شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ - ۱۴:۴۵
۰ نفر

وقتی به گذشته برمی‌گردیم و در جست‌وجوی زمان‌های از دست رفته و آدم‌های روزگاران قدیم، سال‌ها را از پی هم ورق می‌زنیم، به نام‌هایی برمی‌خوریم که زندگی‌شان توأم با کار و حرکت‌های اجتماعی، فرهنگی و هنری بوده است.

 این آدم‌ها برای روزگار خودشان شاخص بوده‌اند و برای امروز ما نمونه‌های مثال‌زدنی از یک شهر کوچک، بدون هیچ امکانات یا دانشگاه و یا مراکز آموزشی و تنها با یک اتفاق به والایی در فرهنگ و هنر رسیده‌اند.

یکی از این نوادر سرکار خانم گل‌بهار میکائیلی‌زاده است. بانویی که حدود 8 دهه پیش توانست با یک دوربین عکاسی بسیار ابتدایی و جعبه‌ای شکل عکس بگیرد.خانم گل‌بهار میکائیلی‌زاده سال 1287 از پدری کُرد سنندجی و مادری روسی در شهر مسکو چشم به دنیا گشود. دوران کودکی‌اش را در مسکو گذراند و تا کلاس ششم درس خواند. پدر وی «آغا برا میکائیلی‌زاده» و مادرش «دانیلووف» بود.

 مسیر زندگی پدرش را به‌عنوان تاجر به مسکو رساند تا در این داد و ستد، یک معامله عاطفی هم انجام گیرد و ازدواج کند.خانواده بعد از چند سال تن به مهاجر دادند و از مسکو به کرمانشاه رفته و همان‌جا هم تغییر فامیلی دادند. بعد از مهاجرت، سفر ادامه داشت و در سال 1312 خانواده میکائیلی‌زاده در شهر سنندج اقامت گزیدند.

اکنون گل‌بهار خانم بزرگ شده و یک بانوی تحصیل‌کرده با دانستن یک زبان خارجی، در شهری کوچک، پر جنب‌وجوش و بی‌قرار در پوست خود نمی‌گنجید.خانه میکائیلی‌زاده در خیابان طالقانی کنونی و کوچه جنب دخانیات بود که روبروی آن عکاسی آقای «اقتداری» قرار داشت.

گل‌بهار خانم از میان وسایل پدرش به یک دوربین عکاسی تمایل و علاقه بیشتری نشان می‌داد و توانست طرز کار با آن و گرفتن عکس را بیاموزد و به‌عنوان اولین عکاس زن در سنندج کار کند. همزمان علاوه بر عکاسی به فراگیری خیاطی و دوخت لباس و یک دوره آرایشگری در تهران پرداخت.

یکی از آشنایان خانواده میکائیلی‌زاده، سروان «آگهی» بود که از طریق وی مشمولان سربازی جهت گرفتن عکس معرفی می‌شدند و گل‌بهار خانم در حیاط منزلشان از این افراد عکس می‌گرفت و پول نقره‌ای آن زمان را دریافت می‌کرد.

گویی زندگی و عکاسی با هم گره خورده بود تا گل‌بهار خانم با روح بی‌قرارش از سنندج برود و در مسیر کامیاران تا اورامانات عکس بگیرد. در ادامه این سفر به شهر مریوان رسید و همان‌جا زندگی اختیار کرد. خانه‌ای خرید و عکس می‌گرفت. تا سال 1359 که به سنندج بازگشت، در مریوان زندگی کرد.

گل‌بهار میکائیلی‌زاده در تمام طول عمر دوربین عکاسی‌اش را در کنار خود داشت و با آن تصویر آدم‌های روزگارش را به بایگانی خاطرات می‌سپرد و از بغل آن روزگارش را می‌گذراند. سال 1379 برای همیشه لنز دوربین عکاسی‌این بانوی بزرگ بر روی زندگی بسته شد و رخت از جهان بربست. نام و یادش همیشه گرامی و سبز است.

همشهری استانها

کد خبر 79830

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز