به گزارش سایت اینترنتی نیوساینتیست، محققان عقیده دارند ممکن است از این ماده بتوان در آینده برای تامین انرژی مورد نیاز روباتها و سایر تجهیزات کوچک استفاده کرد.
ژل موسوم به بلوسوف-ژابوتینسکی (BZ) نخستین بار در سال ۱۹۹۶توسط محققان موسسه ملی مواد و تحقیقات شیمیایی در ژاپن کشف شد.
این ژل حاوی مولکولهای پلیمری طویلی است که درون این مولکول‌ها یک کاتالیزور از جنس فلز روتنیوم قرار داده شده است. روتنیوم فلزی نادر با ساختاری مشابه ساختار فلز پلاتین است.
هنگامی که یک ماده مرکب ویژه حاوی نیتروژن به این ژل افزوده شود، یک واکنش حلقه‌ای آغاز می‌شود که در آن فلز روتنیوم به‌طور متناوب شروع به دریافت و دفع الکترون می‌کند و در پی آن طول رشته‌های پلیمر درون ژل متناوباً کم و زیاد شده و دچار نوسان می‌شود و در نتیجه به نظر می‌رسد که ژل در حال تپیدن است.
به گفته آنا بالازس شیمیدان دانشگاه پیتزبرگ در آمریکا، یک نمونه چند میلیمتری از این ژل تا ساعتها می‌تپد. وی افزود: از چنین موادی می‌توان برای تامین انرژی تجهیزات کوچک استفاده کرد اما تاکنون مدل مشخصی برای تشریح ویژگی‌های این ژل وجود نداشته است.
بالازس و همکارانش در این مطالعه برای نخستین بار موفق به مدل‌سازی دو بعدی تپشهای این ژل شده‌اند.
بالازس بیان داشت به‌طور مثال برای استفاده از این ژل به عنوان ماهیچه‌های یک روبات باید دقیقاً با ویژگی‌های حرکات این ژل آشنا بود که با استفاده از مدل جدید، این امکان وجود خواهد داشت.
در مدل محققان دانشگاه پیتسبورگ، تپشهای ژل با کمک معادلات ترمودینامیک تعریف شده و توسط این معادلات میزان انرژی آزاد شده در واکنشهای شیمیایی تعیین شده است. با کمک این مدل می‌توان به میزان ژل مورد نیاز برای تامین میزان مشخصی از انرژی جنبشی پی برد. گزارشی از این مطالعه در شماره ۳۱۴ نشریه ساینس منتشر شده است.
