نه «سرنگتی» در آفریقا و نه «یلو استون» در آمریکا. اینجا «پارک ملی کویر» است در ایران، بدون هیچ لقبی عاریت گرفته شده از فرنگ و بدون هیچ مانندی. نامی که در ابتدا ذهن خیلیها را به ماسههای روان و رمل طلایی میبرد.
همشهری آنلاین، کویری که ماسههای روانی دارد اما در میان ماسههایش زندگی جریان دارد. اینجا چشمی به آسمان است و چشمی به زمین؛ شبها باید سر به هوای آسمان بود تا ستارهها را از دست نداد و روز باید سر به زیر راه بود تا ردی، نشانی، چیزی از ساکنان کویر یافت.
نظر شما