انحصارطلبی به بهانه دغدغه‌های شهری

به گزارش همشهری آنلاین، محمدحسن قدیری ابیانه، کارشناس مسائل استراتژیک: فلسفه شورای شهر و روستا در نظام حقوقی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران از این قرار است که مردم طی فرایند انتخابات، شورایی را به عنوان شورای شهر یا روستای خود برمی گزینند و سپس این شورا در انتخاباتی درون گروهی، یک شهردار را به عنوان سکان دار شهر یا روستا انتخاب می کند. این موضوع حاکی از آن است که رابطه شهردار با شورای شهر به حدی مستقیم و نزدیک است که حتی می توان گفت که از رابطه دولت و مجلس در حالت تعامل و همکاری، گستره بیشتری دارد.

از طرفی، این روزها شاهد حرکتی به اصطلاح مدنی با کلید زدن یک کمپین برای برکناری شهردار تهران هستیم. این اقدام محکوم به شکست و ناشدنی است چرا که جمع آوری طومارهای مجازی برای عزل شهردار، عملا مغایر با ساز و کارهای رسمی و اداری کشور بوده و بیش از آنکه صبغه مدنی داشته باشد، از رنگ و لعاب انحصار طلبی و سیاسی برخوردار است.

جو رسانه‌ای علیه آقای زاکانی برای جمع آوری امضا به منظور خلع ایشان در حالی شکل گرفته که بر اساس شواهد و قرائن، ایشان در زمره شهرداران موفق کلان‌شهر تهران بوده و اساساً چنین رویکردی برای برکناری شهردار به سرانجام نخواهد رسید.

شهردار تهران در امور مالی فردی پاک و به دور فساد است و از طرفی، اهل باج دهی به این و آن نیست. ایشان با درگیر کردن مردم در تصمیم گیری‌ها به عنوان صاحبان اصلی شهر، تلاش کرده است تا پروژه‌های مختلف را با توجه به اولویت بندی عموم مردم تهران پیگیری کند و این اتفاق را باید تبریک گفت.

این خصوصیات را در حالی در طول دوره مدیریت ایشان دیدیم که در دوره قبلی، برای عضویت یک خانم در لیست شورای شهر منتسب به یک جریان سیاسی، 2 میلیارد تومان مطالبه شده بود. این اتفاق و امثال آن بدین مفهوم است که شهرداری از منظر برخی به جای آنکه عرصه‌ای برای خدمت به مردم و رفع مشکلات آنها باشد، به کمینگاهی برای کسب سود و انتفاع آنها تبدیل شده است.

چنانچه تصمیم بر برکناری شهردار باشد، یا باید شورای شهر این تصمیم را بگیرند یا خود مردم تهران در انتخابات بعدی، نامزدهای دیگری را انتخاب کنند. درباب شورای شهر و شهردار ما دارای قانون مشخصی هستیم که باید مطابق آن عمل کنیم و مجرای اصلی، مقررات مربوطه است. لذا این که افرادی با راه اندازی کارزار به دنبال نفی این و آن باشند، حکایت از انحصارطلبی آنان دارد.

بر این اساس، باید اقدامات صورت گرفته و مشکلات حل شده به شکل گسترده‌تری به عموم مردم شهر مخابره بشود. یکی از دلایل پیوستن برخی افراد به این کارزار، بی اطلاعی یا دریافت اطلاعات نادرست درباره اقدامات شهرداری است. از طرفی، متأسفانه بهانه اصلی این کارزار دروغ‌هایی است که به شهرداری تهران نسبت داده‌اند و عجیب است که عده‌ای آن را باور کرده‌اند. در کلان‌شهری مثل تهران گاهی کارهای بزرگ هم گم میشود و نیاز است که بازتاب آن‌ها به شکل دقیق برای مردم صورت پذیرد تا همگی از اقدامات انجام شده آگاه شوند.

و بالاخره اینکه اگر بنا باشد با جمع آوری طومار، شهردار برکنار شود، می توان این قاعده اشتباه را به سایر ساز و کارهای دموکراتیک نیز تعمیم داد. این نکته را آقای چمران، رئیس شورای شهر متذکر شده بود که چنین اقداماتی ثمری نخواهد داشت و کارزار اینترنتی برای برکناری شهردار بی نتیجه خواهد ماند.