آنچه در پی می‌آید نوشته‌ای است در اعتراض به قطع درختی کهن در قم به قلم دکتر انوشیروان شیروانی، استادیار گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل دانشکدة منابع طبیعی دانشگاه تهران.
در روز سه‌شنبه پنجم آذر ماه 1387 به‌منظور شناسایی و نمونه برداری از درختان کهنسال استان قم عازم شهرستان قم شده و پس از ملاقات با مدیرکل محترم استان و همکاران محترمشان عازم منطقه‌ای با نام پنج امامزاده در نزدیکی مسجد جمکران شدیم. در حیاط این امامزاده سرو زربین کهنسالی وجود داشت که به گفتة کارشناسان ادارة منابع طبیعی در زمرة درختان کهنسال استان است. این درخت دارای قطر و ابعاد قابل توجهی بود و از سلامت به نسبت خوبی نیز برخوردار بود، به‌طوری‌که با وجود سرمای بی‌سابقة زمستان گذشته در استان قم، بدون تاج خشکیدگی به حیات خود ادامه‌داد.
به محض ورود به محوطة امامزاده شروع به جست و جوی درخت کردیم ولی هر چه بیشتر جست‌و‌جو کردیم کمتر یافتیم! با نهایت تأسف متوجه شدیم که حدود بیست روز پیش چند نفر شبانه وارد محوطة امامزاده شده و درخت با عظمت را قطع کرده و بعد هم با استفاده از جرثقیل تنة آن را از محوطه خارج کرده و محل کنده را نیز با سنگ مرمر پوشانده بودند که آن هم به‌دلیل استفاده از مصالح جدید به‌طور آشکاری مشخص بود. بعد از اینکه کمی از بهت و حیرت خارج شدیم از متولی امامزاده پرسیدیم علت قطع درخت چه بوده و چه کسانی مسبب آن بوده اند؟ وی کمی با اکراه گفت که درخت مدتها بود که بر اثر سرما خشک شده بود و به همین دلیل چند نفر شبانه آمدند و آن‌را قطع کردند!
از وی پرسیدم که به‌عنوان متولی مجموعه که از قضا دارای پلاک ثبتی سازمان میراث فرهنگی نیز بوده هیچ پرس و‌جو و اقدامی علیه آنها نکردی وی گفت که مسببین قطع درخت از اداره کل اوقاف بوده‌اند و اوقاف در جریان قطع درخت است. حتی یک پوستر که حاوی تصویر بسیار زیبایی از درخت در محوطة امامزاده بود را نیز به ما نشان داد که گویای عظمت و شکوه درخت کهنسال نگون‌بخت بود.
ما پس از عزیمت از آن منطقه با همکاران شورای‌عالی جنگل در سازمان جنگل‌ها و مراتع، مؤسسة تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و همچنین همکاران میراث فرهنگی تماس گرفته و آنان را در جریان این امر تأسف‌بار قرار دادیم. دوباره به محوطة امامزاده برگشتیم تا از محوطة قطع درخت و پوستر درخت در زمان حیات تصویربرداری کنیم ولی در کمال تعجب دیدیم که متولی امامزاده قطره آبی شد و در زمین فرو رفت و هر چه گشتیم و تلاش کردیم ایشان را نیافتیم.
به همین خاطر از مردم محلی بیشتر تحقیق کردیم و متوجه شدیم که این درخت به‌دلیل کهنسالی مورد توجه شدید اهالی محل و زائرانی بوده که برای زیارت به این محل می‌آمده‌اند و به همین دلیل درخت بیچاره مورد خشم مسئولین اداره اوقاف قرار گرفته و آنها هم که از زشتی و کراهت قطع درخت نزد مردم با خبر بودند آن‌را شبانه قطع کردند.
حال نه به‌عنوان یک جنگلبان بلکه به‌عنوان یک ایرانی مسلمان از شما می‌پرسم آیا با قطع درخت، خرافه پرستی از میان این مردم رخت بر می‌بندد؟
مگر نه اینکه دخیل بستن از دید شما جرم است، پس چگونه است که وقتی مردم به آستان یک امامزاده دخیل می‌بندند و در ضریح وی پول می‌ریزند هیچ گناهی مرتکب نشده‌اند و اشکالی ندارد و خرافه پرستی هم محسوب نمی‌شود. اجازه بدهید از زاویة دیگری به این مسئله نگاه کنیم. همانطور که می‌دانید منابع طبیعی جزو انفال یعنی ثروتهای عمومی است و متعلق به خداوند است و انسان حق ندارد به‌طور فردی در مورد آنها تصمیم بگیرد. در واقع طبق قانون اساسی کشور منابع طبیعی که شامل درختان و به‌ویژه درختان کهنسال نیز می‌شود جزو ثروتهای عمومی کشور بوده و متولی حفاظت و مدیریت آن سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور است. حتی قطع یک تک درخت نیز نیاز به مجوز ادارة کل منابع طبیعی و نظریة کارشناسی کارشناسان مربوطه در این زمینه را دارد.
یادمان باشد که قانون را برای همة آحاد جامعه نوشته‌اند و همگی در برابر قانون برابرند. به‌ویژه در این مورد که قانون الهی نیز این عمل جنایت آمیز را نفی می‌کند. مرتکبین و مسببین این واقعه در هر مقام و جایگاهی که هستند باید در برابر مردم و قانون پاسخگو باشند.
