گروه دیپلماتیک - همشهری آنلاین: ناجی البابا هم مثل بیشتر بچه‌ها که فوتبال دوست دارند آرزو داشت یک فوتبالیست بین‌المللی شود، درست مانند کریستانو رونالدو.
ناجی14 ساله که همیشه لبخند بر لب داشت و خانواده‌اش از مهربانی، آرامش و حامی بودنش برای دیگران یاد می‌کنند ساعت‌ها در باشگاه ورزشی در شمال الخلیل تمرین می‌کرد. پسری معمولی که دوست داشت بعد از مدرسه با بچه‌های محله فوتبال بزند. او ماه گذشته هنگام بازی فوتبال با دوستانش توسط سربازان رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.
خبرگزاری الجزیره می‌نویسد: نضال عبدالمطی البابا پدر 47 ساله ناجی درباره روز شهادت پسرش می‌گوید: «صبح برای کار به بیت لحم رفتم و ناجی به مدرسه رفت. ساعت 12 ظهر که از سر کار برگشتم، ناجی را نزدیک مدرسه اش پیدا کردم که عازم خانه بود. او با من سوار کامیون شد تا با هم به خانه برگردیم. او کمی بعد از ساعت 3 بعد از ظهر برای بازی با دوستانش از خانه خارج شد و این آخرین باری بود که او را زنده دیدیم.»
سخت‌ترین 40 دقیقه زندگی
سربازان اسرائیلی آن روز به محل بازی بچه‌ها رفته بودند و آنان را که در منطقه جنگلی فوتبال بازی می‌کردند به رگبار بستند. پدر ناجی که با فریاد پسرها به محل آمده بودند توسط سربازان دستگیر شده و دستبند به دست روی زمین خوابانده شدند آنهم در حالی که ناجی تیر خورده و روی زمین افتاده بود.
نضال البابا با اشاره به اینکه آن 40 دقیقه ای که روی زمین خوابانده شده بود سخت‌ترین 40 دقیقه زندگی اش بوده می‌گوید: «شنیدم که یک افسر از سربازان می‌خواهد که در دو گروه 5 نفره جسد ناجی را از روی زمین بلند کرده و با خود ببرند. همان زمانی بود که شروع به فریاد زدن کردم: چگونه می توانید یک کودک 14 ساله را بکشید؟ او چه کرده بود؟ او با شما چه کرده بود؟»
یکی از سربازان پاسخ داد که ناجی در منطقه‌ای بوده که ورود فلسطینیان ممنوع بوده است.
نضال می‌گوید: «ناجی را تماشا کردم که روی شانه‌های سربازان به سمت یک وسیله نقلیه ارتش برده می‌شد. او را از کفش هایش که فقط چند روز قبل برایش خریده بودم شناختم. یک جفت کتانی سیاه که همیشه آرزویش را داشت. تنها چیزی که می توانستم به آن فکر کنم این بود که وقتی آنها را برای او خریدم چقدر خوشحال شد.»
سربازان جسد ناجی را بردند و به پدر و عموی او دستور دادند که فوراً آنجا را ترک کنند وگرنه کشته خواهند شد.
ناجی فوتبالیستی را پای راست قوی
ناصر مریب 61 ساله مدیر باشگاه ورزشی هالهول از ناجی به عنوان یک فوتبالیست ماهر با پای راست قوی و استعداد در ضربه سر یاد می‌کند. مریب می‌گوید: «ناجی واقعاً سطح بازی تیم را در مسابقات بالا برد. او جاه طلب بود و آرزو داشت مانند رونالدو بین المللی شود.»
ردا هانیهن دوست و هم تیمی ناجی به یاد می آورد که با او در مورد اینکه چه کسی در طول مسابقات ضربات آزاد را بزند دعوا می‌کرد.
ردا می‌گوید: «ناجی قد بلندی داشت و معمولا در اغلب کشمکش‌ها بر سر اینکه چه کسی ضربه آزاد را برند او پیروز می‌شد و من عقب نشینی می‌کردم زیرا همیشه می دانستم ناجی بهتر از من ضربه را خواهد زد. هر بار که گل می‌زد، به سمت من می دوید و ما جشن می گرفتیم.»
تحویل گرفتن پیکر ناجی از بیمارستان برای تشییع جنازه / عکس: الجزیره
نظر شما