درخت گفت:
بهار را تو به نوک گرفتهای
و آواز میخوانی
* * *
دانههای آخر اسفند دود میشد
و بهار
هنوز پشت در باغ ایستاده بود!
حسین تولایی: پرنده گفت: بهار لابهلای شاخههای توست!
درخت گفت:
بهار را تو به نوک گرفتهای
و آواز میخوانی
* * *
دانههای آخر اسفند دود میشد
و بهار
هنوز پشت در باغ ایستاده بود!