روایت بزرگترین جمعیت عزادار حسینی در جهان

صحرای نینوا پر از نوای عشاقی شد که امروز هم پس از گذشت قرن‌ها از آن واقعه در شهر شور حسینی ندا سر می‌دهند

ای شمع حرمخانه قربانین اولم عباس......جاننار سنه پروانه قربانین اولم عباس.

به گزارش خبرنگار مهر در زنجان، گویی امروز حکایت از فردای غمناک عاشورا دارد. عباس رفت تا برای تشنگان خیمه ابا عبدالله آب بیاورد ولی آیا جهل سال 61 هجری را تحملی بر منطق عباس بود ، نه آنان که جرات رویارویی با علمدار کربلا را داشتند بر منطقی استوار بودند و نه آنان که تنها از دور بر سقای کربلا تیر می زدند.

کودکان دیروز زنجان که امروز مردان بزرگی شده اند چه خوش به یاد دارند نوای دل انگیز و غرور آفرین استاد کلامی را که بانگ در می زند هانسی گروهن بله مولاسی ول، شعیه لرن حضرت عباسی وال.( کدامین گروه مولای اینچنینی دارد - این شیعیان هستند که حضرت عباس را دارند).

بی تردید تا کنون به کوچه های محرم سری زده ای و پا به پای دسته ها راهی تکیه ها و خیمه ها شده ای و کم و بیش از حال و روزشان با خبری. ولی آنچه را که در این گزیده می بینی حکایت دلبری حسینیه‌ای ست همیشه بهار و پر ترنم از عطر یار واقع در شمالغربی این دیار با پیشینه ای کهن و قدیمی از روزگار سماورهای زغالی و دیگهای آتشی که به همت مردمانی آراسته به اخلاص و سادگی بر پا شده و حدیث یکرنگی اش چنان بر دلها نشسته و جانها را مجذوب خود کرده که در طول سالیان، بسیاری از اهالی این خاکدان را نه با پای دل که با پای سر به سوی خود کشانده و از برکت سفره اش جرعه هایی شفابخش و گوارا به ایشان چشانده است.

فزونی نذورات نقدی، ذبح هزاران هزار قربانی و حضور بی نظیر مردمی در دسته با شکوه عزاداری خود گواه صادقی بر این مدعاست.

عشق اینجاست، شوری عظیم و پاک که تنها عباس و حسین سرداران خونین بال کربلا را فریاد می زنند. عباسی که علمدار لشکر عشق بود و مردانه در برابر دنیای قدرت تزویر ایستاد. ایستاد تا بگوید عشق را منطقی جز وصل معشوق نیست ، حتی اگر  وصل در دریای خون باشد.

خلاصه اینجا همیشه کرانه ای بی انتهاست. وعده گاه دلهای مست و سرخ ترین قربانگاه شیعی دنیا که همه ساله شامگاه تاسوعا خسته دلان از التیام زخم‌ها را در آغوش‌        می‌کشد و با دست‌های پر سخاوت سقّا بر جراحت جان‌ها مرحم می‌نهد.

هر ساله باید در میان خیل عاشقان اجتماع باشکوه حسینه اعظم زنجان باشی تا بدانی عشق به حسین فاطمه یعنی چه. باید خود را به موجهای خروشان عزاداران کربلایی در حسینه اعظم زنجان بسپاری تا بدانی عطش تشنه لبان صحرای کربلا یعنی چه، بدانی آنگاه که در زیر آفتاب سوزان کربلا سینه های 72 عاشق بی سر در زیر سم اسب ماندن یعنی چه، بدانی داغ دل زینب یعنی چه.

آنگاه که حاج مرتضی حیدری مطلع شروع دسته را با بیت معروف: ای شمع حرمخانه / قربانین عباس - جاننار سنه پروانه / قربانین اولوم عباس شروع می کند انبوه جمعیت فریاد یا عباس سر می دهد و آنگاه حرکت دسته شروع می شود حرکتی که شروع آن از انتهای پیش بینی شده برای دسته یعنی امامزاده سید ابراهیم گذشته است.

عاشقان حسین(ع) آنان که توانسته اند آمده اند و آنان که نتوانسته در حسرت حضور در این کنگره بزرگ و باشکوه لحظه شماری می کنند. 

مردم شهر زنجان از کودک، جوان و زن و مرد همه همه در تدارک برای برپایی این اجتماع عظیم معوی و سالیانه شده اند و این حرکت به یک فرهنگ اصیل و تاثیرگذار در شهر و استان زنجان تبدیل شده است.

حاشیه خیابانها مسیر دسته عزداری حسینیه مملو از انبوه مسافرانی است که از شهرها و روستاهای اطراف و بسیاری از استانهای دور به زنجان آمده اند تا در کنگره بزرگ عاشقان حسین(ع) شرکت کنند. هر کسی به عشقی و به طلب حاجتی آمده یکی آمده برای تشکر از کرامت آقا امام حسین(ع) و یکی آمده غم خود را تنها و تنها در انبوه اشکهای عاشقانه اش برای غم شهیدان صحرای کربلا جستجو کند.

آری اینجا زنجان است، پایتخت عشق و شور حسینی، شهر آنان که عشقشان روز هشتم محرم و حرکت در دسته عظیم زنجان است.

دسته حسینیه اعظم حال و هوای دیگر دارد . باید عاشق بود و درک کرد بی عشق اهل بیت(ع) و شهدای ظهر عاشورا نتوان در این راه قدم نهاد. زیرا اگر عشق حسین (ع) را نداشته باشی در طی مسیر رهپویان عاشق حسین (ع) نمی توانی ثابت قدم باشی پس عشق و عاشق واقعی باید تا در انبوه جمعیت غوطه ور شد تا فریاد روز عاشورای حسین (ع) را لبیک گفت.

اجتماع میلیونی مردم ایران در دسته حسنیه اعظم زنجان همواره جلوه های خاص از عشق و وفاداری مردم به خط سرخ شهادت و قیام کربلا است. مردم از اقصی نقاط کشور و حتی بسیاری از کشورهای خارجی برای شرکت در این حرکت میلیونی به شهر زنجان می‌آیند تا خود را در دریای خروشان عزداران ابا عبدالله بیابند.

حضور مادحین شهیر و بزرگی همچون حاج اصغر زنجانی، استاد ولی الله کلامی، حاج جواد رسولی، حاج مرتضی حیدری و دیگران جلوه ای خاص به عزداریهای حسینه اعظم داده است به گونه ای که امروز در اقصی نقاط ایران آوازه این افراد به گوش می‌رسد.

از سوی دیگر به نیت این شمار عزادار آن قدر قربانی در پای دسته سر می برند که گفته  می‌شود بیشترین قربانی پس از مکه معظمه در شهر زنجان و در روزهای عزاداری حسین (ع) صورت می‌گیرد.

تاریخچه شکل گیری این مسجد به یک قرن گذشته باز می گردد به طوری که براساس اولین سند مکتوب که با مهر (حاج میرزا لطف الله شیخ الاسلام وآخوند ملا کاظم ) ممهور شده صفر المظفر 1295 هجری قمری ثبت شده که در زیر وقفنامه دو شخص خیرو نیکو کار به نامهای (حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی) تاجر که دو باب دکان را وقف صحیح شرعی کرده اند آمده است.

در این وقفنامه قید شده با اطلاع عالیجناب (آخوند ملا علی اصغر روضه خوان ) در راه جناب ابی عبدالله الحسین (ع) در تکیه حسینیه خرج و احسان نمایند از اول ماه محرم تا دوازدهم محرم هر قسم مصلحت بداند صاحب اختیار است.

گزارش: رحیم مقدمی