استاد پایور ابتدای دهه 80 دچار سکته مغزی شد و از همان زمان تمامی فعالیت‌های هنری وی متوقف و خانه نشین شد. با وجود این برخی آثار قدیمی وی با تنظیم مهرداد دلنوازی و به‌خوانندگی سالار عقیلی و با تأیید او تهیه و اجرا شد.
او در ۲۱ بهمن سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار آشنایی داشت. پایورآموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد و همچنین از محضر استادانی چون عبدالله دوامی و نورعلی برومند بهره برد.
فرامرز پایور یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا بود و تا سال ۱۳۳۶ که استاد صبا درگذشت از آموزش‌های وی بهره برد.وی از سال ۱۳۳۳ فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و هنر وقت و از سال ۱۳۳۷ تدریس سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد.
زنده یاد پایور به‌عنوان آهنگسازی تحصیل کرده که در نوازندگی سنتور به سبک و شیوه خاص خودش دست‌یافته بود هارمونی و کمپوزیسیون را در کلاس استاد بزرگ آن زمان، امانوئل ملیک اصلانیان آموخت.
در سال ۱۳۴۱ برای ادامه تحصیلات کلاسیک از طرف وزارت فرهنگ و هنر به انگلستان فرستاده شد،از دانشگاه کمبریج در زبان و ادبیات انگلیسی دانشنامه گرفت و در تمام این سال‌ها تلاش فراوانی در جهت معرفی موسیقی ایرانی و سنتور به محافل علمی و هنری دنیا داشت.
از فعالیت‌های حرفه‌ای استاد فرامرز پایور در بیش از نیم قرن می‌توان به 1500 ساعت اجرای گروهی و فردی روی صحنه‌های داخل و خارج از کشور، آهنگسازی و تنظیم قطعات فراوان موسیقی، تدریس صدها شاگرد از 4 نسل متوالی، نت‌نویسی قطعات فراوانی از پیشینیان، حضور در هنرستان و هنرکده موسیقی ملی، اداره هنرهای زیبا و واحد موسیقی رادیو تلویزیون ملی ایران، نگارش دومین کتاب «دستور سنتور» در ۱۳۴۰ که بعد از زنده یاد حسین صبا نوشت که تاکنون پرفروش‌ترین کتاب آموزش موسیقی در ایران بوده است، اشاره کرد.
همکاری با خوانندگان بسیاری ازجمله عبدالوهاب شهیدی، استاد محمدرضا شجریان، محمود خوانساری، احمد ابراهیمی، خاطره پروانه، سیما بینا، نادر گلچین، سروش ایزدی، شهرام ناظری، حمیدرضا نوربخش و علی رستمیان هم بخشی از کارهای اوست. تمامی فعالیت‌های او در اعتلا و ارتقای کیفی موسیقی ایرانی تاثیرات فراوانی داشته است.
وی در اجراهای گروهی خود با تعدادی از نخبگان موسیقی ایرانی مانند جلیل شهناز و هوشنگ ظریف (تار)، رحمت‌الله بدیعی و علی اصغر بهاری (کمانچه)، حسن ناهید و محمد موسوی (نی)، حسین تهرانی و محمد اسماعیلی (تنبک) همکاری کرده‌است.
در دهه60 ۱۳ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد موسوی و محمد اسماعیلی، «گروه اساتید» را تشکیل داد و سرپرستی، آهنگسازی و نوازندگی سنتور را در آن به‌عهده گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری ارائه دادند.
آلبوم‌های دل شیدا (ارکستر پایور، آواز اصفهان، خواننده: شهرام ناظری)، کنسرت اساتید موسیقی ایران (گروه اساتید، آواز ابوعطا، خواننده: شهرام ناظری)، لیلی و مجنون (گروه پایور، دستگاه شور، خواننده: شهرام ناظری)، خلوت گزیده (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور خواننده: محمدرضا شجریان)،
کرشمه نرگس (فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی)، راز دل (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور خواننده: محمدرضا شجریان)، انتظار دل (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور خواننده: محمدرضا شجریان)، انتشار مجموعه‌ای از آثار پایور به پاس نیم قرن فعالیت هنری وی از سوی مؤسسه ماهور (هفت‌پیکر)، تنها یک خاطره (فرامرز پایور، محمدرضا لطفی) و تالیف کتاب‌های «دستور سنتور»، «30 قطعه چهارمضراب برای سنتور»، «هشت آهنگ اجرای سنتور»، «ردیف (چپ‌کوک) برای سنتور» و... از جمله کارهای این هنرمند است.
جمعی از یاران و شاگردان استاد فرامرز پایور، ۲۴ خرداد سال 85 به همت مدیریت موسیقی سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران در فرهنگسرای هنر آیین نکوداشت این نوازنده نامی سنتور و ردیف‌دان را برگزار کردند و در سال 1386 خانه موسیقی از وی تجلیل کرد و خواهر ایشان تندیس و لوح تقدیر را از طرف وی دریافت کرد.
پیکر زنده‌یاد فرامرز پایور صبح روز شنبه 21 آذرماه از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده می‌شود.
