وقتی در برابرش می‌ایستی در یک لحظه دو احساس متفاوت را تجربه می‌کنی؛ حقارت خود و عظمت میهنت را. هر کاری در این بنای ساده موزون کردند به این قصد بود که ماندگار باشد و شد.
گنبد قابوس قدیمی‌ترین بنای تاریخ دار دوره اسلامی است. مقرنس‌های سردر ورودی آن جزو اولین نمونه مقرنس‌های هنر اسلامی ایران به شمار می‌روند و از بلندترین آثار تاریخی جهان است.
بنای آرامگاه نابغه شرق، ابن‌سینا را تنها با کمی تفاوت به تقلید از همین بنا ساختند. بنای آجری میل گنبدقابوس از نظر عظمت معماری، ویژگی‌های هنری و تکنیکی در زمره بزرگترین مفاخر معماری قرن چهارم هجری قمری است و از سه قسمت شالوده، ساقه و گنبد مخروطی تشکیل شده است.
بناهای برجی شکل در ایران کم نداریم ولی هیچ کدام ابهت این یکی را ندارند. گنبد قابوس در هاله‌ای از شکوه، مستحکم و زیبا، در عین سادگی و بسیار غرور‌انگیز خود را به همه دنیا شناسانده است.
روزگاری سمبل پایتخت (شهر جرجان) بود و امروز سمبل سرزمینی است که دریا دارد و موسیقی و جنگل و دشت‌های گسترده پنبه و اسب‌های نامدار.
