ماشین مورد استفاده برای این منظور هم یکی از مدل‌هایی است که امروز فقط در موزه‌ها می‌توان سراغ‌شان را گرفت و شاید هم سر به نیست شده باشند.
کار ماشین‌هایی که امروز به‌عنوان آمبولانس استفاده می‌شود، به موزه‌ها کشیده شود. البته تنها استفاده از لفظ ماشین یا همان اتومبیل به‌عنوان آمبولانس چندان منصفانه نیست، چون وسایل نقلیه‌ای مانند دوچرخه، موتورسیکلت و قایق هم پا به عرصه خدمتگزاری گذاشته‌اند. در کشورهای توسعه یافته، موتورسیکلت در مواقعی استفاده می‌شود که نیاز بسیار فوری به کمک رسانی پزشکی است و به‌طور حتم این وسیله راحت‌تر از ماشین‌های بزرگ‌تر می‌تواند ترافیک را پشت سر بگذارد. اگر هم وسیله‌ای به‌عنوان یدک به موتور وصل باشد، می‌توان از آن برای انتقال بیمار استفاده کرد.
از دوچرخه هم در شهرهایی مثل لندن استفاده می‌شود و بیشتر در محل‌هایی که دسترسی به ماشین‌های بزرگ مشکل است، کاربرد دارد. در ضمن می‌توان مانند موتورسیکلت، با استفاده از یک وسیله جانبی برای حمل بیمار از این وسیله استفاده کرد. در مقابل شهرهای پیشرفته، در بعضی از شهرهای جهان سوم که به حساب فقیرنشین هستند، به جای موتور سیکلت و دوچرخه از گاری یا اسب برای رساندن مریض به کلینیک‌های محلی استفاده می‌کنند.
البته به احتمال قوی در مکان‌هایی مانند جزیره، دوچرخه، موتورسیکلت یا حتی گاری کاربرد چندان زیادی ندارد و بهتر است به‌دنبال وسیله‌ای بود که به کار حمل‌ونقل دریایی بیاید. در این محل‌ها، از قایق به‌عنوان آمبولانس استفاده می‌شود و البته ناگفته نماند که بیمارستان آبی هم در بازار جهانی موجود است. گفته می‌شود که نوع بیمارستان‌ها بیشتر توسط سرویس‌های نظامی اداره می‌شود و اغلب هم به مناطق جنگ زده یا دچار بلایای طبیعی شده، فرستاده می‌شود.
باید گفت که پیشرفت امدادرسانی‌های اورژانسی به تنوع وسایل نقلیه مورد استفاده ختم نمی‌شود و تجهیزات داخل آمبولانس هم دچار تحول شده است. در مدرن‌ترین تجهیزات آمبولانس، دستگاه‌هایی چون ضربان سنج، وسایل احیا، اندازه‌گیری قند خون، توان تنفسی و2 جعبه کمک‌های اولیه و اندازه‌گیری پی تی خون وجود دارد. به گفته یکی از ایرانیانی که گذرش به این آمبولانس‌ها افتاده، این آمبولانس‌ها بیشتر شبیه یک اتاق کاملا مجهز بیمارستان است که همه چیز در آن پیدا می‌شود.
