به اعتقاد این کارشناسان بیش از آنکه سیاستمداران و مسئولان به فکر حفظ طبیعت باشند طبیعت را قربانی سیاست‌های نادرست خود می‌کنند. به عبارت دیگر، طبیعت همواره دستخوش تخریب‌های ناشی از تصمیم‌گیری‌های نادرست دولتمردان می‌شود. آنها می‌گویند این تخریب‌ها از آن رو نگران‌کننده است که هر روز به شکلی متفاوت بروز می‌کند.
آنچه امروز محیط‌زیست را تهدید می‌کند بحران اقتصادی است که دامنگیر بخش عمده‌ای از کشورهای جهان شده؛ بحرانی که ممکن است به جنگل زدایی در آسیا سرعت بیشتری بخشد. این در حالی است که سازمان ملل با طرح‌های گسترده‌ای تلاش می‌کند مانع از جنگل زدایی در آسیا شود و چنین رویکردی می‌تواند طرح‌های در دست اجرای سازمان ملل را با شکست روبه‌رو کند.
متخصصان محیط‌زیست ضمن هشدار نسبت به آینده جنگل‌های آسیا می‌گویند مشکلات اقتصادی سبب شده شهروندان به مصرف روغن نخل روی آورند زیرا این روغن یکی از ارزانترین روغن‌های آشپزی است. در حال حاضر، متقاضیان روز افزون این روغن، توجه تولیدکنندگان را به‌خود جلب کرده است.
اندونزی که از نظر مساحت جنگلی در بین سایر کشورها مقام چهل وهشتم را دارد بزرگترین تولید‌کننده روغن نخل در جهان و مالزی در مرتبه دوم قرار دارد. به‌نظر می‌رسد با توجه به سودآوری روغن نخل حفظ منابع طبیعی و جنگل‌ها برای اندونزی و مالزی در قبال تولید روغن نخل بسیار کمرنگ است و مسئولان دولتی بیش از آنکه به طبیعت و حفاظت از آن بیندیشند مسائل اقتصادی را مورد توجه قرار می‌دهند.
این گزارش می‌افزاید: سازمان ملل برای کشور‌هایی که از جنگل‌ها حفاظت کنند به ازای هر هکتار 50/2077دلار پرداخت می‌کند که در مقایسه با 11/4826 دلاردرآمدی که با توجه به قیمت‌های فعلی از هر هکتار عاید تولیدکنندگان روغن نخل می‌شود مبلغ ناچیزی است.
یک مقام رسمی سازمان ملل که نخواست نامش فاش شود در این باره گفته است سازمان ملل در این امر شانس چندانی ندارد چون بازده اقتصادی روغن نخل در مالزی بالاست و دارایی و پول حرف اول را می‌زند.
وی تاکید می‌کند: حتی در اندونزی که تصور می‌شد حفاظت از جنگل‌ها به حالت اول بر می‌گردد، ثروت کشاورزان در حال افزایش است چون مالزیایی‌ها تولیدات آنها را می‌خرند و شرکت‌های اندونزی هم به سرعت در حال توسعه هستند.
اخیرا گروه‌های لابی محیط‌زیست یک کشاورز از اهالی اندونزی را به قطع درختان جنگل‌های بکر متهم کردند که با تکذیب شدیدی از سوی کمپانی او روبه‌رو شدند.
حتی شرکت‌ها‌یی که از مزارع کم بازده نخل هم استفاده می‌کنند می‌گویند: اقتصاد نخل و درخواست فزاینده روغن آن نه تنها تولید را کاهش نمی‌دهد بلکه به رشد آن می‌افزاید.
حسن ختام مسئله آن است که رئیس اتحادیه کشاورزان مالزی در واکنش به نگرانی‌های کارشناسان محیط‌زیست گفته است:در حالی که قیمت روغن نخل در حال افزایش است خودکشی خواهد بود که از تولید خود بکاهیم به‌ویژه آنکه مزارع زیادی در اندونزی و جزیره سوماترا خریداری کرده‌ایم.
براساس آمارهای موجود، اندونزی در حال حاضر 88 میلیون هکتارجنگل دارد این در حالی است که این کشور از سال 2000تا2005سالانه یک‌ونیم میلیون هکتار از جنگل‌ها را از دست داده است.
جنگل زدایی درختان نخل از زمانی که کشاورزان اندونزی و شرکت‌های خارجی برای افزایش ثروت خود همزمان با بالا رفتن قیمت‌ها از 2 سال پیش(2007)هجوم آورده‌اند بیش از دو برابر شده و به حدود یک میلیون هکتار در سال رسیده است.
مالزی100 هزار هکتارزمین را برای توسعه نخل‌های روغنی اختصاص داده است. این به غیراز 5/4 میلیون هکتاری است که زیرکشت نخل‌های روغنی است؛ توسعه‌ای که تخریب جنگل‌های این کشور را درپی دارد.
در حال حاضر، قیمت هر تن روغن نخل 686 دلار است. این میزان پول، 77درصد بیشتر از هزینه‌ای است که کشاورزان باید برای کشت یک اصله درخت نخل روغنی صرف کنند. این بدین معنی است که کشاورزان به سرعت می‌توانند خرج‌کرد اولیه خود را که بالغ بر 2200دلار در هکتار برای کشت درختان نخل روغنی است پس از گذشت 3 سال که درختان به بار می‌نشینند جبران کنند؛ تجارتی سودآور که کمتر کشاورزی از آن چشم‌پوشی می‌کند.
رویترز
