هفته نامه سوییسی نویه سوریشر سایتونگ آم زونتاگ نوشت، اما بارونس کاترین اشتون که زاده روستایی کوچک است به شیوه آرام مخصوص خود موفق شده است.
او با تردیدها نسبت به خود آشناست. زمانی که اشتون سال 2008 به عنوان کمیسار تجاری اتحادیه اروپا برگزیده شد، افکار عمومی انگلیس پرسیدند: این زن کیست؟ و بعد لحن‌شان تهاجمی‌تر شد: آیا او لایق چنین سمتی هست؟
زمانی که اشتون روز پنجشنبه به شکل غیرمنتظره به سمت جدید وزیر امور خارجه اتحادیه اروپا و معاون رییس کمیسیون اتحادیه اروپا برگزیده شد، دوباره اعتراض های مشابه، اما گزنده‌تری به گوش رسید: این زن 53 ساله خیلی رنگ پریده گرچه توانمند است، اما بی تجربه تر از آن است که بتواند اتحادیه اروپا را در برابر آمریکا، روسیه یا ایران عرضه کند.
از نظر کارشناسان اتاق فکر چتم هاوس، اشتون «خسته کننده» و از نظر روزنامه عوام پسند دیلی میل، او «بارونس کی؟» است – اکثر مردم هیچگاه نام او را نشنیده اند.
بسیاری از مفسران نوشته‌اند اشتون و هرمان وان رومپوی، رییس جدید اتحادیه اروپا به این خاطر رای آوردند که اتحادیه اروپا نمی خواست اشخاصی به شدت سیاسی همچون تونی بلر را برگزیند که انتخاب شان می توانست دولت ها را با هم درگیر کند.
کاترین اشتون که بیشتر دوست دارد "کتی" صدایش کنند، از این انتقادها آگاه است. اما می گوید روسای 27 دولت او را انتخاب کرده اند و قصد دارد نشان دهد که «بهترین شخص برای این سمت است.» او می گوید سال ها تجربه مذاکره در همه سطوح ممکن را داشته و می افزاید به خود می بالد که به عنوان یک زن توانسته است قابلیت هایش را برای تصدی این سمت اثبات کند.
بسیاری به ارتقای سریع اشتون ظنین هستند. او ظرف فقط 11 سال توانست از سمت ریاست یک سمت بهداشت و سلامت در سطح استانی به قله ای اروپایی برسد. ایستگاه های بین راهی وی هم چندان قابل توجه نیستند، سمت‌هایی همچون معاون وزیر در بسیاری از وزارتخانه‌های انگلیس. با این حال این جامعه شناس همیشه نزدیک به مقام ارشد حزب کارگری جدید نشسته است. سال 1999 تونی بلر او را برای مجلس اعیان پیشنهاد داد. او به همین خاطر عنوان بارونس اشتون از آپهولاند – منطقه ای کوچک در گرافشافت لانکاشایر در شمال انگلیس – را به دست آورده، محلی که او با روابطی ساده در آن بزرگ شده بود.
زندگی اشتون مدت ها بود که رنگ و بوی سیاسی داشت. او با پیتر کلنر، روزنامه نگار ازدواج کرده است که امروز رییس موسسه نظرسنجی برجسته YouGov است. او دو فرزند از این همسر خود و سه فرزندخوانده دارد که همگی در شمال لندن زندگی می کنند. اشتون پس از تحصیل در بدفورد در پایان دهه 70 میلادی در سازمانی فعال شد که هدفش خلع سلاح اتمی بود، او سپس در موسسه هایی مشغول به کار شد که دنبال برابری اجتماعی بودند. یکی از این موسسه ها بنیاد پرنس چارلز بود که از آن زمان تاکنون برای وی همیشه کارت کریسمس ارسال می کند.
یکی از سنگین ترین انتقادهای وارده به کاترین اشتون به عنوان سیاستمدار این است که او هیچگاه سمتی را به دست نیاورده که از راه برگزاری انتخابات باشد. سال 2007 گوردون براون، نخست وزیر انگلیس او را به ریاست مجلس اعیان برگزید، جایی که مهارت‌های او در مذاکره و توان او برای ایجاد اجماع موجب اقناع مخالفان هم شد. یکی از لردهای لیبرال دموکرات از «شیوه اغواکننده» او تقدیر کرده است. شاهکار اشتون جلب نظر اکثریت در مجلس اعیان برای پیمان اتحادیه اروپایی لیسبون بود – در حالی که نمی توانست تصورش را هم بکند که در آینده برای تصدی سمتی در آن خواهد جنگید. وزیر سابق اروپایی بلر درباره انتخاب اشتون در بروکسل گفت: «کسی که بتواند لردها را در مشت خود گرفته و هدایت کند، با وزیران امور خارجه اتحادیه اروپا مشکلی نخواهد داشت.»
اشتون به عنوان کمیسار تجاری در بروکسل نتوانسته بود در چند ماه فعالیتش میان دیپلمات های اتحادیه اروپا اسم و رسمی به هم بزند. اما نماینده تجاری آمریکا به «هوش، ایجاد حس مشترک و افسونگری» اذعان کرده است. اشتون مذاکرات موفقی را درباره تجارت آزاد با کره جنوبی، چین یا کشورهای آمریکای جنوبی داشته است. اشتون برخلاف پیتر مندلسون، سلف خود که گوردون براون سال 2008 او را از دولت انگلیس کنار گذاشت، توانست بدون گزافه گویی و بازی‌های پشت صحنه نمره قبولی بیاورد. اما از نظر تعدادی از مفسران او «زیادی مهربان» است. اما اشتون با دیپلماسی آرام قصد دارد در سمت جدید خود فعالیت کند.
سمت رسمی او «نماینده عالی سیاست خارجی و امنیتی» اتحادیه اروپاست. از قضا دولت انگلیس بود که با اعطای سمت «وزیر امور خارجه اتحادیه اروپا» مخالفت کرد. اشتون به شکل دیپلماتیک اعلام کرد می‌تواند با این عنوان هم کنار بیاید. او گفت کار خوب برایش از عنوان مهم تر است.
