تاریخچه تاسیس باشگاه لیورپول، کاملا در ارتباط با رقیب محلی‌اش اورتون، و یک کارخانه‌دار ثروتمند به نام جان هولدینگ است.
او در "آنفیلد رود" زمینی را به اورتون اجاره داد که این باشگاه از آن به بعد در آن، بازی‌های خانگی‌اش را برگزار می‌کرد. وقتی در سال ۱۸۸۸ لیگ فوتبال انگلیس آغاز به کار کرد، بیش از ده‌هزار نفر در ورزشگاه آنفیلد حضور می‌یافتند. با قهرمانی در لیگ در سال ۱۸۹۱ و هم‌چنین کسب اولین موفقیت‌های بزرگ، به وجهه و محبوبیت تیم، به میزان زیادی افزوده شد. در سال ۱۸۹۲ هولدینگ اجاره زمین را بالا برد. او تصمیم گرفت آنفیلد رود را ترک کند و یک زمین در آن نزدیکی بخرد تا از آن پس بازی‌های خانگی‌شان را در آن انجام دهد. پس از آن، جان هولدینگ باشگاه لیورپول اف. سی را تاسیس کرد که در ورزشگاه آنفیلد بازی می‌کرد.
اولین تیم لیورپول که در سال ۱۸۹۲ بنیاد نهاده شد، فقط از بازینکنان اسکاتلندی تشکیل شده بود که با پیراهن‌های آبی – سفید بازی می‌کردند، و تازه در سال ۱۸۹۴ رنگ پیراهن آنها به قرمز تغییر کرد. اولین رویارویی با اورتون نیز پس از صعود لیورپول از دسته سوم به یکم در دو سال بعد اتفاق افتاد. لیورپول اولین فصل بازی در لیگ دسته اول را با ایستادن در انتهای جدول به پایان برد و دوباره به دسته دوم صعود کرد، برخلاف اورتون که در آن فصل، نایب قهرمان لیگ شد.
در سال بعد، لیورپول در رقابتی تنگاتنگ با منچستر سیتی که با آن هم‌امتیاز بود، این تیم را پشت سر گذاشت و یک‌بار دیگر به دسته اول راه یافت. لیورپول از آن پس جای خود را در این لیگ تثبیت کرد و توانست در سال ۱۹۰۱ برای اولین مرتبه قهرمان انگلیس شود. بعد از سقوط به دسته دوم، این تیم یک بار دیگر درسال ۱۹۰۶ به عنوان تیم صعودکننده به دسته یک، قهرمان این لیگ شد.
در شروع فصل، اورتون بیشترین شانس قهرمانی را داشت، و همگان انتظار داشتند تا لیورپول در جام حذفی به قهرمانی برسد. همه چیز دقیقا برعکس شد، لیورپول قهرمان لیگ شد و جام حذفی به اورتون رسید. این دو باشگاه همشهری، سه بار موفق شده‌اند که در یک فصل، هردو جام را به شهر خود ببرند، موفقیتی که یک بار نیز نصیب منچستر یونایتد و منچستر سیتی، و یک بار نیز نصیب دو تیم همشهری آرسنال و تاتنهام هاتسپر شده است.
سال‌های جنگ
لیورپول پس از دومین قهرمانی، پایه‌هایش را در لیگ برتر محکم کرد، بدون این‌که در سال‌های بعد به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. آنها تا بروز ناگهانی جنگ جهانی اول، نقش متوسطی در لیگ برتر ایفا می‌کردند، اما به هرحال توانستند درسال ۱۹۱۴ برای اولین بار به فینال جام اتحادیه برسند. جالب توجه، پیروزی‌های بزرگ لیورپول بعد از صعود (مانند سال ۱۹۰۶)، یا به عبارتی بعد از آغاز به کار دوباره لیگ پس از دو جنگ جهانی است. این تیم بعد از جنگ اول جهانی، ابتدا دوبار در لیگ چهارم شد، قبل از این‌که درسال ۱۹۲۲ و ۱۹۲۳ عنوان قهرمنی را به دست آورد. بلافاصله پس از جنگ دوم جهانی، پنجمین عنوان، و در دومین سال بعد از صعود دوباره (در سال ۱۹۶۲)، ششمین عنوان قهرمانی خود را کسب کرد.
از آن پس، قرمزپوش‌ها همواره در لیگ برتر بازی کرده، دوازده عنوان قهرمانی دیگر به دست آورده و تنها پنج مرتبه در مکانی بعد از رده پنجم جدول قرار گرفته‌اند. مربی این تیم در دهه ۱۹۶۰، بیل شنکلی، اسطوره فوتبال انگلیس بود که باشگاه به شکل یک تیم قهرمان درآورده و یک بار گفته بود: " بعضی‌ها فوتبال را نبرد مرگ و زندگی می‌دانند. من این نظریه را نمی‌پسندم. من به شما اطمینان می‌دهم که فوتبال خیلی جدی‌تر از اینها است. " در سرلوحه فلسفه او نیز گروه قرار داشت. برای او نظم و انضباط، روحیه جنگندگی و یکی بودن با باشگاه مهم بود.
لیورپول اروپا را فتح کرد
موفقیت آمیزترین سال‌ها در تاریخ باشگاه لیورپول، سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۵ بود که بهترین آن تحت هدایت باب پیسلی بود که نمایش‌های او با این تیم، دوران بیل شنکلی را تداعی می‌کرد. بازیکنان معروف آن زمان این تیم عبارت بودند از مارک لارنسن، گرام سونس، یان کالاگان، فیل نیل، کوین کیگان، جان توشاک، کنی دالگلیش و یان راش.
لیورپول در رقابت‌های ملی در ۱۸ سال، ۱۲ بار قهرمان شد. این مسیر قهرمانی در سال ۱۹۷۳ با غلبه بر بوروسیا مونشن گلادباخ و قهرمانی در جام یوفا، به تمام اروپا گسترش یافت. اتفاقا در سال ۱۹۷۷ در رم هم که لیورپول برای اولین بار قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا را به دست آورد، همین تیم آلمانی حریفش در فینال بود. لیورپول در سال‌های ۱۹۷۸ در مقابل بروژ، ۱۹۸۱ در مقابل رئال مادرید، ۱۹۸۴ برابر آ. اس. رم و ۲۰۰۵ برابر آ. ث. میلان هم قهرمان اروپا شد.
ورزشگاه هیسل: پایان راه
نقطه اوج برتری لیورپول در تمام اروپا درتاریخ ۲۹ مه سال ۱۹۸۵ به پایان خود رسید. وقتی در دیدار فینال جام باشگاه‌های اروپا در ورزشگاه هیسل شهر بروکسل بلژیک، هواداران این تیم به طرفداران تیم یوونتوس تورین حمله کردند و در آن آشفتگی و دستپاچگی، ۳۹ نفر کشته شدند، لیورپول به مدت هفت سال اجازه حضور در رقابت‌های بین‌المللی را از دست داد.
لیورپول در یک فاجعه دیگر نیز در سال ۱۹۸۹ دخیل بود. در جام اتحادیه انگلیس در دیدار مقابل ناتینگهام فارست، بیش از گنجایش ورزشگاه بلیت فروخته شده بود.
به علت تراکم بیش از حد تماشاگران در ورزشگاه هیلزبورو شفیلد، هواداران لیورپول مایوسانه سعی کردند خود را از ازدحام نجات دهند. به همین سبب راه خروج که تنها از یک تونل تشکیل می‌شد، به سرعت و به طور کامل مسدود شد. در همین اثنا، واکنش پلیس برای جلوگیری از ازدحام، باعث شد تا عده‌ای از مردم زیر دست و پا له شده و کشته شوند. در این ماجرا ۹۶ هوادار لیورپول جان باختند.
در ورزشگاه آنفیلد در آنفیلد رود، تابلوی یادبودی برای قربانیان این حادثه قرار داده شده و سازمانی هم برای رسیدگی به امور بازماندگان آن تاسیس شده است.
لیورپول در زمان حال
بدین ترتیب لیورپول در یکی از دشوارترین مراحل تاریخ خود قرار گرفت و در لیگ انگلیس هم به زمین خورد. آنها پس از سال ۱۹۹۰ دیگر هرگز قهرمان انگلیس نشدند، و تازه در ماه مه سال ۲۰۰۱ در جام یوفا در دورتموند با پیروزی ۵ بر ۴ در مقابل دپورتیوو آلاوز دوباره یک موفقیت بزرگ در سطح اروپا به دست آوردند.
این تیم در مسابقات بین المللی با مربی جدید خود، رافائل بنیتس اسپانیایی روند رو به بهبودی را تجربه کرد. این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۰۵-۲۰۰۴ در ۲۵ ماه مه سال ۲۰۰۵ به فینال رسید و در یک دیدار تماشایی درمقابل آ. ث. میلان، پس از تساوی ۳ بر ۳ در وقت قانونی و اضافی بازی، توانست این تیم را در ضربات پنالتی با نتیجه ۶ بر ۵ مغلوب کرده و به طری باورنکردنی، جبران سال‌های بی‌فروغش را بنماید. اما برخلاف این جام، در همان فصل در لیگ برتر انگلیس، به مقامی بالاتر از رده پنجم دست نیافت.
به دلیل یک تغییر قانون کوتاه مدت در یوفا، لیورپول اجازه یافت در فصل ۰۶-۲۰۰۵ بعد از پشت سر گذاشتن سه مرحله مقدماتی، در لیگ قهرمانان بازی کند. اما نتوانست در این جام موفق شود. البته در همان سال عنوان قهرمانی جام حذفی انگلیس را به دست آورد.
در فوریه سال ۲۰۰۷ اعلام شد که باشگاه لیورپول از سوی دو تاجر آمریکایی به نام جرج جیلت و تام هیکس یک‌جا خریداری شده است. کل مبلغ نیز بالغ بر ۴۷۰ میلیون پوند (۷۱۴ میلیون یورو) می‌شد. روسای باشگاه قصد داشتند تا با این کار، موفقیت‌های ملی را به این تیم بازگردانند. در همین حال، شیخ محمد ابن رشید آل مکتوم، رئیس دولت دوبی نیز تمایل به خرید این باشگاه داشت.
لیورپول در سال ۲۰۰۷ در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، بر بارسلونا، مدافع عنوان قهرمانی غلبه کرد. در یک چهارم نهایی هم آیندهوون هلند را از پیش رو برداشت. در نیمه نهایی با رقیب خود در لیگ برتر، چلسی لندن روبه رو شد و با شکست این تیم راهی فینال در شهر آتن شد. مانند دو سال قبل، رقیب فینال، آ. ث. میلان ایتالیا بود. اما در فصل ۰۷-۲۰۰۷ برخلاف دو سال پیش، با دو گل مغلوب میلان شد.
لیورپول در ۶ نوامبر سال ۲۰۰۷ در دور مقدماتی لیگ قهرمانان با نتیجه ۸ بر ۰ تیم بشیکتاش ترکیه را برد، پرگل‌ترین پیروزی که تاکنون نیز در این جام بی‌سابقه می‌باشد. در جریان بقیه ای تورنمنت در فصل ۰۸-۲۰۰۷، قرمزها پس از غلبه بر آرسنال لندن، در نیمه نهایی از چلسی شکست خوردند.
ورزشگاه
لیورپول از سال ۱۸۹۲ در ورزشگاه آنفیلد بازی می‌کند، اما به احتمال زیاد از سال ۲۰۱۱ به ورزشگاه استنلی پارک نقل مکان خواهد کرد. آنفیل گنجایش ۴۵۳۶۲ تماشاگر را دارد و یک ورزشگاه چهار ستاره است.
موفقیت‌ها
۵ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا
۱۹۷۷ – ۳ : ۱ مقابل بوروسیا مونشن گلاد باخ (در رم)
۱۹۷۸ – ۱ : ۰ مقابل اف. ث. بروژ (در لندن)
۱۹۸۱ – ۱ : ۰ مقابل رئال مادرید (در پاریس)
۱۹۸۴ – ۱ : ۱ ( ۴ : ۲ در وقت اضافه) مقابل آ. اس. رم (در رم)
۲۰۰۵ – ۳ : ۳ ( ۶ : ۵ در وقت اضافه) مقابل آ. ث. میلان (در استانبول)
۳ قهرمانی در جام یوفا
۱۹۷۳ – ۳ : ۰ (میزبان) و ۰ : ۲ (میهمان) مقابل بوروسیا مونشن گلاد باخ
۱۹۷۶ – ۳ : ۲ (میزبان) و ۱ : ۱ (میهمان) مقابل اف. ث. بروژ
۲۰۰۱ – ۵ : ۴ پس از وقت اضافه مقابل دپورتیوو آلاوز (در دورتموند)
۳ قهرمانی در سوپر جام اروپا
۱۹۷۷ – ۱ : ۱ (میهمان) و ۶ : ۰ (میزبان) مقابل هامبورگ
۲۰۰۱ – ۳ : ۲ مقابل بایرن مونیخ (در موناکو)
۲۰۰۵ – ۳ : ۱ پس از وقت اضافه مقابل زسکا مسکو (در موناکو)
۱۸ قهرمانی در لیگ برتر انگلیس
۱۹۰۱، ۱۹۰۶، ۱۹۲۲، ۱۹۲۳، ۱۹۴۷، ۱۹۶۴، ۱۹۶۶، ۱۹۷۳، ۱۹۷۶، ۱۹۷۷، ۱۹۷۹، ۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶، ۱۹۸۸، ۱۹۹۰
۷ قهرمانی در جام اتحادیه انگلیس
۱۹۶۵ – ۲ : ۱ مقابل لیدز یونایتد
۱۹۷۴ – ۳ : ۰ مقابل نیوکاسل یونایتد
۱۹۸۶ – ۳ : ۱ مقابل اورتون
۱۹۸۹ – ۳ : ۲ مقابل اورتون
۱۹۹۲ – ۲ : ۰ مقابل ساندرلند
۲۰۰۱ – ۲ : ۱ مقابل آرسنال
۲۰۰۶ – ۳ : ۳، ۳ : ۱ در ضربات پنالتی مقابل وستهام یونایتد
۸ قهرمانی در جام حذفی انگلیس
۱۹۸۱ – ۱ : ۱ و ۲ : ۱ مقابل وستهام یونایتد
۱۹۸۲ – ۳ : ۱ پس از وقت اضافه مقابل تاتنهام هاتسپر
۱۹۸۳ – ۲ : ۱ پس از وقت اضافه مقابل منچستر یونایتد
۱۹۸۴ – ۰ : ۰ و ۱ : ۰ مقابل اورتون
۱۹۹۵ – ۲ : ۱ مقابل بولتون واندررز
۲۰۰۱ – ۱ : ۱، ۵ : ۴ در ضربات پنالتی مقابل بیرمنگام سیتی
۲۰۰۳ – ۲ : ۰ مقابل منچستر یونایتد
۲۰۱۲ - ۲:۲؛ ۲:۳ در ضربات پنالتی مقابل کاردیف سیتی
۱۵ قهرمانی در چاریتی شیلد
۱۹۶۴ – ۲ : ۲ مقابل وستهام یونایتد (دو تیم، هریک به مدت ۶ ماه جام را نزد خود نگه داشتند)
۱۹۶۵ – ۲ : ۲ مقابل منچستر یونایتد (تیم‌ها عنوان قهرمانی را بین خود تقسیم کردند)
۱۹۶۶ – ۱ : ۰ مقابل اورتون
۱۹۷۴ – ۱ : ۱، ۶ : ۵ در ضربات پنالتی مقابل لیدز یونایتد
۱۹۷۶ – ۱ : ۰ مقابل ساتهمپتون
۱۹۷۷ – ۰ : ۰ مقابل منچستر یونایتد (بازهم تیم‌ها عنوان قهرمانی را بین خود تقسیم کردند)
۱۹۷۹ – ۳ : ۱ مقابل آرسنال
۱۹۸۰ – ۱ : ۰ مقابل وستهام یونایتد
۱۹۸۲ – ۱ : ۰ مقابل تاتنهام هاتسپر
۱۹۸۶ – ۱ : ۱ مقابل اورتون (دو تیم عنوان قهرمانی را بین خود تقسیم کردند)
۱۹۸۸ – ۲ : ۱ مقابل ویمبلدون
۱۹۸۹ – ۱ : ۰ مقابل آرسنال
۱۹۹۰ – ۱ : ۱ مقابل منچستر یونایتد (دو تیم عنوان قهرمانی را بین خود تقسیم کردند)
۲۰۰۱ – ۲ : ۱ مقابل منچستر یونایتد
۲۰۰۶ – ۲ : ۱ مقابل چلسی
