به گزارش همشهری آنلاین چهارشنبه خبری روی خروجی سایت‌ها آمد که همه را شوکه کرد. با اعلام رسمی فیفا از این پس علیرضا فغانی داور بین‌المللی استرالیا است و به‌عنوان داور این کشور سوت می‌زند! به کمی عقب‌تر برگردیم و به زمانی که کمیته داوران ایران خودزنی کرد و یکی از سرمایه‌های ملی را به راحتی آب خوردن سوزاند تا امروز ما شاهد آن باشیم که این سرمایه در لیست کشور دیگری قرار است استعداد خود را به معرض نمایش بگذارد در حالی که با پول و سرمایه ایران تاکنون توانسته بود افتخاراتی در سطح آسیا و جهان کسب کند. انتقادی به فغانی وارد نیست داوری در سطح او که در جام جهانی سوت می‌زند و در سطح آسیا یکی از نخبگان حرفه خودش است نمی‌تواند با کنار گذاشته شدن از لیست بین‌المللی ایران، دست روی دست گذاشته تا دوران داوری‌اش تمام شود. از طرفی هم وقتی کمیته داوران ایران با دست‌های خود استعدادش را پس می‌زند، معلوم است استرالیایی‌ها این استعداد را فوراً جذب می‌کنند و از دستش نمی‌دهند.
در این میان تنها کمیته داوران و فدراسیون ایران است که با کنار گذاشتن فغانی از لیست بین‌المللی ایران باید پاسخگو باشد. کمیته داوران ایران با این بهانه که حضور فغانی به‌عنوان نفر اول لیست بین‌المللی فرصت را از داوران دیگری چون موعود بنیادی‌فر می‌گیرد؛ او را از لیست کنار گذاشت. در حالی که تفاوت فاحشی بین توانایی نفر اول و دوم لیست بین‌المللی (فغانی و بنیادی‌فر) بود و حضور فغانی به‌عنوان نفر اول لیست هیچ‌گاه فرصت سوزی برای نفر دوم نبود.
اما بر فرض محال که ادعای کمیته داوران درست بود و با حضور فغانی به‌عنوان نفر اول فرصت بنیادی‌فر در مجامع بین‌المللی می‌سوخت؛ در چنین حالتی هم راهکار درستی وجود داشت که فغانی آن را به کمیته داوران پیشنهاد داده بود. فغانی پیشنهاد داد: «بنیادی‌فر را نفر اول لیست بگذارند و نام او را به‌عنوان نفر دوم رد کنند.» تا هر دو نفر آنها در سطح بین‌المللی فرصت خودنمایی داشته باشند؛ اما تنها یک تصمیم خودخواهانه که شکل خودزنی داشت استعدادی را از داوری ایران گرفت که امروز فقط باید حسرت آن را خورد.
حالا فغانی نه به‌عنوان داور ایرانی که از این پس به‌عنوان یک داور استرالیایی در مجامع بین‌المللی حضور پیدا می‌کند! حفظ نخبه هنر می‌خواهد که مردان فدراسیون نشان دادند چقدر در این زمینه بی‌هنر هستند و به راحتی سرمایه‌ای که در ایران پرورش پیدا کرده بود؛ خیلی راحت سوزاندند. از این تصمیم‌های فرمایشی کمیته داوران کم نگرفته است و فشارهای بیرونی گاهاً این کمیته را وادار به تصمیمی می‌کند که در نهایت انگشت حسرت به دهان باید گرفت. فغانی امروز نه به‌عنوان نخبه ایرانی بلکه به‌عنوان یکی از سرمایه‌ها در استرالیا هنرنمایی می‌کند و فقط حسرتش برای ما باقی می‌ماند!
نظر شما