همسایه مورد اشاره به صدای کم تلویزیون راضی نمی‌شود و همسایه‌های همجوار وی استادیوم را بیخ گوش خود دارند. از آنجا که مسابقات خارجی نیز حول و حوش ساعت 23:30 آغاز می‌شود این مزاحمت صوتی حسابی آزار دهنده می‌شود.
اگر دستتان به جایی بند نباشد و نتوانید وی را به کم کردن صدای تلویزیون و سایر مزاحمت‌ها راضی کنید به ازای هر گل خوردن یا گل زدن یک زلزله 8 ریشتری خانه را تکان خواهد داد.
البته مشکلات ناشی از حضور این همسایه‌ها به بازی فوتبال ختم نشده و آنها عادت دارند صدای ضبط‌شان هم طی روز و شب بلند باشد. استدلال‌های بزرگ‌تر‌های این همسایه‌ها نیز شامل اینکه بچه است و سرگرمی دیگری ندارد و غیره در نوع خود بی‌مانند است. به هر حال چنانچه با این مزاحمت‌ها برخورد درخور توجهی نداشته باشید هیچ تضمینی برای آسایش و خواب راحت نخواهید داشت.
ماست بندی در اتوبوس
تکان‌های شدید اتوبوس‌ها این ایده را به ذهن متبادر می‌کند که هر روز چند دبه دوغ داخل اتوبوس ببریم و در مقصد از آنها حسابی کره بگیریم. شاید چنانچه ماست‌بند‌های شهر نیز چندبار سوار اتوبوس‌ها شوند این ایده را بپسندند؛
زیرا میزان گاز و ترمز‌های شدید راننده‌های تعدادی از اتوبوس‌های شهر به حدی زیاد است که علاوه بر ورزیده کردن مسافران فقط به درد ماست‌بندی می‌خورد. این گاز و ترمز‌ها در حالی صورت می‌گیرد که بسیاری از مسافران جایی برای نشستن گیرشان نیامده، مجبورند مدام به این سو و آن سو بروند. به نظر اغلب مسافران، این نوع رانند‌ها به هیچ وجه ملاحظه مسافران را نکرده و فقط به فکر سرعت هستند.
حفاری‌های همزمان
انجام عملیات حفاری یکی از کابوس‌های زندگی شهری است که شهروندان هر ازگاهی با آن درگیر می‌شوند. البته این معضل زمانی که به طور همزمان در چند کوچه یک محله حفاری صورت می‌گیرد بیشتر به چشم می‌آید.
در واقع ساکنان این محله‌ها باید برای بیرون آمدن از خانه خود و رسیدن به خیابان اصلی از خندق‌های چند کوچه عبور کنند. با توجه به اینکه این روزها بچه مدرسه‌ای‌ها هم در شهر تردد دارند بهتر است در این مورد دقت بیشتری انجام شود و پس از بررسی‌های کارشناسانه در مورد مسدود کردن همزمان کوچه‌ها اقدام شود.
البته در برخی موارد اجرای همزمان این عملیات اجتناب ناپذیر است که با تعامل و همکاری شهروندان پیامد‌های ناشی از آن کمتر می‌شود. البته در تاریکی شب استفاده از چراغ‌های هشدار دهنده و شبرنگ نیز ضروری است.
بهداشت دارو‌ها
امروزه اغلب قرص‌ها و کپسول‌ها در بسته‌بندی‌های بهداشتی در قالب قوطی یا ورقه‌ای به بیماران عرضه می‌شود. با وجود این برخی از دارو‌ها از جمله کپسول‌ها هم هستند که به تعداد مورد نیاز بیمار به او فروخته می‌شود و به این منظور دارو‌ها از بسته‌بندی اصلی خارج می‌شوند.
این در حالی است که در برخی موارد در هنگام انتقال دارو‌ها از بسته اصلی به پاکت‌های کاغذی که در نهایت به مشتری داده می‌شود نسبت به رعایت بهداشت بی‌‌توجهی شده و دارو‌ها آلوده می‌شوند. به عبارتی دیگر مسئول داروخانه بدون استفاده از دستکش کپسول‌ها را لمس می‌کند و یا برای شمارش آنها را روی پیشخوان می‌ریزد.
بهتر است در این مورد دقت بیشتری کرد و حتما هنگام انتقال دارو‌ها از دستکش مناسب استفاده شود تا دارو‌ها آلوده نشوند؛ چرا که هنگام شمارش کپسول‌ها و قرص‌هایی که به صورت باز فروخته می‌شود احتمال انتقال آلودگی از طریق دست‌ها یا محلی که دارو‌ها روی آن شمارش می‌شود، وجود دارد.
