سعد آباد در اصل باغی بسیار بزرگ است، بادرختان سر به فلک کشیده بسیار و منظره‌ای دلنشین از تهران که زیر پای آن گستردهشده است و در دل این باغ، کاخ هایی ساخته شده که از جمله آن‌ها کاخ سبز، موزهآبکار و...می باشد که در دوران مختلف ساخته شده است.
یکی از قدیمی‌ترین بناهای این مجموعه کاخ سبز می‌باشد که بر بلندترین نقطه مجموعه سعدآباد قرار دارد.
در مورد تاریخچه کاخ سبز می‌توان به لوحی که در این کاخ موزه جهت راهنمائی بازدیدکنندگان نصب شده، استناد کرد که اولین قطعه زمین‌هائی که پهلوی اول در آن دوره خریداری کرده است، زمینی با بنائی نیمه تمام متعلق به علیخان والی می‌باشد، که با تصمیم وی برای ساخت یک کاخ ییلاقی پس از چندین سال بین سال‌های ۱۳۰۰ الی ۱۳۰۸ بنای نیمه تمام علیخان با هنر و معماری میرزا جعفر کاشی ملقب به معمار باشی تبدیل به قصر سنگی کاخ سبز شد.
در زمان پهلوی دوم پس از بازسازی کاخ و مرمت زیر زمین آن به کاخ شهوند معروف شد، این کاخ با نمای سنگی یکی از زیباترین کاخ‌های مجموعه سعدآباد بشمار می‌رفت.
مساحت این بنا بالغ بر ۱۲۰۳ متر مربع است و از جمله دیدنی‌های این بنا، معماری اصیل ایرانی در ساخت بنا است که از دیگر بناها متمایزش می‌کند و اشیاء داخل آن مانند مبل، ظروف چینی و لوسترهای متنوع آن هم از اروپا وارد شده است.
هنر داخلی این موزه که چشم هر بیننده‌ای را مجذوب خود می کند عبارت است از: آیینه‌کاری، کچ‌بری، مقرنس و خاتم‌کاری.
طبقه اول دفتر کار پهلوی دوم بوده است و در آن هنر ظریفه خاتم کاری استاد محمد صنیع دور تا دور اتاق و روی یک گلدان که امضاء استاد بر آن نقش بسته به چشم می‌خورد.
