در این جشنواره که نام دیگرش «نوای کاروان» بود بزرگانی مانند محمد گلریز با سرود «خجسته باد این پیروزی» که در سال‌های پس از جنگ و در میان هزار اتفاق ریز و درشت دیگر از یاد رفته بودند شرکت کردند و با سرودهای خود دوباره خاطره روزهای جنگ را که چیزی نزدیک به دو دهه از آن می‌گذرد را زنده کردند.
البته جای کویتی‌پور و آهنگران هم خالی بود که در لحظاتی از جشنواره صدای آنها پخش می‌شد و آدم فکر می‌کرد پشت بندش صدای آژیر را می‌شنود و باید جایی برای پنهان شدن در فضای سرسبز کرمانشاه پیدا کند!
این جشنواره در بخش‌های موسیقی محلی، مقامی و آیینی، موسیقی سنتی و ایرانی، ارکسترال و نظامی در حالی برگزار شد که این سئوال مطرح بود که چرا از میان همه استانها، کرمانشاه به‌عنوان اولین میزبان این جشنواره انتخاب شده است؟ احمد رجبی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمانشاه در همان روزهای اول گفت که به خاطر
هم مرز بودن کرمانشاه با عراق این خطه از ایران شهیدان بسیاری داده است و از آنجا که اولین آزادگان ایرانی هم از این مرز وارد ایران شدند بدون چون و چرا این استان برای جشنواره انتخاب شده است.
24 مردادماه سال روز ورود اولین آزادگان دفاع مقدس که از مرز عراق – کرمانشاه وارد ایران شدند روز افتتاحیه جشنواره بود.در بخش اجرای زنده جشنواره 43 گروه با 193 قطعه پیشنهادی محلی مقامی و آیینی، 16 گروه با قطعه پیشنهادی موسیقی سنتی ایرانی و 7 گروه با قطعه پیشنهادی ارکسترال از سراسر کشور حضور داشتند.
گروه‌های معروفی که به جشنواره راه یافتند عبارت بودند ازگروه‌ها: اوغلان بخشی (گنبد)، ندای جام (تربت جام)، تنبورنوازان مهرگان (کرمانشاه)، گیلاوند (رشت) و مهر آهنگ (بوشهر) همچنین ارکستر نظامی دانشگاه علوم انتظامی تهران و لشگر 81 زرهی کرمانشاه نیز در بخش ارکستر نظامی جشنواره حضور داشتند.
موسیقی حماسی در همه کشورها جایگاه خاص خود را دارد. در ایران شاید با شعرهای فردوسی، بیقهی و با سازهایی مانند دهل، فرنا، سرنا و شیپور آغاز شده است. در زمان قاجار موسیقی نظامی غربی هم وارد ایران می‌شود و در مدرسه دارالفنون هم تدریس این نوع موسیقی در ردیف دروس قرار می‌گیرد.
معاون سیاسی استاندار کرمانشاه در روز آغازین این جشنواره گفت: در دوره انقلاب هم شاهد سرودها و ترانه‌های حماسی دیگری هستیم که بیشترین آثار حماسی در 8 سال دفاع مقدس رقم خورد به طوری که بیش از 600 اثر در این زمینه ساخته شد.
دمیاد ادامه داد: نوحه نوع دیگری از موسیقی بود که در دفاع مقدس استفاده شد به طوری که قبل از جنگ از نوحه تنها در مراسم عزاداری استفاده می‌شد اما در دهه 60 افرادی مانند آهنگران، کویتی‌پور و برخی دیگر، آثاری را خلق کردند که توانستند ماندگار شوند.
وی ادامه داد: آهنگران از ملودی‌های شوشتری، بختیاری و دزفولی در کارهای خود استفاده کرد و کویتی‌پور از نغمات بوشهری و در حوزه موسیقی نیز اساتیدی نظیر محمدرضا لطفی، شهرام ناظری، مجید انتظامی، محمد گلریز، جواد علیزاده و استاد شجریان از نمونه‌های
پیش روی این جریان هستند که قطعات متعددی از خود به جا گذاشتند و نمونه آن «کاروان شهید» شهرام ناظری است.
در این سه روز علاوه بر برنامه‌های موسیقی، کارگاه‌هایی نیز با حضور اساتید موسیقی و هنرمندان کرمانشاهی برگزار شد که علاقمندان زیادی را هم به خود جذب کرد. هوشنگ جاوید، پژوهشگر و نویسنده موسیقی ایرانی و یکی از داوران بخش اجرای زنده جشنواره درباره وضعیت موسیقی مقاومت گفت: «در این سال‌ها به هنرمندان دفاع مقدس توجهی نشده است، مثلا به کسانی مانند گلریز، رشید وطن‌دوست و یا مرحوم میرزاده توجه چندانی نشده است، آدم‌هایی که درزمان جنگ آثار فراوانی را با دل و جان خوانده‌اند الان خانه‌نشین شده‌اند.
آنها آن سال‌ها برای بالا رفتن روحیه رزمندگان و مردم می‌خواندند ولی حالا کسی بهشان توجه ندارد، خیلی خوب است که حداقل به بهانه جشنواره ما صدای این آدم‌ها را دوباره بشنویم.»
وی درباره کم و کیف جشنواره هم گفت: «اگر این جشنواره‌ها طبق معمول اتفاقی نباشد و پس از تمام شدن جشنواره‌ها از هنرمندان حمایت شود و خط مشی تولید‌های بعدیشان مشخص شود آنوقت این دور هم جمع شدن‌ها خوب است. نخستین جشنواره حماسی هم به نظرم پربار بود و پر از زنده شدن خاطره‌های خوب.»
این پژوهشگر موسیقی درباره اینکه آیا لازم است جشنواره‌های موسیقی به واسطه موضوع تفکیک شود و ما جشنواره جداگانه‌ای با عنوان مقاومت هم داشته باشیم گفت: 5 سال پیش از سوی بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس جشنواره حماسی موسیقی برگزار شد که پس از یک دور ه معلق ماند.
حالا متولیان جدید شاید چون نمی خواستند تقلید و یا مشابهت اسمی صورت گیرد اسم مقاومت را روی جشنواره گذاشته‌اند. در اصل این همان موسیقی حماسی است. موسیقی حماسی هم طیف گسترده‌ای دارد و در هر کشوری قابل احترام است مانند موسیقی سنتی، پس جشنواره خاص موسیقی حماسی هم نه تنها اشکالی ندارد بلکه لازم
هم است.
همشهری استانها
