نشانه‌های کودک‌آزاری

 حدود یک میلیون کودک هر سال در ایالات متحده مورد آزار قرار می‌گیرند، اما این فقط رویدادهایی است که گزارش شده‌اند، بسیاری هم ناآشکار و گزارش نشده‌اند، زیرا بچه‌ها می‌ترسند در مورد آن صحبت کنند.

 این در حالی است که کودک قبلاً آزار دهنده را می‌شناخته اما احساس نمی‌کرده که مورد آزار واقع شود. صرف نظر از آمارها آنچه می‌دانیم این است که کودک‌آزاری زیاد بوده و اغلب پنهان مانده است.

آزار کودکان می‌تواند شامل آزار بدنی، غفلت و بی‌توجهی بدنی، آزار جنسی و آزار عاطفی باشد. آزار بدنی می‌تواند شامل موارد زیر باشد.

زدن، پرت کردن، لگد زدن، گاز گرفتن، تکان دادن، سوزاندن با کبریت و سیگار، سوزاندن با آب جوش، هل دادن و نگه داشتن کودک زیر آب، بستن دست و پای کودک و کوتاهی در غذا دادن به کودک و خفه کردن.

موارد زیر می‌تواند به عنوان غفلت و بی‌توجهی به کودک مورد ملاحظه قرار گیرد.

- فراهم نکردن سرپناه مناسب و لباس گرم در هوای سرد
- حبس کردن کودک در گنجه یا اتاق
- ترک کردن کودک برای دوره طولانی از زمان
- فراهم  نکردن مراقبت‌های پزشکی زمانی که کودک مریض یا آسیب دیده است.

آزار عاطفی نیز می‌تواند باعث آسیب شود. تأثیرات آن می‌تواند در طول زندگی تداوم یافته و عزت نفس، محبت و صمیمیت در روابط، شادی و موفقیت را از کودک سلب کند. آزار عاطفی زمانی رخ می‌دهد که والدین نسبت به کودک بی‌توجه بوده و او را تهدید، سرزنش و تحقیرکند به طوری که کودک احساس بی‌ارزشی و بی‌لیاقتی کند.

تکان دادن کودک به شکل ویژه نوع دیگری از کودک‌آزاری است. این مورد یکی از علت‌های عمده مرگ کودکان در آمریکاست. این مورد نه تنها باعث صدمات مغزی شده حتی باعث مرگ کودک هم می‌شود.

البته همه کودکان گهگاهی دچار خراش، کبودی و بریدگی می‌شوند که طبیعت دوره کودکی است چرا که آنها گاه می‌غلتند، بالا می‌روند و ماجراجویی می‌کنند. این موضوع تعیین مرز میان اینکه چه چیزهایی طبیعی و چه چیزهایی نشانه‌های آزار هستند را مشکل می‌سازد.متأسفانه نشانه‌های مشخصی وجود ندارد که یک کودک در صورت داشتن آن دچار آزار شده باشد.

کبودی بدن، کبودی چشم و شکستن استخوان نشانه‌های اساسی هستند. کودکانی که مورد آزار واقع شده‌اند ممکن است به طور متفاوتی رفتار کنند، آنها ممکن است کابوس ببینند، به سختی به خواب روند و ممکن است عملکرد تحصیلی‌شان ناگهان کاهش یابد.

علاوه بر این آنها ممکن است:

- خودپنداری ضعیفی داشته باشند.
- قادر نباشند تا دیگران را دوست بدارند و به آنها اعتماد کنند.
- مهاجم و آشوبگر شوند.
- احساس عصبانیت و خشم شدیدی از خود نشان دهند.
- در کلاس برون‌ریزی کنند.
- برون‌ریزی جنسی از خود نشان دهند.
- خود تخریبگر، خودآزار و خودکشی‌گرا شوند.
- شکل‌گیری روابط جدید برایشان سخت باشد.
- از دارو و الکل و مواد مخدر استفاده کنند.
- از رفتن به خانه بعد از مدرسه اجتناب کنند.
- در برابر بعضی از بزرگسالان از خود ترس نشان دهند.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که این موارد خاص و ویژه نیستند. به عبارتی آنها می‌توانند ناشی از کودک‌آزاری نباشد، مثلاً کودکان تحت استرس شدید و جدی از قبیل جدایی والدین، طلاق و آنهایی که تحت سرپرستی قرار گرفته‌اند ممکن است نشانه‌های مشابهی از خود نشان دهند.

منبع: Nahoo, Health