تیم فراری روز چهارشنبه اعلام کرد قهرمان هفت دوره جهان که در سال 2006 بازنشسته شده بود در هفت مسابقه بزرگ باقیمانده فصل جانشین ماسا می‌شود که در مسابقه بزرگ مجارستان به شدت آسیب دید. بدین‌ترتیب اولین مسابقه راننده 40 ساله آلمانی روز اول شهریور در پیست والنسیا خواهد بود.
شوماخر تاکید کرد که این بازگشت
به خاطر کمک به تیم فراری است که با آن 5 بار قهرمان جهان شده و به ویژه ماسا که به دلیل هم‌تیمی بودن با او در فصل 2006 دوستی بسیار نزدیکی دارند. شوماخر در بیانیه‌ای گفت: «مهم‌ترین مسئله این است که شکر خدا اخبار جدید درباره فیلیپه مثبت است. من با استفانو دومنیکالی (مدیر فراری) و لوکادی مونتزملو (رئیس شرکت) ملاقات کردم و همگی تصمیم گرفتیم که خودم را برای جانشینی فیلیپه آماده کنم.
هرچند پرونده فرمول یک برای من کاملا بسته شده بود، اما به خاطر وفاداری نسبت به تیم نمی‌توانم این وضعیت تاسف‌آور را کتمان کنم ولی با توجه به روحیه رقابتی‌ام، منتظر روبه‌رو شدن با این چالش هستم.»
نیکی لاودا قهرمان سابق جهان که در سال 1982 بازگشتی دوباره به فرمول یک داشت معتقد است که شوماخر بازگشت موفقی خواهد داشت: «بازگشت میشائیل بهترین اتفاقی است که می‌توانست در این فصل فرمول یک بیفتد.
او مشکل آمادگی بدنی نخواهد داشت چرا که آمادگی‌اش را در بالاترین سطح حفظ کرده است. وقتی من دوسال و نیم از مسابقات دور بودم هیچ تمرینی نداشتم جز اینکه با هواپیما پرواز می‌کردم. میشائیل متفاوت است. او قطعا به راحتی آماده خواهد شد.» بازگشت شوماخر برای لوئیس همیلتون قهرمان جهان هم خبر بسیار خوبی خواهد بود. او در زندگی‌نامه‌اش «داستان من» می‌نویسد: «اگر از من بپرسند که بیش از همه دوست داری با کدام راننده سابق مسابقه بدهی، می‌گویم میشائیل شوماخر. از اینکه سال خداحافظی او با ورود من همزمان شد، ناراحت شدم.»
ریسک بزرگ
اما شوماخر در بازگشت به فرمول یک می‌تواند موفقیت‌های گذشته را تکرار کند؟ روزنامه گاردین در مطلبی تحلیلی می‌نویسد که بازگشت شوماخر ریسک بزرگی است و می‌تواند شهرت او را خدشه‌دار کند: «شوماخر در پایان فصل 2006 پس از رکورد هفت قهرمانی جهان و 91 پیروزی در مسابقات بزرگ، تصمیم به بازنشستگی گرفت.
به نظر می‌رسید که راننده آلمانی زمان مناسبی را انتخاب کرده چراکه فرناندو آلونسو که 12 سال از شوماخر جوان‌تر است و در آن زمان ستاره‌ای نوظهور بود، جای او را می‌گرفت. آلونسو با راننده آلمانی همان کاری را می‌کرد که شوماخر در سال 1991 با آیرتون سنا ستاره وقت فرمول یک انجام داده بود. خداحافظی او پس از 15 سال درخشان در فرمول یک بسیار سنجیده بود؛ مردی که همه عناوین را برده بود از آن پس می‌توانست فقط ببازد.
فرمول یک در چند سال گذشته تغییر زیادی نداشته به جز اینکه با وضع قوانین جدید رقابت فشرده‌تر شده است. با این وجود شوماخر حاضر شده چهره‌اش به عنوان یکی از بزرگان ورزش جهان را با یک قهرمان سابق غمگین که نمی‌داند چه زمانی دست از مسابقه بکشد، جابه‌جا کند. هرچند در فصل پرحاشیه فرمول یک، بازگشت شوماخر اتفاق بسیار خوبی محسوب می‌شود ولی او و فراری کمتر از 4 هفته برای آماده‌سازی وقت دارند.
هوش رانندگی شوماخر و توانایی فکر کردن همزمان به چند چیز در حالی که با سرعت بیش از 200 کیلومتر در ساعت رانندگی می‌کند مانند گذشته خواهد بود ولی آمادگی بدنی او نه و ساعات طولانی حضورش در سالن بدنسازی نمی‌تواند جای نشستن در کاک‌پیت را پر کند. تمرینات با وزنه و هوازی نمی‌تواند جای تجربه سخت فشار در یک مسابقه، وقتی سرعت اتومبیل هنگام ترمز در کمتر از دو ثانیه از 300 به 110 کیلومتر در ساعت می‌رسد، برابری کند. هنوز هیچ دستگاهی ساخته نشده که بتواند عضلات گردن راننده را برای یک ساعت و ربع عذاب‌آور هنگام یک مسابقه آماده کند.
هیچ جایگزینی برای ساعت پرشمار حضور در پشت فرمان وجود ندارد. بدشانسی دیگر شوماخر این است که بازگشت او همزمان با اولین فصلی شده که آزمایش‌‌های بین مسابقات ممنوع شده و او تنها در زمان‌گیری قبل از مسابقه می‌تواند رانندگی با فراری مدل «60 F» را تجربه کند. این داستانی جذاب برای ورزش، دنیای اتومبیلرانی و فرمول یک است ولی لزوما در درازمدت ممکن است برای شوماخر اینگونه نباشد.»
