمایت از کشورهای منطقه.
نظر شما