به گزارش همشهری آنلاین، این تکیه شامل تالاری بزرگ در وسط و تعدادی اتاق می‌شود و از تزئینات آن می‌توان به نقاشی، کنده‌کاری و گچ‌بری اشاره کرد. دو ستون چوبی خوش‌تراش با سرستون‌های زیبا و نقاشی‌های رنگارنگ در جلوی تکیه جای گرفته‌اند. در این بنای قدیمی دو تاریخ متفاوت به چشم می‌خورد؛ یکی در انتهای گچ‌بری‌ها ورودی اصلی (شهر محرم الحرام سنه ۱۲۹۶) و دیگری در انتهای اشعار کنده‌کاری شده لبه بیرونی (شهر محرم الحرام سنه ۱۱۷۹). با قدمتی که دوره زندیه و قاجار بازمی‌گردد، این اثر در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۵۴، با شماره ثبت ۱۰۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
قدمت تکیه عبدالحسین خانی بابل با توجه به تاریخی که در آن دیده می شود، به زمان زندیه تا قاجار برمی گردد و بنای کنونی آن در سال ۱۲۹۶ هجری قمری ساخته شده است.
بانی تکیه مقریکلا حاکم وقت این روستا «عبدالحسین خان فرزند میرزا اسماعیل خان» بوده است و به همین دلیل این بنا به تکیه عبدالحسین خانی بابل معروف شده است. عبدالحسین خان در جوانی توانست به درجه سرهنگی نائل آید و به دلیل افتخارات زیادی که کسب کرده بود به عنوان حاکم وقت این منطقه از بابل منصوب شد. عبدالحسین خان حدود نیمی از تمام اموال خود را برای ساختن این تکیه صرف کرد و مزار وی نیز در کنار همین تکیه قرار دارد.
این تکیه همچنان در عزاداری‌های ایام عاشورا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نظر شما