ضربه‌ای را که گلدستون به تنهایی بر پیکره صهیونیست‌ها وارد کرد، شاید صدها جنگ نفسگیر هم نمی‌توانست بر آنها وارد کند.یکی از نتایج گزارش گلدستون که آرام‌آرام گریبان همه سران فعلی و سابق رژیم صهیونیستی را گرفته ، تلاش برخی از نزدیک‌ترین متحدان اشغالگران قدس برای اقدامات حقوقی علیه آنان است.
اینک مهم‌ترین متحدان اسرائیل در دنیا یعنی انگلیس و آمریکا تحت فشار افکارعمومی، خود ناامن‌ترین کشورهای دنیا برای رهبران رژیم صهیونیستی هستند. در آمریکا چندگروه یهودی مشغول آماده‌سازی طرحی قضایی برای محاکمه رهبران رژیم صهیونیستی به اتهام انجام جنایات جنگی هستند و در انگلیس کار از این هم گذشته و چندین قرار بازداشت برای دولتمردان تل‌آویو صادر شده است؛ اگر چه تاکنون به در بسته خورده است.
در سپتامبر گذشته جمعی از وکلای خانواده‌های فلسطینی هنگام سفر ایهود باراک وزیر دفاع رژیم صهیونیستی به انگلیس با مراجعه به دادگاهی در لندن خواستار بازداشت وی به جرم ارتکاب جنایات جنگی شدند ولی دادگاه به‌رغم ارائه مستندات فراوان، با دخالت وزارت خارجه انگلیس از صدور حکم بازداشت باراک خودداری کرد.
موشه یعلون، معاون نخست‌وزیر و وزیر امور راهبردی در کابینه رژیم صهیونیستی نیز ماه گذشته از هراس بازداشت به جرم ارتکاب جنایات جنگی از سفر به انگلیس خودداری کرد.
تزیپی لیونی، وزیر خارجه سابق رژیم صهیونیستی هم اخیرا به اتهام انجام جنایات جنگی در غزه تحت پیگرد قضایی انگلیس قرار گرفت.
نیاز به توضیح نیست که دستگاه حکومتی انگلیس در همه موارد فوق تحت فشارهای گسترده دیپلماتیک غرب و لابی صهیونیست‌ها در این کشور سرانجام از خواسته‌های خود کوتاه آمد. اما مهم این است که پیگرد قانونی رهبران رژیم صهیونیستی در مجامع جهانی و آن هم در کشورهایی که خود را متحد استراتژیک اسرائیل می‌دانند، تحت فشارهای شدید افکار عمومی در حال تبدیل شدن به رویه‌ای اجتناب‌ناپذیر است.
روزنامه انگلیسی گاردین25آذر در تحلیلی از رفتار دولت بریتانیا در نوع برخورد با پرونده‌های رهبران رژیم صهیونیستی نوشت. با وجود کوتاه آمدن دولت از بازداشت رهبران جنایتکار اسرائیل، نفس طرح چنین ماجراهایی آن هم در کشوری که خود را متحد استراتژیک اسرائیل می‌داند، پیروزی بزرگی برای حامیان محاکمه رهبران اسرائیل است.
دنیا، دنیای25 آذرنیست که هردولتی هرچه خواست انجام دهد و بعد کسی در دنیا خبردار نشود. رهبران اسرائیل امروز این را بهتر از هرکسی می‌دانند. نمی‌شود 1400 فلسطینی را در غزه و آن هم به بدترین نحو ممکن و با بمب‌های فسفری کشت و بعد انتظار سکوتی مرگبار از دنیا داشت.
رسانه‌های غربی هم اگر زمانی تنها در خدمت قدرت‌ها بودند- که بودند- اما اینک و در فضای باز رسانه‌ای که صدها رقیب عرب و غیرعرب دارند، نمی‌توانند همچون گذشته همه چیز را وارونه جلوه دهند.
مردم هم اخبارشان را از یک رسانه نمی‌گیرند که بشود آنها را ابله فرض کرد. صدها کانال رادیویی و تلویزیونی در کنار غول اینترنت هر ثانیه صدها خبر و تحلیل را به دنیا مخابره می‌کنند. خبرها اگر چه دیر ولی بالاخره به گوش همه می‌رسد.
