او که همین چند روز پیش به عنوان مدل اصلی شبکه های مُد شناخته می شد، یک دفعه یک چیزی شبیه روسری سرش کرد و رفت جلوی دوربین خبرنگارها و گفت که سینمای ایران که نمایانگر هنرپیشگان باحجاب است، به عنوان یک الگوی ناب به شمار می رود.
این سینما پیشتاز است و حجاب به هیچ وجه بر محتوای هنری آن تأثیر منفی نگذاشته. البته اظهر من الشمس است که منظور از سینمای ایران، سینمای بعد از انقلاب است و الگوی خانم حنان، سینمای دهه چهل و پنجاه ما نبوده.
حنان حسن محمد عبدالکریم یا همین حنان ترک، 31 سال پیش در یک خانوادة پنج نفرة مصری به دنیا آمد. پدرش تولیدی پوشاک زنانه داشت و از کنار درآمد همان تولیدی توانست دخترش را بگذارد کلاس باله تا رقصیدن یاد بگیرد. حنان هم نامردی نکرد و در 18 سالگی، شد بالرین درجه یک شهر قاهره. طبق یک قانون قدیمی، همان موقع یک کارگردان سینما آمد پیش اش و به اش پیشنهاد بازیگری داد.
اسم آن کارگردان، خایری بیشارا بود که پای حنان را به سینما و تلویزیون باز کرد. او باعث شد که در عرض سه سال، حنان حدود هفت هشت تا سریال ریز و درشت بازی کند و تبدیل به ستارة شماره یک سینمای مصر شود.
اما حنانی که الان می شناسیم، عملا از سال 94 به بعد شکل گرفت، وقتی که پیشنهاد بازی در فیلم کارگردان روشنفکر مصری، یوسف شاهین را قبول کرد. حنان توی مهاجر بازی کرد و خودش را از ردیف بازیگرهای زرد بیرون کشید. او تصمیم گرفته که توی فیلم های کارگردان های نوگرا، نقش های متفاوت بازی کند. یک بار دیگر هم توی یکی دیگر از فیلم های شاهین به اسم مسیر ظاهر شد. سال 2003 بالاخره حنان توانست به خاطر بازی حیرت انگیزش در شب های بدون خواب (هانی خلیفه) جوایز جشنواره ها را درو کند و خودش را لابه لای روشنفکر های مصری جا دهد.
با حجاب شدن ستارة مصری برای سردبیر روزنامه الشرق الاوسط آن قدر عجیب بود که باعث شد او بنویسد: این موضوع، بزرگ تر از تصمیم یک هنرپیشه مبنی بر انتخاب حجاب است... گروهی در صددند الگوی ایرانی را به مردم این منطقه تحمیل کنند. حنان هم برای این که پوز جناب سردبیر را بزند، گفت: حدود 7 سال پیش تصمیم گرفتم چنین کاری را بکنم، ولی هرگز به این اندازه مصمم نبودم... حجاب تنها روی نقش هایی تأثیر می گذارد که سطحی هستند و من هرگز تصمیم ندارم در چنین نقش هایی بازی کنم.
