به گزارش همشهری‌آنلاین، هانیه شریفی از شهری به وزنه‌برداری معرفی شده که قهرمانان بزرگی دارد؛ رشید شریفی، سهراب مرادی و رسول معتمدی. رشید روی سکوهای قهرمانی آسیایی رفته، سهراب قهرمان المپیک بوده و رسول قهرمان جهان. داشتن هرکدام از این قهرمانان می‌تواند نام یک شهر را در یک رشته زنده نگه دارد و حالا با داشتن این قهرمانان در سده‌لنجان هم همین اتفاق افتاده. شهر به وزنه و وزنه‌برداری گره خورده، در هر خانه و خانواده‌ای می‌شود یک وزنه‌بردار پیدا کرد. هانیه شریفی که از اقوام رشید است هم راه همین قهرمانان را در پیش گرفته. او فعلا مدال طلای نوجوانان آسیا را به‌دست آورده ولی در رویاهایش خودش را روی سکوهای جهانی و المپیک می‌بیند. شریفی در دسته ۷۱کیلوگرم مسابقات قهرمانی آسیا ۲طلا و یک نقره رده نوجوانان و ۳مدال برنز رده جوانان را در قطر به دست آورد و نزدیک‌ترین برنامه‌اش رفتن روی سکوی قهرمانی جوانان جهان است که ماه‌های آینده برگزار می‌شود.
*چطور می‌شود یک شهر این همه قهرمان در وزنه‌برداری معرفی می‌کند؟
شهر ما قطب وزنه‌برداری ایران است. شهر ما کوچک است و خیلی هم جمعیت ندارد. ورزش‌های دیگر هم داریم ولی همه علاقه خاصی به وزنه‌برداری دارند. انگار از خاک سده است که اینجا همه وزنه‌بردار می‌شوند. در دورهمی‌ها و مهمانی‌های ما بیشتر از هر چیزی صحبت از وزنه‌برداری است.
*در خانواده شما هم که وزنه‌بردار زیاد است.
بله. پدرم خودش وزنه‌بردار بود و قهرمان کشوری دارد. رشید شریفی هم فامیل پدری‌ام است. کلا فامیل پدری‌ام بیشتر وزنه‌بردارند. فاطمه شریفی هم که مربی وزنه‌برداری زنان سده‌لنجان است، فامیل پدری‌ام است.
*حتما شما هم از پدر وزنه‌برداری را یاد گرفتی؟
نه پدرم مربیگری نمی‌کند. من اول زیرنظر آقای شریفی و صالحی وزنه‌برداری را شروع کردم و بعدش هم که خواستم حرفه‌ای این رشته را ادامه بدهم، فاطمه شریفی مربی‌ام بود. ۶-۵ سالی است که با او کار میکنم.
*شهری که این همه قهرمان دارد، چرا امکانات ندارد؟
نمی‌دانم. کلا مسئولان خیلی ما را حمایت نمی‌کنند. چند سال است که می‌گوییم ما وزنه‌برداران زن هالتر مخصوص زنان می‌خواهیم ولی کسی گوش نمی‌دهد.
*هالتر زنان و مردان خیلی متفاوت است؟
بله. قطر هالتر زنان باریک‌تر و ۱۵کیلو است. امکانات نباشد نمی‌توانیم رکوردهایمان را افزایش دهیم. فقط من نیستم، اینجا ۳۰-۲۰دختر داریم که استعداد دارند ولی بدون امکانات تمرین می‌کنند. من در اردوهای تیم ملی رکوردهایم افزایش پیدا می‌کند اما به شهرمان که برمی‌گردم افت رکورد پیدا میکنم.
*این مشکل را با فدراسیون در میان نگذاشتید؟
نمی‌شود مستقیم به‌خود فدراسیون گفت. ما به هیأت می‌گوییم و آنها هم به فدراسیون. البته با خود رئیس فدراسیون صحبت کرده‌ام و قول داده که مشکل حل شود.
*سالن دارید؟
یک سالن داریم هم برای مردان و هم زنان. ساعت‌هایی که به ما زنان می‌دهند خیلی خوب نیست. بعضی از وقت‌ها ما ساعت ۷ تا ۱۰ شب تمرین داریم. این ساعت تمرین برای کسی که حرفه‌ای کار می‌کند مناسب نیست.
*مدرسه هم که باید بروی.
بله. فرصت زیادی برای استراحت و خوابیدن ندارم.
*مسابقات جهانی هم در پیش است. برای جهانی این مسائل برطرف می‌شود؟
من با همین تمرینات قهرمان آسیا شدم و امیدوارم بتوانم قهرمان جهان هم بشوم. البته قبل از جهانی به اردو می‌رویم و آنجا شرایط بهتر است.
*امیدی به مدال هست؟
دوره قبل جهانی نهم شدم ولی الان رکوردهایم خیلی بالاتر رفته. در این مدت هم خیلی بهتر کار میکنم تا بتوانم خودم را به سکوی مدال‌ها برسانم.
*در رویاهات به المپیک هم فکر می‌کنی؟
من در رویاهایم به مدال المپیک فکر میکنم، به طلای این بازی‌ها.
*کدام المپیک این اتفاق می‌افتد؟
خودم را برای بازی‌های ۲۰۲۸ آماده میکنم.
*از خانواده بگو، مدال طلای آسیا چقدر برای آنها مهم بود؟
خیلی خوشحال شدند. آنها برای من خیلی زحمت کشیده بودند و این مدال نتیجه زحمات آنها بود.
*در سده‌لنجان وزنه‌برداری دختران هم عادی است؟ مثلا در مدرسه برای بقیه عجیب نیست که تو وزنه‌برداری؟
نه، اینجا در خانواده‌ها وزنه‌بردار زن هم هست و برای همه وزنه زدن دخترها هم عادی است.
*هم‌کلاسی‌هایت از قهرمان آسیا حساب هم می‌برند؟
حساب که نه ولی خب خیلی به من احترام می‌گذارند.
*با شرایطی که وجود داشته به‌نظر نمی‌رسد خانواده مخالفتی برای وزنه‌بردار شدن هانیه داشته؟
مخالفت که نکردند هیچ، خیلی هم تشویقم‌کردند. من خودم به ورزش‌های قدرتی علاقه داشتم و خودم این رشته را انتخاب کردم ولی روزهایی که به‌خاطر آسیب‌ها و نبود امکانات پشیمان می‌شدم و تصمیم می‌گرفتم وزنه‌برداری را کنار بگذارم، خانواده‌ام و مربیان پافشاری می‌کردند که باید بمانی و به کارت ادامه بدهی.
*خوشحالی‌که با اصرار آنها ماندی؟
بله دقیقا خوشحالم که ماندم و توانستم قهرمان آسیا شوم.
نظر شما