تصاویر اخیر که توسط دوربین "پیشرفته هابل برای نقشه برداری" (ACS) تهیه شده‌اند، در درک چگونگی پیدایش سیارات و منظومه‌های خورشیدی و تحولات آنها و در نهایت شناخت منظومه شمسی، بسیار موثر خواهند بود.
بر اساس نظریه پیدایش منظومه‌های ستاره‌ای که به آن "نظریه سحابی خورشیدی" گفته می‌شود، یک ستاره در اثر تراکم گرانشی ابری از غبار در مرکز آن ابر به وجود آمده، در حالی که سیارات در لایه‌های بیرونی‌تر آن تشکیل می‌شوند. البته الزاما در تمامی موارد ذرات غبار این قرص‌های پیش‌سیاره‌ای موفق به تشکیل یک یا چند سیاره نمی‌شوند چرا که گاهی بالا رفتن دمای این قرص چرخان سبب پاشیدن آن شده و هیچ سیاره‌ای در اطراف ستاره شکل نمی‌گیرد.
به گزارش سازمان فضایی ایران، رویت قرص‌های پیش‌سیاره‌ای در امواج مرئی امری نامتعارف است، اما به دلیل درخشندگی سحابی جبار که نزدیک‌ترین منطقه تولد ستارگان به زمین محسوب می‌شود، این بار دانشمندان موفق شده‌اند در طول موج‌های مرئی محل تولد سیارات و ستارگان را مورد مطالعه قرار دهند. سحابی جبار در فاصله 1450 سال نوری از زمین قرار گرفته است.
