شهرت شکسپیر به عنوان شاعر، نویسنده، بازیگر و نمایشنامه نویس منحصربه‌فرد است و برخی او را بزرگ ترین نمایشنامه نویس تاریخ می‌دانند، اما بسیاری از حقایق زندگی او مبهم است.
پدرش شهردار و مادرش فرزند زمین داری محلی بود. دربارهٔ جوانی وی فقط افسانه‌هایی برسر زبان‌هاست و هیچ سندی وجود ندارد.
او در سال ۱۵۸۲ با آن هثوی (Anne Hathaway) ازدواج کرده و ثمرهٔ آن دختری متولد ۱۵۸۳ و یک دختر و پسر دو قلو در سال ۱۵۸۳ بوده است.
شکسپیر پس از ازدواج به لندن رفته و در تماشاخانه مشغول بازی شده و در آنجا وظیفه ویرایش نمایش نامه‌ها را به او سپرده‌اند که از این موقعیت استفاده کرد و خود چند نمایشنامه نوشته است.
با دو چکامه‌ای که شکسپیر در سال‌های ۱۵۹۳ و ۱۵۹۴ به چاپ رساند اشعار او زودتر از نمایش‌هایش چاپ شدند.
نمایش‌های ابتدایی شکسپیر شامل: هنری چهارم، تیتوس آندرونیکس، رویای شب نیمهٔ تابستان، بازرگان ونیزی و ریچار دوم می‌شود که همگی در میانه و اواخر دهه ۱۵۹۰ تاریخ گذاری شده‌اند.
همینطور بعضی از تراژدی‌های مشهور او که در اوایل دهه ۱۶۰۰ نگاشته شده‌اند شامل: اتلو، شاه لیر و مکبث می‌شود.
در حدود سال ۱۶۱۰ شکسپیر به استراتفورد برمی‌گردد و به نوشتن ادامه می‌دهد که دورهٔ رمان و کمدی-تراتژدی او به حساب می‌آید مانند: طوفان، هنری هشتم، سیمبلاین و داستان زمستان.
مهم‌ترین آثار:
اُتللو، مکبث؛ هملت؛ ژولیوس سزار؛ رومئو و ژولیت؛ شاه لیر؛ تاجر ونیزی؛ رویای شب نیمه تابستان؛ هنری ششم؛ دو نجیب‌زاده ورونایی؛ تیتوس آندرونیکوس؛ کینگ جان؛ هنری چهارم؛ کمدی اشتباهات؛ هیاهوی بسیار برای هیچ؛ هنری پنجم؛ تروئیلوس و کریسدا؛ آنتونیوس و کلئوپاترا؛ تیمون آتنی؛ پریکلس؛ کوریولانوس؛ حکایت زمستان؛ هنری هشتم؛ رام کردن زن سرکش؛ آنچه به نیکی پایان پذیرد نیک است؛ تلاش بیهوده عشق؛ طوفان
در مورد غزلیات او می‌توان گفت که نخستین بار در سال ۱۶۰۹ به چاپ رسیدند.
ویلیام شکسپیر در روز ۲۳ آوریل ۱۶۱۶ میلادی در پنجاه و دوسالگی درگذشت.