اما گویی تورگردانان و خدمات‌دهندگان مقصدی جدید راه‌انداخته‌اند.در این شرایط بهتر است قبل از آنکه آژانس‌های مسافرتی به شما بگویند به کدام کشور بروید خودتان نگاهی به وضعیت و جغرافیای کشورهای آفریقایی بیندازید.
کشورهای آفریقایی عمدتا مناطق بکرطبیعی بسیاری دارند؛ به همین دلیل سفر به آفریقا به نوعی یک طبیعت‌گردی بکر محسوب می‌شود . به‌نظر می‌رسد تجربه گردشگری در طبیعت آفریقا بتواند به ما نیز در راه‌اندازی طبیعت‌گردی درست و به معنای واقعی آن کمک کند.
شکوه قاره آفریقا در منظره و چشم‌اندازه‌های بسیار زیبا و حیرت‌انگیز، حیات‌وحش شگفت‌آور و فرهنگ‌های انسانی متفاوت آن است. در قاره آفریقا 50 کشور وجود دارد و بیش از800 میلیون نفر در این قاره زندگی می‌کنند. قاره آفریقا از نظر وسعت، دومین قاره بزرگ جهان پس از قاره آسیاست.
اقیانوس‌ها و دریاچه‌هایی که دورتادور قاره آفریقا را در بر گرفته‌اند موجب شده‌اند که این قاره سواحلی طولانی داشته باشد. این سواحل در کناره‌های اقیانوس اطلس، اقیانوس هند، دریای مدیترانه و دریای سرخ امتداد یافته‌اند. در شمال قاره آفریقا بیابان «ساهارا» یا «صحرای بزرگ» قرار دارد. صحرای بزرگ وسیع‌ترین بیابان جهان است و تقریبا تمام بخش شمالی قاره آفریقا را در بر گرفته است.
2 صحرای مهم دیگر هم در بخش جنوب‌غربی قاره آفریقا وجود دارند که نام‌های آنها «کالاهاری» و«نامیبی» است.
2 رود مهم و اصلی که در قاره آفریقا جاری هستند رود نیل و رود کنگو هستند. رود نیل طولانی‌ترین رود جهان است. در بخش انتهایی این رود و در جنوب آن دریاچه ویکتوریا قرار دارد که بزرگ‌ترین دریاچه قاره آفریقاست.
در نزدیکی دریاچه ویکتوریا و در سمت جنوب شرقی این دریاچه کوه «کلیمانجارو» قرار دارد که بلندترین منطقه قاره آفریقاست. همچنین یکی از مهم‌ترین آبشارهای جهان به نام «آبشار ویکتوریا» هم در قاره آفریقا قرار دارد.
حیات وحش قاره آفریقا در جهان معروف است. حیوانات این قاره فیل، کرگدن، اسب‌آبی، شیر و ببر هستند. همچنین حیوانات دیگری مانند آهو، غزال، زرافه، میمون، گوریل، کفتار، شامپانزه نیز در این قاره وجود دارند. بیشتر این حیوانات در علفزارهای باز و وسیع این قاره و جنگل‌های حاره‌ای و بارانی آن زیست می‌کنند.
مردم قاره آفریقا از صدها قوم و گروه مختلف هستند و هر گروه زبان، سنت، مذهب، هنر و تاریخ ویژه خود را دارند. قاره آفریقا در دوران تاریخ سیاسی خود، مقر سلطنت مصری‌ها، پادشاهان آفریقایی، مستعمره اروپایی‌ها و کشورهای مستقل بوده است.
کشورهای آفریقایی: کنگو
25هزار سال قبل، مردمانی در قاره آفریقا به جنگل‌های واقع در حوزه رود کنگو آمدند و زندگی خود را در این منطقه آغاز کردند. رود کنگو در نیمه غربی قاره آفریقا جاری است. مردم این منطقه از جنگل، چوب فراهم می‌کردند و برای غذا هم از ریشه‌های خوراکی گیاهان استفاده می‌کردند. رود کنگو یکی از پهن‌ترین رودهای جهان است؛ فقط رود آمازون واقع در آمریکای‌جنوبی است که نسبت به رود کنگو در مناطق وسیع‌تری جاری است.
امروزه حوزه رود کنگو شامل 2کشور می‌شود که هر یک از آنها در دو طرف رود کنگو قرار دارند. نام هر دوی این کشورها، کنگو است. گاهی برای تشخیص آنها از یکدیگر از نام شهرهایی که پایتخت این دو کشور است، استفاده می‌کنند.
پایتخت یکی از آنها برازاویل و پایتخت دیگری کینشازا است. کنگو (برازاویل) به‌طور رسمی با نام جمهوری کنگو و کنگو (کینشازا) به‌طور رسمی جمهوری دمکراتیک کنگو نامیده می‌شوند. نام منطقه کنگو از کلمه «باکنگو» گرفته شده که نام یکی از گروه‌های اصلی است که در این منطقه زندگی می‌کنند.
این مردم از چندین قرن پیش، در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند؛ از هنگامی که کنگو مقر حکومت پادشاهان مختلف بوده است. در سال1483 میلادی (قرن پنجم) هنگامی که پادشاهی کنگو در این کشور حکومت می‌کرد، پرتغالی‌ها به کنگو آمدند. ابتدا پرتغالی‌های
تازه وارد، با مردم این حکومت رفتاری دوستانه داشتند تا اینکه بالاخره در سده 1530(قرن ششم) پرتغالی‌ها مردم « باکنگو» را به‌عنوان برده به خارج از کشور می‌فرستادند.
در اواخر سال‌های1800 میلادی (قرن نوزدهم) دیگر کشورهای اروپایی نیز به منطقه کنگو علاقه‌مند شدند. آنها متوجه شدند که می‌توانند از این رود با ارزش به‌عنوان مسیری برای تجارت و دادوستد میان کشورهای واقع در غرب آفریقا و کشورهای بخش داخلی این قاره استفاده کنند.
مردم منطقه کنگو در سال1960 میلادی بالاخره توانستند استقلال خود را به‌دست آورند. با اینکه هر دو کشور کنگو آزادی خود را به‌دست آوردند ولی با مشکلات زیادی روبه‌رو شدند و دوره‌های سخت و خشن جنگ‌های داخلی برای کسب قدرت را تجربه کردند. بیشتر مردمان ساکن کشورهای کنگو روستانشین هستند و تقریبا بیش از دو‌سوم این مردم در روستاها زندگی فقیرانه‌ای دارند.
گینه
گینه کشوری است که در غرب قاره آفریقا و در کناره اقیانوس اطلس قرار دارد. پایتخت این کشور شهر«کاناکری» است که بندر بسیار مهم این کشور است. کشتی‌ها به این بندر می‌آیند و مواد معدنی و کالاهای دیگری را بار می‌زنند و به بازارهای سراسر جهان حمل می‌کنند.
کشور گینه به 4منطقه اصلی تقسیم می‌شود: یک منطقه دشت‌های هموار واقع در امتداد ساحل هستند و دیگری منطقه شمال گینه است که شامل علفزارهای وسیع استوایی است که « ساوانا» نام دارند. در این علفزارهای استوایی و در فصل باران‌های شدید، علف‌هایی می‌رویند که ارتفاع آنها به 3متر می‌رسد.
در میان «ساوانا» یا علفزارهای شمال گینه درخت‌هایی به‌صورت پراکنده در لا‌به‌لای علف‌ها رشد می‌کنند. در شرق گینه و درست در کنار دشت هموار، ناگهان رشته کوه‌های «فوتا جالان» سر بر افراشته‌اند. کوه‌های فوتا جالان سرچشمه 3رود اصلی جاری در منطقه غرب قاره آفریقا هستند. این کوه‌ها منبع رودهای نیجر، گامبیا و رودخانه‌های سنگال هستند که جریان این رودها از کشور گینه و از کوه‌های فوتا جالان آغاز می‌شود.
جنوب شرقی گینه منطقه‌ای تپه‌ای است که این تپه‌ها پوشیده از جنگل‌های انبوه هستند و در این جنگل‌ها درختانی با چوب‌های بسیار باارزش رشد کرده‌اند؛ مانند درختان ساج، ماهون و آبنوس. ولی بسیاری از این جنگل‌ها به‌تدریج به علفزارهای لخت تبدیل می‌شوند زیرا مردم منطقه این درختان را به‌صورت فراوان قطع می‌کنند تا بتوانند از زمین‌های هموار برای کشاورزی و تهیه مواد غذایی استفاده کنند و بیشتر مردم گینه محصولات کشاورزی و مواد‌غذایی خود را از این طریق تامین می‌کنند.
مردم گینه برنج، آرد مانیوک، سیب‌زمینی شیرین، موز، قهوه، آناناس، بادام زمینی، سیب‌زمینی هندی و ذرت می‌کارند. مقدار کمی از این محصولاتی که در گینه کشت می‌شوند به کشورهای دیگر فروخته می‌شوند.
مردم این کشور از گروه‌ها و اقوام مختلف هستند. بسیاری از مردم منطقه کوه‌های فوتاجالان از اقوام «فولانی» هستند. در منطقه شمال گینه اقوام «ماکین» زندگی می‌کنند و دیگر اقوام مهم و اصلی گینه اقوام، سوسو، کیسی و کیپل هستند.
تا سال1958 کشور گینه مستعمره کشور فرانسه بود، به همین علت زبان رسمی مردم گینه، زبان فرانسه است. اما مردم این کشور به زبان‌های مختلف و فراوان آفریقشایی هم صحبت می‌کنند.
