یکی از عرصه‌هایی که رقابت بسیار فشرده‌ای در آن برقرار است، تولید نمایشگر و تلویزیون است. تلویزیون‌های نسل جدید، نمایشگرانی همه کاره‌اند.
نخستین تصاویر تلویزیونی نه رنگی بودند، نه بزرگ و نه با کیفیت. نمایشگرهای امروزی اما ظاهرا تنها محدودیتی که ندارند، بزرگی تصویر است، از ضخامتشان هر روز بیشتر کاسته می‌شود و دریافت امواج دیجیتالی و پردازش رنگ و تاریکی و روشنایی تصاویر، کیفیت نمایش را آن قدر بالا برده که نمایشگرها تصویر سوژه‌ها را بهتر و زیباتر از خودشان در برابر چشم بیننده قرار می‌دهند.
نمایشگاه مخابراتی برلین یکی از عرصه‌هایی است که در آن تولیدکنندگان نمایشگرهای خانگی و غیرخانگی به هم چنگ و دندان نشان می‌دهند. برخی ویژگی‌‌ها همچون استفاده از فن آوری HD – که تصاویر را با کیفیت اصطلاحا کریستالی نشان می دهد - و اضافه کردن درگاه پر سرعت USB یا کارت خوان را تقریبا تمام تولیدکنندگان به محصولات خود افزوده‌اند. برخی ویژگی‌های دیگر را اما تنها در برخی از محصولات این نمایشگاه می‌توان دید.
یک تلویزیون صفحه تخت LCD حدود 7 تا 10 سانتی متر ضخامت دارد. فن آوری نسبتا جدیدی اما در تولید تلویزیون‌ها به کار گرفته می‌شود که از این ضخامت بسیار می‌کاهد. فن آوری جدید، به کارگیری لامپ های LED برای تولید نور پس زمینه است. صرفه جویی در مصرف انرژی، عمر بیشتر و وزن و حجم کم، از ویژگی‌های لامپ‌های LED است که به تلویزیون‌های جدید نیز اضافه شده است. قرار دادن LED ها در اطراف و نه در پشت صفحه نمایش، ضخامت برخی تلویزیون ها را در نازک ترین جا به ۹/۹ میلی متر کاهش داده است.
گروندیک آلمان که تلویزیون‌های آن پیش‌تر به نام پارس در ایران تولید می‌شد، شرکتی است که در برابر محصولات LED با استفاده از گل، واژه "ECO" را نوشته تا بر سازگاری آن با محیط زیست تاکید کند. این تلویزیون‌ها در حالت آماده به کار (Stand-by)، تنها یک دهم وات برق مصرق می کنند.
دستگاه‌های "همه فن حریف"
شرکت ژاپنی سونی خیال مصرف کننده خانگی را راحت کرده و تمام کاربردهای صوتی و تصویری خانه را به یک دستگاه افزوده است. بدین ترتیب با خرید یکی از جدیدترین تلویزیون‌های سونی که البته اصلا هم ارزان نیستند، می‌توان تلویزیون، پخش کننده DVD، مونیتوری بزرگ و قاب عکس دیجیتال را به خانه آورد. تا این جای کار اتفاق جدیدی نیفتاده است. سال‌هاست که تلویزیون‌های خانگی صفحه تخت (LCD) به دستگاه پخش DVD، درگاه USB، درگاه‌های کارت خوان و ورودی کارت گرافیک رایانه مجهز هستند.
اما تلویزیون‌های جدید سونی یک کیس کوچک پشت خود دارد که قابلیت اتصال به اینترنت را نیز دارد. این دستگاه در واقع یک رایانه پرتوان است که بر روی دیوار نصب می‌شود. با استفاده از یک موشواره و صفحه کلید بی‌سیم می‌توان روی صندلی راحتی لم داد و وبگردی کرد، البته با تصویر بزرگ و با کیفیت HD.
در برخی مدل‌ها نیز می‌توان با استفاده از کنترل از راه دور، از برخی کاربردهای استاندارد اینترنتی استفاده کرد؛ به عنوان مثال از اخبار جدید مطلع شد، پیش بینی هوا را دید یا پایگاه‌های اینترنتی مورد علاقه را برای دوستان و آشنایان هم فرستاد.
قابلیت اتصال به اینترنت در محصولات سامسونگ نیز دیده می‌شود. با استفاده از کنترل از راه دور تلویزیون‌های این شرکت می‌توان وارد اینترنت شد. دستگاه‌های جدید در واقع مرورگر اینترنتی را همراه خود داشته و قادر به خواندن پروتکل‌های استاندارد صفحه‌های اینترنتی هستند. اما آن چه بیش از همه در تلویزیون‌های سامسونگی که در نمایشگاه "ایفا" ۲۰۰۹ به نمایش درآمده‌اند، خود را به رخ می کشد، اندازه تصویر است. گویی شرکت سامسونگ با اقزایش اندازه تصویر محصولات خود، رقیبان را به مبارزه طلبیده است.
توشیبا و عرصه‌ای متفاوت
شرکت ژاپنی توشیبا سیستم صوتی تلویزیون‌های خود را بهبود بخشیده است. برنامه‌های مختلف تلویزیونی دارای شدت صدای متفاوت هستند. بهترین مثال برای درک بهتر این تفاوت، پخش تبلیغات بازرگانی در میانه برنامه‌های تلویزیونی است. در حالی که صدای تلویزیون را زیاد کرده‌ایم تا فیلم را بهتر بشنویم، با پخش تبلیغات باید حجم صدا را به یکباره کاهش دهیم. توشیبا این مشکل را رفع کرده است.
به گزارش دویچه‌وله، در تلویزیون‌های جدید این شرکت سامانه‌ای قرار دارد که صدای پخش برنامه را همواره کنترل کرده و آن را در یک سطح ثابت نگه می‌دارد. وقتی کاربر صدای تلویزیون خود را تا نیمه بلند می کند، این میزان حجم صدا، معیار کار دستگاه قرار می گیرد. اگر شدت صدای برنامه‌ای کمتر از این حجم باشد، تلویزیون آن را به صورت خودکار بالا می برد و اگر صدای برنامه‌ای بیش از این میزان باشد، دستگاه آن را پایین می‌آورد. این تغییر خودکار به صورت داخلی و با تغییر در شدت صدای برنامه ایجاد می‌شود و میزان صدایی که کاربر تنظیم کرده، دست نخورده باقی می‌ماند.
تلویزیون‌های جدید شرکت‌های مختلف همچنین دارای درگاه شبکه هستند که از این راه می‌توان این دستگاه‌ها را با دستگاه‌های دیگر – که این قابلیت را دارند - از جمله رایانه شبکه کرد.
دادن قابلیت لمسی به صفحه‌های نمایش نیز با وجود این که فن‌آوری جدیدی نیست اما در هر گوشه و کناری از نمایشگاه به چشم می‌خورد. راحتی کار با دستگاه‌های کوچک‌تر و حذف کلیدها و اجزای مکانیکی از دستگاه، کاربرپسند بودن و القای حس زندگی در زمانه‌ای که پیش‌تر تنها در فیلم ها قابل دیدن بود، از دلایل رشد تصاعدی محبوبیت این نمایشگرهاست.
در نمایشگاه "ایفا" ۲۰۰۹ مدل‌های بسیار بزرگی از نمایشگرهای حساس به لمس یا خودکار الکترونیک به نمایش درآمده که می‌توان در اداره‌ها یا مدرسه‌ها، به جای تخته سیاه یا سفید از آن استفاده کرد. بهای گران و غیراقتصادی بودن و هزینه‌های بالای تعمیر و نگهداری، ظاهرا تنها مشکل بر سر راه استفاده از این تجهیزات است؛ مشکلی که به نظر می رسد کلید حل آن در دست زمان است.
