به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، محققان با اسکنهایی که روی یک مومیایی ۲۳۰۰ ساله انجام دادند، ۴۹ طلسم عمدتا ساخته شده از طلا را درون و بیرون بدن این مومیایی کشف کردند.
جزئیات این کشف که در مجله «Frontiers in Medicine» منتشر شده، نشان میدهد که آنها برای تجزیه و تحلیل بدن او بدون آسیب دیدنش، از آخرین فناوریهای روز بهره بردند. روی بدن و درون این مومیایی که نام «پسر طلایی» روی آن گذاشته شد (۲۱ مورد از ۴۹ طلسم او از طلا ساخته شده است)، با این طلسمها تزئین شده بود تا احتمالا بدنش برای زندگی بعد از مرگ آماده شود.
دکتر سحر سلیم، استاد دانشکده پزشکی قاهره و یکی از نویسندگان مقاله گفت برای این جسد صندلهایی در نظر گرفته شده بود، برای اینکه بتواند در زندگی بعد از مرگ از تابوت خارج شود. بر اساس آیین کتاب مردگان مصریان باستان، متوفی باید قبل از خوانده شدن آیات بر جسدش، به نشانه پارسایی و پاکیزگی، صندلهای سفید بپوشد.
همه اندامهای داخلی بدن مرده، به غیر از قلب، از بدنش و همینطور مغزش از طریق بینی خارج و با رزین جایگزین میشد. یک طلسم سنگ آمولت به شکل دوانگشت در کنار آلت تناسلی مومیایی، یک طلسم اسکراب طلایی قلبی شکل در جای قلب قرار داده شده بود و یک زبان طلایی در داخل دهان او وجود داشت.
این طلسمهای گرانقیمت و آیین مجللی که برای این مرده ۲۳۰۰ سال پیش انجام شده بود، نشاندهنده موقعیت اجتماعی و اقتصادی بالای او در طول زندگیش است. مصریان باستان معتقد بودند که وقتی ما میمیریم، بدن روحانی ما به دنبال زندگی پس از مرگی مشابه چیزی است که در دنیای قبلی تجربه کرده است. با این حال، برای تجربه زندگی بعد از مرگ هر کس باید خود و به تنهایی، سفری پرخطر به دنیای اموات را آغاز میکرد و با قضاوت نهایی خود روبهرو میشد.
برای همین است که بازماندگان هر کاری میتوانستند میکردند تا مطمئن شوند عزیزشان به سعادت ابدی میرسد. طلسمها در فرهنگ زندگی پس از مرگ مصر باستان کاربردهای مختلفی دارند و به نظر میرسد هر شیء زینتی، نماد چیز به خصوصی بوده و یا استفاده از آن هدف خاصی داشته است.
برگ طلایی روی زبان و در داخل دهان مرده قرار داده شده تا پسر بتواند بعد از مرگ سخن بگوید. گره ایزیس یا تیتوس مربوط به الهه ایزیس، برای حفاظت این الهه در جهان پس از مرگ به این پسر مرده داده شده است.
یک طلسم دیگر، با زاویه قائم به شکلی که دو ستون شاهین و شترمرغ آن نشاندهنده دوگانگی زندگی معنوی و مادی بود، برای ایجاد تعادل در زندگی پس از مرگ استفاده میشد. اسکاراب قلب به شکل سوسک نیز نقش مهمی داشت.
دکتر سلیم گفت: «از اسکاراب قلب در فصل ۳۰ کتاب مردگان سخن به میان آمده: در زندگی پس از مرگ هنگام قضاوت متوفی و میزان کردن وزن قلب او با پر توسط الهه مات اهمیت داشت.»
این اسکاراب در حین مومیایی کردن در داخل حفره تنه قرار داده شده تا در صورت محرومیت بدن از این عضو، جایگزین قلب شود. در داخل تابوت مومیایی همچنین سر او با یک ماسک طلاکاری شده پوشانده شده بود و روی بدنش نیمتنهای تزئین شده با سرخس که جلوی بدن را میپوشاند.
دکتر سلیم گفت: «مصریان باستان مجذوب گیاهان و گلها بودند و معتقد بودند که آنها دارای جلوههای مقدس و نمادین هستند. در زمان دفن، دستههای گیاه و گل در کنار متوفی قرار میگرفتند. همچنین در هر دیدار با مردگان در اعیاد برای متوفی گل و گیاه میبردند.»
در میان ۴۹ طلسم به کار رفته در تدفین این مومیایی، علاوه بر گره ایزیس و اسکاراب طلایی، چشم هوروس و طلسم آخِت هم دیده میشود. بسیاری از این طلسمها از طلا ساخته شدهاند و برخی از سنگهای نیمهقیمتی یا خاک رس پختهشده. هدف آنها محافظت از بدن و نشاط بخشیدن به آن در زندگی پس از مرگ است.
بیشتر بخوانید:
گروه دانشمندان این اکتشافات را با استفاده از سی تی اسکن انجام دادند تا به مومیایی آسیبی نرسد و البته کسی مزاحم او نشود. این مومیایی، ۱۲۸ سانتیمتر قد دارد، صاحب جسد ختنه نشده و به نظر میرسد که به دلایل طبیعی مرده است. با وضعیت استخوانها و دندانهای عقل بیرون نیامدهاش، تخمین زده میشود که این پسر بین ۱۴ تا ۱۵ سال سن داشته باشد. او دندانهای خوبی داشته و هیچ نشانهای از پوسیدگی و از دست دادن دندان یا هرگونه بیماری دهان و دندان در بررسیها دیده نشد.
این مومیایی در سال ۱۹۱۶ در گورستانی که در حدود ۳۳۲ تا ۳۰ قبل از میلاد در جنوب مصر مورد استفاده قرار میگرفت، پیدا شده و تاکنون بدون اینکه بررسی شده باشد، در زیرزمین موزه مصر قاهره نگهداری میشد.
این یافتههای تحقیقاتی هیجانانگیز مدیریت موزه مصر را بر آن داشت تا مومیایی را با نام مستعار پسر طلایی به سالن اصلی نمایشگاه منتقل کند. در جای جدیدش، بازدیدکنندگان میتوانند مومیایی را در کنار تصاویر سیتی و نسخه چاپ سه بعدی طلسم اسکراب قلب تماشا کنند و تا حد امکان به شکوه تمدن مصر باستان نزدیک شوند.
نظر شما