به گزارش همشهری آنلاین، ۲۱ آبان روزی است که با نام نیما یوشیج پدر شعر نو فارسی گره خورده است، یوشیج در این روز و در شهر یوش مازندران به دنیا آمده بود.
این شاعر معاصر، سال‌های بسیاری را در تهران زندگی کرد، اکنون یکی از خانه‌هایی که نیما یوشیج روزگاری در آن ساکن بود، ثبت ملی شده است تا از این طریق نام این شاعر پرآوازه حفظ شود.
براساس گفتگوی شراگیم یوشیج تنها فرزند نیما یوشیج در سال ۱۳۹۶ با خبرگزاری ایلنا انجام داده بود، نیما یوشیج و خانواده‌اش در تهران ۲ خانه داشتند: «زمان دقیقی به خاطر ندارم، ولی بعد از بازگشت نیما و عالیه خانم از آستارا در سال ۱۳۱۱، نیما با فروش چند قطعه زمین مزروعی شالیزار در حوالیِ جنگل‌های تمیشان و نور که سهم‌الارث پدریش بود، خانه‌ی کوچکی در چهارراه یوسف‌آباد کوچه پاریس در نزدیکی منزل مادرش خریده بود. من در سال ۱۳۲۱ در همین خانه به دنیا آمدم و خاطرات و تصاویر کم‌رنگی از آنجا به یاد دارم. این خانه در نبشِ کوچه‌ی استخر قرار داشت که یک در به همین کوچه و در دیگرش به خیابان پاریس باز می‌شد. حیاط کوچک و باغچه‌ی نقلی قشنگی داشت و حوضی هم در وسط حیاط بود.»
او در بخش دیگری از این گفتگو توضیح داده بود: «نیما این خانه را در سال ۱۳۲۶ فروخت و به اصرار جلال آل‌احمد و سیمین خانم، زمینی که آن‌ها پیدا کرده بودند و در کنار یک قبرستان قرار داشت، خرید. نیما با خرید آن زمین و وامی که عالیه خانم از بانک ملی قرض گرفت، توانست ساختمانی بسازد که تا اواسط ۱۳۲۷ طول کشید و اول زمستان و فصل سرما نیمه‌کاره ماند. خانه دیوارِ محصور نداشت، اما نیما و عالیه ناچار به شمیران کوچ کردند. من آن زمان به مدرسه زند در کوچه اسدی می‌رفتم و کلاس اول بودم. صبح‌ها عالیه خانم به بانک می‌رفت و نیما مرا پیاده به مدرسه می‌رساند.»
این خانه در سال ۱۳۸۰ ثبت ملی شد اما در آبان ۱۳۹۶ با شکایت مالکین وقت به دلیل آنچه «نبودن اسناد ارتباط خانه با نیما یوشیج» عنوان شد با حکم دیوان عدالت اداری ایران از فهرست خارج شد. این اتفاق نقطه پایان سرنوشت خانه نیما نبود و سرانجام با استعلام سازمان میراث فرهنگی از سازمان اسناد ایران و اثبات مالکیت نیما یوشیج بر خانه، بنا «واجد ارزش» شناخته شد و بهمن ۱۳۹۶ دوباره وارد فهرست آثار ملی ایران شد.
خرداد ۱۳۹۸ اعلام شد که سازمان زیباسازی شهر تهران با مالکین بنا به توافق رسیده و خانه به نام شهرداری تهران سند زده شده است.
نظر شما