به گزارش خبرگزاری رویترز گرچه نحوه رابطه دقیق بین اختلال روانی و جسمی هنوز معلوم نیست، اما دست کم یکی از سه پژوهشی که دوشنبه 6 فوریه (16 بهمن) در نشریهArchives of General Psychiatry منتشر شده، می‌گوید عوامل متعددی ممکن است دست اندر کار باشند.
دکتر جسی استیوارت، استاد سابق دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگدر بررسی سه‌ساله‌اش بر روی 324 مرد و زن با میانگین سنی 60 سال رابطه‌ای میان افسردگی و سخت‌شدن جدار شریانها (تصلب شرایین) را نشان داده است
استوارت می‌نویسد سخت‌شدن جدار شریان می‌تواند مقدمه حمله قلبی یا سکته مغزی باشد و این عارضه ممکن است به علت اختلال کارکرد سیستم عصبی در افراد افسرده باشد.
افسردگی ممکن است تنظیم غدد درون‌ریزی را به هم بزند که هورمون‌های حاکم بر میزان انرژی و رشد بدن زا ترشح می‌کنند، و همچنین ممکن است کارکرد سلول‌های مسئول لخته‌شدن خون را نیز تغییر دهد.
استوارت می‌افزاید سخت‌شدن شریانها به واکنش مقرط سیستم ایمنی می‌انجامد و التهاب ناشی از این پدیده باعث آزادی مواد شیمیایی می‌شود که می‌تواند بر رفتار فرد تاثیر بگذارد. مغز نیز ممکن است دچار کاهش جریان خون شود و این امر به نوبه خود افسردگی و بیماری‌های ناشی از آن را تشدید می کند.
در همین شماره نشریه نتایج تحقیقی در انگلیس بر روی بیش ار 46 هزار نفر افراد دچار بیماری شدید روانی منتشر شده که نشان میدهد، در افراد کمتر از 50 سال این گروه احتمال مردن به علت بیماری قلبی ناشی از انسداد عروق تغذیه‌کننده قلب (عروق کورونر) و سکته مغزی سه برابر بیشتر از افرادی است دچار بیماری روانی نیستند. در افراد بالای 75 سال این گروه خطر مرگ دو برابر افزایش یافته بود.
دیوید آسبورن از دانشکده پزشکی یونیورسیتی کالج لندن و سرپرست این تحقیق می‌گوید خطر ناشی از بیماری قلبی در میان افرادی از این گروه که داروهای ضدروانپریشی دریافت می‌کردند، حتی بیشتر بود.
آسبورن می‌گوید باید رویکرد "کل‌گرایانه"تری (holistic) برای مراقبت بیماران روانی اتخاذ شود، و از جمله اندازه‌گیری‌های مکررتر علائم حیاتی مانند فشار خون و کلسترول و توجه بیشتر به رژیم غذایی و ورزش، که اغلب نادیده گرفته می شود، انجام گیرد.
سومین تحقیق نشان داد که احساس مداوم تنهایی در میان افراد سالمند خطر ابتلا به علائم شبیه آلزایمر را در ابن افراد در مقایسه با افرادی که احساس ارتباط به دیگران می‌کنند، افزایش میدهد.
گرچه که در کالبدشکافی 90 نفر ار افراد مورد تحقیق پس از مرگ - که تنها راه تشخیص قطعی آلزایمر است - پلاک‌ها، کلافه‌ها و آسیب بافتی خاص آلزایمر مشاهده نشد.
اما یافته‌های این تحقیق که به قول رابرت ویلسون مرکز پزشکی راش در شیکاگو ،سرپرست این تحقیق، نشان میدهد که افسردگی ناشی از تنهایی به نحوی توانایی مغز را در جبران زوال مسیرهای عصبی ناشی از افزایش سن دچار اختلال می‌کند. همین اختلال راه‌های عصبی است که باعث اشکال در رفتارهای اجتماعی و القای زوال عقل (دماتس) د راین افراد می‌شود.