پروفسور ریکاردو زیپولی، استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز است. او بخشی از تحصیلات خود را در ایران و با راهنمایی استاد دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی به پایان برده و شاید بیشتر از بسیاری از ما ایران را با طبیعت و مردمش از شهرها تا روستاها و بیابان‌های دور می‌شناسد.
به گزارش همشهری آنلاین، عکس‌های او در نگاه اول ساده است و خلوت؛ چنان که دشت‌های باز و جاده‌های دور ساده و خلوت‌اند. یک سال پیش وقتی عکس‌های او از ایران در موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش درآمد خیلی‌ها از دیدن ایرانی که او کشف کرده بود، شگفت‌زده شدند.
جز تنوع بسیارمناظر و اقلیم‌ها، عکس‌های او با آن سایه روشن‌های بیابان‌ها و خطوط معنی‌دار جاده‌ها، چیزی نبودند که نگاه گذرای یک توریست بتواند ببیندش. شناخت، تامل و فهم همدلانه‌ای پشت همه عکس‌ها بود که به آنها عمق و اصالت می‌داد؛ صبوری هنرمندی که برای پیداکردن بهترین فرم، رنگ و سایه روشن، فصل‌ها و ساعت‌ها انتظارکشیده بود.
نظر شما