همشهری آنلاین: یلدا توجه می دهد به یک «شب طولانی»، معنی اش چیست؟ توجه به زمانه «غلبه تاریکی»، چگونه در این دوران باید زندگی کرد؟ باید به هم وصل شویم. با هم جمع شویم. جمعی پر از «امید» و «معنویت» و «حکمت». آری راه مبارزه با دنیای پر از ظلم، همین است وحدت ایمانی و توحیدی. «انما المومنون اخوه» مومنان یک خانواده اند خانواده ایمانی بزرگ. حالا بیا نگاه کنیم به «انار» که سیمای جذاب یک جمع منسجم است با اینکه هر دانه به تنهایی زیبا است اما جمع آنها نیز زیبا است خیلی زیبا. هر فرد با آن توجه ایمانی اش زیبا است ولی جامعه ایمانی سیمایی به مراتب جذابتر است. این راه مبارزه است. مبارزه در دوران غلبه سیاهی اینگونه است.
-یلدا توجه می دهد به پایان شب های بلند و آغاز روزهای بلند، پس پر است از «صبر» پر است از «امید». آن مبارزه لبالب از صبر و امید است. «آجیل مشکل گشا» را ببین. چرا صفت «مشکل گشا»، چون توجه کنی به آنکس بازکننده سختی ها و نمایشگر شیرینی ها است. او «فتاح» است یعنی گره گشا.
-یلدا توجه می دهد به حافظ؟ چرا حافظ؟ چون گفت هر چه دارم همه از دولت قران دارم. چون جهان بینی عرفانی و توحیدی دارد. چون سخنش مملو از شاخه نبات عشق و احساس است. عشقی توحیدی، عشقی الهی عشقی قرآنی، محتوای سخن ما است.
-یلدا حول بزرگان شکل می گیرد. آنها که اهل علمند و عمل. اهل حکمتند و اهل پختگی. اهل عزمند و اهل جزم. جمع که بی محور نمی شود. آری انسان ایرانی با این سبک از زندگی پر معنا قد می کشد و رشد می کند.
-اینگونه است که از عمق جانش، عاشق معشوق پر جلوه غزه شده. غزه پر از جلالت است و جمال. آری او همان شهری است که درگیر است با ظلمت فراگیر تمدنی دنیا طلب و خودخواه. غزه مظهر این جمع ایمانی و قرآنی است که حول خدا، سفره پهن کرده و زندگی می کند.
-غزه را دوست داریم چون مظهر صبر است و امید. مظهر قدرت چیرگی بر شب است. دشمن آخرین تلاش هایش را می کند ولی اندیشه مقاومت در حال فراگیری است و هویت پنهانی غرب مثل روز در حال برملا شدن. غزه را به شب یلدا چه کار؟ غزه اسم رمز پایان گام به گام تاریخ غلبه ظلمت است.
علی مهدیان- استاد حوزه و دانشگاه
نظر شما