که نتیجههای ضعیف تیمهای ایرانی و صعود تنها یک تیم از میان چهار سهمیه ایران در این رقابتها، تعجب کارشناسان و رسانههای داخلی و خارجی را برانگیخت.
از جمع تیمهای صبای قم، سپاهان اصفهان، استقلال و پیروزی تهران، تنها تیم پیروزی، آن هم به لطف گروه نه چندان دشوار و کنارهگیری الشارجه امارات، توانست به مرحله یک هشتم پایانی این رقابتها راه یابد.
علی کریمی
این در حالی است که مقامهای کنفدراسیون فوتبال آسیا برای پربارترشدن این رقابتها، به کشورهایی چون ایران، عربستان و ژاپن، بیشترین تعداد سهمیه را دادند و کشورهایی چون بحرین، کویت، ترکمنستان، عراق و... سهمیهای برای حضور در این رقابتها نداشتند و اختصاص چهار سهمیه میتوانست بهترین فرصت برای فوتبال ایران برای تکرار نتیجههای سالهای نهچندان دور در فوتبال باشگاهی آسیا باشد. فرصتی که به دلیل ساختار ضعیف فوتبال باشگاهی ایران، به راحتی از دست رفت. در حالی که هر چهار نماینده کشورهای عربستان و ژاپن توانستند از مرحله گروهی صعود کرده و به جمع 16 تیم مرحله یک هشتم پایانی راهیابند. و به احتمال زیاد در مرحله نیمه نهایی و نهایی، باید شاهد نماینده کشورهایی چون ژاپن، عربستان و کره جنوبی باشیم؛ کشورهایی که سالهاست فوتبال را پایهای و با ساختار صحیح بنا کرده و مسیر حرفهای فوتبال را به درستی سپری کردهاند. ولی فوتبال باشگاهی ایران طی سالهای اخیر، تنها نام حرفهای را یدک کشیده و با وجود پرداختهای کلان به بازیکنان، باز هم در عرصه بینالمللی، چه در رده ملی و چه در رده باشگاهی، شکستهایی خوردند که پیش از این در تاریخ فوتبال ایران کمتر سابقه داشته است.
البته نتیجه ضعیف تیم ملی و تیمهای باشگاهی را میتوان به فال نیک نیز گرفت، چرا که باعث میشود ما نگاه واقعی تری به فوتبال ایران داشته باشیم. متأسفانه در چند سال اخیر برخی از بازیکنان و مربیان ایرانی با شعار فوتبال حرفهای، دستمزدهای کلانی دریافت کردهاند و در رده مسابقههای داخلی لیگ، با استفاده از ابزارهای مختلف، توانستهاند به شهرت و ثروت خوبی نیز دست یابند، ولی نتیجه رقابتهای آسیایی و ملی نشان داد که فوتبال ایران با حرفهای شدن چهقدر فاصله دارد و صرف افزایش تعداد تیمها و اعطای سهمیه افتخاری حضور در رقابتهای باشگاهی ، نمیتواند کمکی به پیشرفت فوتبال ایران کند.
کریم باقری
از سویی دیگر، در همین لیگ هشتم، شاهد رفتار و عملکرد برخی از باشگاهها بودیم که مدیران، مربیان و یا بازیکنان آن، برای کسب پیروزی در یک مسابقه 90 دقیقهای، از توهین وتهمت به داوران، مربیان و یا بازیکنان و حتی تماشاگران نیز ابایی نداشتند. ولی نتیجههای ضعیف در رقابتهای ملی و باشگاهی آسیا نشان داد که فوتبال فعلی نیازمند توجه جدی است. بیشک اکنون فرصت خوبی است تا با بازنگری در تمام عرصههای فوتبال، بهخصوص ساختار آن، به موفقیت در سالهای آینده بیندیشیم؛ کاری که کشورهایی چون انگلیس، اسپانیا، آلمان و ایتالیا، در اروپا، ژاپن، کره جنوبی و عربستان در آسیا کردهاند.
نتیجههای ضعیف تیم ملی و رقابتهای باشگاهی ما به خوبی فاصله فوتبال حرفهای و غیر حرفهای را به مدیران، مربیان، بازیکنان و رسانهها نشان داد.
رقابتهای باشگاههای آسیا در سال آینده آخرین فرصت برای حفظ سهمیه چهار تیمی ایران است و در صورت تکرار نتیجه فعلی، آن وقت باید شاهد حضور تنها یک یا حداکثر دو تیم ایرانی در رقابتهای آسیایی باشیم، اتفاقی که خوشایند ورزش فوتبال و هواداران میلیونی آن نیست.