وجیهه امیرخانی: این فیلم که نخستین ساخته ناهید صدیق است، در بخش سودای سیمرغ جشنواره شرکت کرده و داستان بها و بهرام را روایت می‌کند که در جاده‌ای همراه و همسفر شده‌اند بی‌آنکه حرفی برای گفتن داشته باشند. بها در فکر انتقام است تا به رنج‌هایش پایان دهد. در این فیلم ایمان صدیق و علی باقری حضور دارند.
ناهید صدیق دانش‌آموخته کارگردانی سینما و ادبیات نمایشی است و در سال‌های فعالیت حرفه‌ای‌اش بیشتر فیلمنامه‌نویسی کرده است و تجربه مشاوره و بازیگردانی هم داشته است. با او در باره «آه سرد» صحبت کردیم:
اولین تجربه فیلمسازی‌تان چطور بود؟
به هرحال همیشه اولین تجربه‌ها سخت هستند. شما در شرایطی قرار می‌گیرید که تجربه‌اش نکرده اید و تازه از اینجاست که می‌توانید برای کارهای بعدی‌تان تجربه کسب کنید.
چه مشکلاتی داشتید؟
سینمایی که من در این فیلم به عنوان فیلم اول تجربه‌اش کردم، به سینمای مستقل مربوط می‌شود که به هرحال محدودیت‌هایی دارد. علاوه بر آن خود فیلم هم به دلیل مقتضیات فیلمنامه و انتخاب لوکیشن‌های خاص سختی‌هایی خاص خودش را به ما تحمیل کرد. ما در زمستان و در یک منطقه کوهستانی کار کردیم و تمام صحنه‌ها هم خارجی هستند و پلان داخلی نداشتیم. به همین دلیل سرمای هوا و شرایط جوی و جاده‌های کوهستانی سخت‌گذر به سختی کار اضافه کرد.
کمی در باره ایده فیلم حرف بزنیم. از کجا شکل گرفت و چطور تبدیل به فیلمنامه شد؟
در باره داستان فیلم ترجیح می‌دهم صحبت نکنم. ولی در باره یکی از مسائل مهم اجتماعی است و به نوعی به یکی از ناهنجاری‌های اجتماعی مربوط می‌شود که با مسائل زنان سروکار دارد.
به عنوان فیلمنامه نویس اصلا چه شد که خواستید فیلمسازی را تجربه کنید؟
من سال‌ها پیش درس کارگردانی خوانده‌ام. شرایط فیلمسازی هم همیشه مهیا نمی‌شود. به همین دلیل بعد از فارغ‌التحصیلی تصمیم گرفتم در حوزه نگارش فیلمنامه فعال باشم. چون حیطه شخصی‌تری داشت، اما برای تمام کسانی که درس کارگردانی می‌خوانند این دغدغه همیشه وجود دارد که فرصتی فراهم کنند تا در کارگردانی تجربیاتی داشته باشند.
دوست دارید این تجربه باز هم تکرار شود؟
قطعا. افق دید من همین فیلمسازی بوده و امیدوارم امتداد داشته باشد.
در فیلم از بازیگران شناخته شده استفاده نکرده‌اید. علتش چیست؟
در انتخاب بازیگر عوامل زیادی سهمیم هستند. در مورد فیلم من بیشتر از هرچیزی مقتضیات فیلمنامه می‌طلبید از بازیگرانی استفاده کنیم که چهره شناخته‌شده‌ای ندارند. البته همه بازیگران در زمینه تئاتر کار کرده‌اند و تعدادی از آنها تجربه کار تصویر هم دارند. ولی به جز علی باقری بقیه چهره شناخته‌شده‌ای در سینما ندارند. به دلیل سلیقه شخصی خودم و مقتضیات فیلمنامه ترجیح دادم از این بازیگران استفاده کنم.
امروز که فیلم در جشنواره به نمایش درمی‌آید دوست دارید چه اتفاقی برایش بیفتد؟
امروز اولین نمایش فیلم را در سالن مطبوعات به همراه اهالی رسانه و مطبوعات خواهم دید. همیشه واکنش‌های نویسندگان و منتقدان برای من اهیمت داشته است. بنابراین امیدوارم که فیلم را دوست داشته باشند.
- گفت‌وگو با تهیه کننده فیلم شماره ده| فرازو فرودهای یک فرار
- سیدعماد حسینی : استاد با نا آرامی های اخیر بی ارتباط نیست | درمان بازیگر اصلی بزرگترین چالش تولید این فیلم بود
شرکت در جشنواره انتخاب خودتان بود یا تصمیم تهیه‌کننده و این که فیلم بتواند با نمایش در جشنواره در نوبت اکران سال آینده قرار بگیرد؟
حقیقت این است که تصمیم من تابعی از تصمیم تهیه‌کننده بود. به هرحال در شرایطی که جشنواره برگزار می‌شود، حتما تردیدهایی برای شرکت در آن وجود داشت. ولی وقتی فیلمی ساخته می‌شود هدف نهایی این است که به بهترین شکل ممکن دیده شود. برای فیلم من که یک مسئله اجتماعی را مطرح می‌کند خیلی مهم بود که مردم عادی بتوانند آن را در سینما ببینند، نه فقط اهالی سینما یا کسانی که مخاطب تخصصی سینما محسوب می‌شوند. اصلا مخاطب من بیشتر مردم عادی هستند. فیلم‌هایی شبیه فیلم من در بهترین حالت ممکن است اکران محدود یا اکران هنروتجربه بگیرد که البته آرزو دارم این اتفاق برای فیلم من نیفتد. ولی به هرحال جشنواره فرصتی است که فیلم در سراسر کشور دیده شود. ما نسبت که کاری که کرده‌ایم و فیلمی‌که ساخته‌ایم مسئولیت داریم. جشنواره هم به بهترین شکل این شرایط را ایجاد می‌کند که مسئولیتمان در برابر فیلم انجام دهیم و امکان اکران داشته باشیم.
نظر شما