نقطه عطف در تولید انرژی از همجوشی هسته‌ای

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از سی‌ان‌ان، برای نخستین بار، دانشمندان انرژی بیشتری از همجوشی نسبت به انرژی لیزری که در آزمایش‌ها برای نیرو دادن استفاده می‌کردند، تولید کردند. به‌اصطلاح مشهور این دستاورد به نام «بهره خالص انرژی» نقطه عطفی در تلاش چند دهه ای، برای تأمین انرژی پاک و بی‌حد و حصر از همجوشی هسته‌ای است. همجوشی هسته‌ای واکنشی است که وقتی دو یا چند اتم با هم ترکیب می‌شوند و انرژی زیادی تولید می‌کنند اتفاق می‌افتد.
همجوشی یا گداخت هسته‌ای، همان فرایندی است که خورشید نیز انرژی خود را از طریق آن به‌دست می‌آورد و اکنون با دست یافتن بشر به این منبع، از این پس راه برای رهایی از وابستگی به سوزاندن نفت و گاز هموار می‌شود.
این آزمایش ۲.۰۵مگاژول انرژی به هدف وارد کرد و منجر به خروجی انرژی همجوشی ۳.۱۵مگاژول شد. این عدد یعنی بیش از ۵۰ درصد افزایش نسبت به تولید معمول انرژی هسته‌ای. این نخستین بار است که یک آزمایش منجر به افزایش معنی ‌دار انرژی می‌شود.
انرژی همجوشی هسته‌ای، نه ‌تنها آلودگی دی‌اکسیدکربن تولید نمی‌کند، بلکه نسبت به نیروگاه‌های کنونی اتمی نیز مزایای بسیار بیشتری دارد، ازجمله اینکه انرژی خیلی بیشتری تولید می‌کند، خطر فاجعه هسته‌ای ندارد و زباله‌های رادیواکتیو بسیار کمتری تولید می‌کند.
دانشمندان چین هم سال‌هاست که در حال آزمایش برای استفاده عملیاتی از انرژی همجوشی هسته‌ای یا به‌اصطلاح ساخت خورشید مصنوعی هستند.
جنیفر گرانهولم، وزیر انرژی آمریکا نیز این پیشرفت را یک نقطه عطف خواند:« این انرژی همجوشی به ما امکان می‌دهد تا برای نخستین بار شرایط خاصی را که فقط در ستارگان و خورشید یافت می‌شود، روی زمین تکرار کنیم. این نقطه عطف، ما را یک گام مهم به امکان انرژی همجوشی بدون کربن نزدیک تر می‌کند.
کارشناسان هشدار می‌دهند که ما هنوز برای داشتن انرژی گداخت هسته‌ای در شبکه برق فاصله زیادی داریم. تونی رولستون، کارشناس همجوشی از بخش مهندسی دانشگاه کمبریج، می‌گوید: پروژه آمریکا، درحالی‌که پیشگامانه بود، تنها انرژی کافی برای جوشاندن حدود ۲.۵گالن آب تولید کرد. ممکن است مقدار زیادی به‌نظر نرسد، اما این آزمایش همچنان بسیار مهم است؛ زیرا دانشمندان نشان دادند که می‌توانند انرژی بیشتری نسبت به آنچه در شروع آزمایش‌ها تولید کردند، ایجاد کنند. کارشناسان می‌گویند: درحالی‌که مراحل بسیار بیشتری وجود دارد تا زمانی که این امر از نظر تجاری قابل دوام باشد، این یک مانع بزرگ برای عبور از گداخت هسته‌ای است. کیم بودیل، مدیر آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، تخمین می‌زند که حداقل چند دهه زمان می‌برد تا این انرژی برای استفاده تجاری آماده شود.