آنها نگران زمین هستند!

آنها نگران زمین هستند!

«فرید جینگل برد» در مجموعه تلویزیونی «خانه سبز» را یادتان هست؟ بازیگر این نقش در همان روزها نشان داد که درصدد کشف قالب‌های جدید و نوآوری است. رامبد جوان در کارهای بعدی اش هم  چه در عرصه بازیگری و چه در عرصه کارگردانی نشان داد به دنبال زبان خاص خودش است. این موضوع حتی در اجراهای تلویزیونی او هم به چشم می‌خورد.  او این روزها مشغول کارگردانی مجموعه تلویزیونی «مسافران» است که روزهای زوج و جمعه از شبکه  سیما پخش می‌شود.

اصولاً داستان‌هایی که به فضا و آدم‌های فضایی می‌پردازد برای مخاطب جالب است. رامبد جوان هم با آگاهی از این موضوع به سراغ آن رفته‌است. داستان مجموعه به زندگی اعضای کنفدراسیون راه شیری می‌پردازد که مدتی است نگران اهالی زمین هستند، چرا که  ساکنان سیاره زمین بدون ملاحظه مشغول تخریب محیط زیست خود هستند و نادانسته تعادل کهشکان را به‌هم زده اند و...

اگر در فیلم‌های دیگر موجودات فضایی بدجنس و تخریبگرند، در این کار موجودات فضایی دوست‌داشتنی، مهربان و نگران آدم‌های زمینی هستند.

نکته خنده‌‌دار رفتارهای آدم‌های فضایی در تضاد با آدم‌های زمینی است. رفتار ناهید، بهرام، شهاب و ستاره با ساده لوحی و ناآشنایی آنان با مناسبات  زندگی شهری، اصطلاحات روزمره و از همه مهم‌تر مواجهه آنان با مردم نکته‌‌ای است که کارگردان و نویسندگان روی آن دست گذاشته‌اند. نکاتی که قرار است بازتابی از رفتارهای ما انسان‌های زمینی باشد.
طنزهای هر شبی یا طنزهایی که هر شب پخش می‌شوند، این ویژگی را دارند که بتوانند در مقابل عقاید و نظرات مردم خود را تغییر دهند.  مخاطب نیاز دارد نکات تازه‌تری را ببیند که هم تازگی و هم جذابیت داشته باشد.

اگر در ابتدای پخش هنوز مخاطبان جذب کار نشده بودند و اگر در ابتدا داستان حول فضا و زندگی آدم فضایی‌هایی می‌چرخید به تدریج داستان زمینی‌تر شد و به عبارت دیگر یخ  داستان باز شد. چرا که کارگردان و نویسنده تشخیص دادند که نیاز است براساس نظرات مردم تغییراتی در کار ایجاد کنند.

به نظر می‌رسد به تدریج مسافران دارد مخاطبان خودش را پیدا می‌کند. در حقیقت این تغییرات و حتی اضافه شدن شخصیت‌های جدید به کار نشان از این دارد که رامبد جوان به عنوان کارگردان در تلا‌ش برای ایجاد نوآوری است و می خواهد که مخاطبان بیشتری را جذب کند.

ندا انتظامی

نقاش سینمایی

شاید نام «نورمن راکوِل» را نشنیده باشی، اما «استیون اسپیلبرگ» و «جرج لوکاس» را حتماً می‌شناسی؛ دو فیلم‌ساز امریکایی که آثارشان جزو معروف‌ترین فیلم‌های جهان و تاریخ سینماهستند: «ئی‌تی»، «جنگ ستارگان» و... . حالا این سه نفر چه ارتباطی با هم دارند؟ اسپیلبرگ و لوکاس از طرفداران سفت و سخت راکول هستند و هر کدامشان یک عالم از کارهای او را خریده و در مجموعه شخصی‌شان نگه داشته‌اند. راکول تصویرگر مشهور امریکایی است که البته سال 1978 در 84 سالگی از دنیا رفته اما همچنان از معروف‌ترین هنرمندان کشورش به حساب می‌آید. حالا قرار است اسپیلبرگ و لوکاس بیشتر از 50 نقاشی و تصویرگری‌ راکول را که در مجموعه‌های شخصی‌شان نگه می‌دارند  در «مؤسسه اسمیتسون»، یکی از موزه‌های امریکا به نمایش در بیاورند.

یکی از موضوع‌هایی که این نمایشگاه روی آن متمرکز می‌شود تأثیر نقاشی‌های راکول بر فیلم‌های این دو کارگردان است.  درضمن با این دو فیلم ساز گفت‌وگوهایی هم درباره آثار راکول شده که قرار است فیلم‌های آنها در نمایشگاه به نمایش در بیایند.

یکی از دلیل‌هایی که باعث شده اسپیلبرگ و لوکاس به نقاشی‌های راکول توجه خاصی نشان بدهند نزدیکی نگاه  این تصویرگر به نگاه و دید سینمایی است. او در نقاشی‌هایش توجه خاصی به نور داشته است و این که نور چه تأثیری بر جلوه چیزها می‌گذارد. این همان چیزی است که یک کارگردان در هر صحنه فیلمش به آن توجه می‌کند. زاویه دید و کادرهایی هم که راکول انتخاب کرده، به زاویه‌ها و کادرهای سینمایی نزدیک است. اسپیلبرگ و لوکاس، هر دو گفته‌اند که راکول استاد داستان‌گویی بوده است،او به راحتی می‌توانسته داستانی را فقط در یک قاب برای مخاطبش تعریف کند و این هم باز اتفاقی است که در تک‌تک قاب‌های یک فیلم می‌افتد.

«ویرجینیا مکلنبرگ» یکی از مسئولان مؤسسه اسمیتسون می‌گوید راکول یک بار در گفته‌هایش به این موضوع اشاره کرده که عاشق کارگردانی است و اگر تصویرگر نمی‌شد، حتماً فیلم‌ساز می‌شد.

قدیمی‌ترین نقاشی این نمایشگاه به نام «پلی‌ووس‌فرانزی» به مجموعه لوکاس تعلق دارد. «سایه هنرمند» هم یکی دیگر از کارهای راکول است که در  همین مجموعه قرار دارد؛ در عوض یکی از مشهورترین کارهای راکول به‌نام «آزادی بیان» متعلق به اسپیلبرگ است. در این نقاشی، مردی در حال سخنرانی دیده می‌شود و مردم دورش جمع شده‌اند و به حرف‌هایش گوش می‌دهند؛ از چهره آنها پیداست که خیلی‌ با حرف‌های سخنران موافق نیستند اما دارند با احترام به او گوش می‌دهند.

تک‌تک نقاشی‌هایی که اسپیلبرگ و لوکاس در مجموعه‌های شخصی شان نگه‌می‌دارند برای آنها معنی خاصی دارد. آن دو بعضی از این نقاشی‌ها را برای این خریده و نگه داشته‌اند که آنها را به خنده می‌اندازند!

آتوسا رقمی

اسباب بازی‌ها در راهند

با آن که قسمت سوم انیمیشن کامپیوتری «قصه اسباب‌بازی»‌به نمایش عمومی در نیامده است، ولی سازندگان آن بحث تولید چهارمین قسمت این مجموعه فیلم را مطرح کرده‌اند.«قصه اسباب بازی 3» حدود دو ماه دیگر به روی پرده سینماها می‌رود و دو شخصیت اصلی آن یعنی «وودی» و «باز» با ورود به یک مهدکودک، با ماجراجویی‌های تازه‌ای روبه‌رو می‌شوند. قسمت اول و دوم فیلم در سال‌های 1995 و 1999 ساخته شدند و فاصله زمان نمایش قسمت دوم و سوم به یازده سال می‌رسد. همین مسئله باعث تعجب بسیاری از تماشاگران شده است.

«قصه اسباب‌بازی» اولین انیمیشن کامپیوتری تاریخ سینما بود که کمپانی والت‌دیزنی آن را با همکاری شرکت پیکسار تهیه کرد. منتقدان سینمایی از این فیلم، به عنوان انقلابی در تاریخ انیمیشن اسم برده‌ند.

دو قسمت اول این انیمیشن توسط «جان لستر» کارگردانی شد. اما کارگردانی قسمت سوم را لی‌اونکریچ انجام داده است. به احتمال فراوان قسمت چهارم فیلم را دوباره لستر کارگردانی خواهد کرد. تفاوت اصلی قسمت سوم با دو قسمت قبلی این است که این بار تماشاگران کوچک و بزرگ فیلم می‌توانند آن را به صورت سه بعدی در روی پرده سینما تماشا کنند. بچه‌ها و خانواده‌های آنها تابستان امسال استقبال خوبی از نسخه‌های
سه بعدی انیمیشن‌های «بالا»، «عصر یخی 3» و «هیولاها علیه بیگانه‌های فضایی» کردند.این روزها یک تیم سه نفره مشغول نوشتن فیلم‌نامه قسمت چهارم« قصه اسباب‌بازی» هستند. قرار است اسباب بازی‌های ریز و درشت این مجموعه فیلم، این‌بار به یک مکان تازه سفر کنند و با عروسک‌ها و آدم‌های جدیدی آشنا شوند.

کیکاووس زیاری