همشهری آنلاین،اگر با دیدن هرکدام از این مناطق ممکن است این حس به شما دست بدهد که در قاره‌ای دیگر یا در گوشه دیگری از این جهان هستید اما در سفر به چابهار این شانس را دارید که احساس کنید که بر سطح ماه یا مریخ ایستاده‌اید! ما این‌بار شما را دعوت می‌کنیم تا برای تماشای کوه‌های مریخی و تمام جاذبه‌هایی که در کنار آن در چابهار و اطراف آن قرار گرفته، به سفری از چابهار تا گواتر بروید؛ یعنی سفری که از کناره ساحل خنک‌ترین بندر جنوبی ایران آغاز می‌شود و به آخرین شهر در منتها الیه جنوب‌شرقی ایران می‌رسد؛ در حالی که در تمام این مسیر ۱۰۰ کیلومتری، ساحل دریا در سمت راست شما قرار دارد.
به سمت چابهار
برای رسیدن به چابهار دو راه دارید؛ مسیر جاده‌ای و هوایی؛ البته اگر قصد دارید از پایتخت خود را به ساحل دریای عمان برسانید. تهران در فاصله تقریبی ۲ هزار کیلومتری چابهار قرار دارد و اگر بخواهید بدون توقف در شهرهای بین راه به چابهار برسید، بیشتر از یک روز در راه خواهید بود. تهران ـ قم ـ کاشان ـ یزد ـ رفسنجان ـ کرمان ـ ماهان ـ بم ـ دو راهی رستم‌آباد (سمت راست جاده را انتخاب کنید. سمت چپ به زاهدان می‌رسد) ـ ایرانشهر ـ چابهار شهرهایی هستند که شما پشت سر خواهید گذاشت. اما اگر مسیر هوایی را انتخاب کنید از فرودگاه مهرآباد تا فرودگاه منطقه آزاد چابهار حدود یک ساعت و نیم در راه هستید.
اقامت در چابهار
بعد از رسیدن به چابهار به فکر دست و پا کردن جایی برای گذراندن شب باشید. مدیریت منطقه آزاد چابهار و میراث فرهنگی این شهرستان در ساحل دریا سکوهای سیمانی و آلاچیق‌هایی احداث کرده‌اند که در نزدیکی آنها سرویس‌های بهداشتی هم وجود دارند که اگر چادر به همراه داشته باشید، می‌توانید شب را در نزدیکی ساحل بگذرانید. می‌توانید اتاقی هم کرایه کنید یا به هتل و مهمانسرا بروید. هتل‌های چهار ستاره لیپار و لاله و دو ستاره سپیده از هتل‌های خوب این شهر هستند.
دیدنی‌های چابهار
توصیه ما این است که تماشای طلوع و غروب خورشید را در خلیج چابهار از دست ندهید. شما می‌توانید ساحل صخره‌ای را که در جنوب شهر قرار دارد هم برای تماشای غروب خورشید انتخاب کنید. این ساحل در اثر پیشروی آب دریا و فرسایش سنگ‌های رسوبی یکی از زیباترین چشم‌اندازهای ساحل جنوبی ایران را به خصوص هنگام غروب خورشید به وجود آورده که البته در این موقع از شبانه‌روز یکی از نقاط شلوغ شهر است.
منطقه آزاد چابهار حدود شش مرکز خرید و بازار به شکل دیگر مراکز خرید جزیره‌های قشم و کیش دارد. اما اگر می‌خواهید از صنایع دستی و سوزن‌دوزی‌های زنان بلوچ هم سوغاتی بخرید باید به بازار سنتی این شهر بروید.
ساختمان قدیمی تلگرافخانه در خیابان مولوی چابهار یکی از نقاط دیدنی شهر است. به آنجا هم سری بزنید. این ساختمان در سال ۱۲۷۴ شمسی به وسیله انگلیسی‌ها در دو طبقه ساخته شده که یکی از آخرین ساختمان‌های سنگی موجود در این شهر است. علاوه بر اینها مقبره سید غلامرسول در چابهار هم یکی دیگر از نقاط دیدنی چابهار است. گفته می‌شود این آرامگاه مربوط به مردی صالح و شیعه‌مذهب بوده که در شب ازدواجش فوت می‌کند که تا همین چند سال قبل در شب درگذشت وی مراسمی در محله مقبره برگزار می‌شده.
دیدنی‌های اطراف
مسیر ۸۰ کیلومتری چابهار تا گواتر را می‌توانید در یک ساعت طی کنید. پیشنهاد ما این است که زمان این سفر را طوری انتخاب کنید که غروب، دوباره در همین شهر باشید چون در گواتر امکانی مثل مسافرخانه و غذاخوری برای گذراندن شب وجود ندارد. تنها امکانات گردشگری این شهر مسجد و چند بقالی کوچک است.
اگرچه برای رسیدن به گواتر باید به سمت شرق بروید اما حیف است آثار باستانی‌ای را که در پنج کیلومتری شمال‌غربی چابهار و در روستای تیس قرار دارد نبینید. قدمت این روستای ساحلی به ۲ هزار و ۵۰۰ سال قبل می‌رسد که به‌وسیله مغول‌ها ویران شده است. در این روستا بهتر است به تماشای چندین قلعه‌ای بروید که ویرانه‌های آن موجود است. قلعه تیس (قلعه پرتغالی‌ها) متعلق به دوره صفوی و قلعه پیروزگت به جا مانده از دوره اشکانی است که البته تنها یک دیوار کوچک از آن باقی مانده است.
علاوه بر این در تیس کوه و بقایای بارویی به جا مانده که به فیل‌بند معروف است و در زمانی که بازرگانان هندی با فیل به مسافرت می‌پرداختند، فیل‌های خود را در دره این کوه نگاه می‌داشتند. غارهای بان مسیتی در دامنه کوه شهبازبند تیس قرار دارد؛ حتما به آنجا هم سری بزنید. این مجموعه شامل یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی کنده شده در دل کوه است که گفته می‌شود در قدیم پرستش‌گاه محسوب می‌شده.
جاده چابهار ـ گواتر
برای رفتن به گواتر دوباره به چابهار برگردید. جاده چابهار تا گواتر در تمام مسیر آسفالت بوده و تقریبا هیچ نگرانی‌ای بابت این جاده ساحلی نداشته باشید. دیدنی‌های این مسیر یا در نزدیکی جاده هستند یا به فاصله چند کیلومتری با یک فرعی از این جاده جدا می‌شوند. در تمام روستاهای ساحلی‌ای که در مسیر ما قرار دارد درخت انجیر معابد یا لور را می‌توان دید.
اما در این جاده چند درخت لور بزرگ قرار دارد. تالاب لیپار و ساحل صورتی در ۱۵ کیلومتری شمال‌شرق یکی از همین دیدنی‌هاست. این تالاب بعد از روستای رمین در تنگه‌ای صخره‌ای ایجاد شده. در این آبگیر می‌توانید انواع بوته‌ها و درختچه‌ها از نوع گز و کلیر و پرندگانی مثل فلامینگو، انواع حواصیل، طاووسک، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی و خوتکا در تماشا کنید.
کوه‌های مریخی
وقتی تقریبا حدود ۳۵ کیلومتر از مسیر را طی کردید به زیباترین بخش سفر می‌رسید. کوه‌های مریخی یا مینیاتوری‌ای که به نام انگلیسی badland معروف هستند. این کوه‌ها در سمت چپ جاده قرار دارند. ارتفاع آنها دو، سه متر تا حدود ۱۰۰ متر می‌رسد. با دیدن این کوه‌ها احساس می‌کنید که در کره‌ای غیر از زمین پا گذاشته‌اید.
رنگ تقریبا سفیدرنگ کوه با واریزه‌های بسیار در پای آن و شکل عجیب و غریب آنها باعث شده جاده چابهارـ گواتر به یکی از زیباترین جاده‌های ایران تبدیل شود. یک‌سو کوه‌های مخروطی مریخی با آن رنگ خاکستری خیال‌انگیز و سوی دیگر دریای سبز و ماسه‌های اندکی سرخ با درختچه‌های بیابانی درکرانه آن.
بنادر
بعد از آنکه چند کیلومتر از این کوه‌ها دور شدید به اسکله صیادی بریس و پس از آن با گذر از یک دو راهی به پسابندر می‌رسید. از این اسکله کوچک می‌توانید به کنار دریا بروید.
اگر آب یا مایحتاج دیگری لازم داشتید، می‌توانید از کلبه‌های کوچکی که در اطراف آن قرار دارد، خریداری کنید و حتی در مسیر برگشت از این ماهیگیران ماهی بخرید. کمی مسیر را به عقب برگردید و دوراهی را به سمت گواتر بروید؛ یعنی آخرین شهر در این مسیر و نزدیک مرز پاکستان.
اینجا خانه‌ها اکثرا پیش‌ساخته‌اند و مردم آن در اواخر سال‌های دهه ۷۰ در آن ساکن شده‌اند تا به‌نوعی مرزبان ایران باشند.
رودخانه‌ها و گاندو
پیش از آنکه به گواتر برسید، در ناحیه ساحلی شرقی آن حتما به رودخانه فصلی باهو کلات و خور باهو سری بزنید. این رودخانه آب شیرین به دریای عمان می‌رسد. در همین منطقه می‌توانید به تماشای یکی از زیباترین پدیده‌های جنوبی ایران، یعنی جنگل‌های آبی حرا بروید.
مساحت این منطقه مردابی تقریبا ۳۰۰ هکتار است. گفته می‌شود در برخی ماه‌های سال در محلی که آب شیرین رودخانه به دریا می‌ریزد می‌توان سراغ دلفین‌ها را گرفت که باید خیلی خوش‌شانس باشید موقع پرآبی رودخانه دلفینی را هم در محل ورود آن به دریا ببینید.
اما سواحل این رودخانه فصلی در کنار آبگیر و برکه‌هایی که در نزدیکی این جاده قرار دارند، محل حضور گاندوـ تمساح پوزه کوتاه ایرانی‌ـ است. اگرچه این حیوان بسیارخجالتی و محتاط است و به محض احساس خطر در آب مخفی می‌شود اما کمی هم خطرناک است و گاهی در گرفتن طعمه ممکن است اشتباه کرده و به انسان‌ها حمله کند.
توصیه ما این است در نزدیکی آبگیر و برکه‌های منطقه کمی مراقب باشید و به تابلوهای هشداردهنده‌ای که سازمان محیط‌زیست در نزدیکی این برکه‌ها نصب کرده، توجه کنید. از شنا و برداشتن آب از این آبگیرها هم خودداری کنید. اگر دوست دارید که این خزنده خجالتی را در طول تعطیلات ببینید، می‌توانید با محیط‌بانانی که در منطقه حضور دارند همراه شوید و در امنیت کامل و معطلی چندروزه گاندوها را تماشا کنید.
نظر شما