پیمان صفردوست دبیر انجمن ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ری در این مراسم گفت: در سال‌های اخیر پدیده نشر در کشور ما که در اصل باید یک اقدام فرهنگی باشد، بیشتر به سمت درآمدزایی و بعد مالی آن پیش رفته است و این به غنای محتوای سیاری از کتب منتشر شده لطمه وارد کرده است. در حال حاضر ناشران بیشتر در پی نویسندگان سرمایه‌گذار هستند و گاه دیده می‌شود کتاب‌هایی که شاید از لحاظ محتوایی چندان مطلوب نیستند تنها به دلیل اینکه خود مولف سرمایه‌گذاری آن را به عهده گرفته با حجم بالایی وارد کتاب می‌شود.
وی افزود: از سوی دیگر مخاطبان آثار ادبی نیز به دلیل اختلاط سره و ناسره در بازار کتاب و دشواری انتخاب مناسب رغبتی به خرید کتاب‌های جدید نشان نمی‌دهند و به خوانش کتب سفارش شده از سوی دوستان اکتف می‌کنند که این هم به طور غیرمستقیم نویسنده را دچار زیان می‌کند و او را برای انتشار کتاب بعدی بی‌میل می‌کند.
صفردوست با اشاره به اینکه فرهنگ و ادبیات یک پروسه زمان‌بر است خاطرنشان کرد: برای هر پدیده‌ای یک محدوده زمانی اجرا وجود دارد و این زمان برای فرهنگسازی بسیار طولانی است به نحوی که سازماندهی آن از عهده یک فرد خارج است.
وی در این مورد افزود: با توجه به اینکه گاهی برای فرهنگسازی در یک جامعه چندین نسل زمان لازم است، جا دارد تا نهادهای دولتی با برنامه‌ریزی‌محتوایی و بلندمدت چه در خصوص کارشناسی‌های تخصصی و چه در زمینه حمایت از نویسندگان و شاعران در این کار سهیم شوند.
صفردوست در مورد کتاب "حجم سکوت" نیز عنوان کرد: این مجموعه فارغ از نقاط قوت و ضعف تکنیکی موجود در آن، به دلیل اینکه نویسنده دیدگاه‌های ذهنی خود را در این سن در بوته نقد قرار داده ارزشمند است.
وی افزود: بسیاری از شاهکارهای ادبی در جهان توسط نویسندگان جوان به وجود آمده‌اند. زیرا شاعر در سنین جوانی قدرت ریسک در شیوه خلق اثر را دارد و دارای شهامت تجربه و شکست نیز هست.
دکتر مهدی محبتی استاد دانشگاه و منتقد ادبی نیز در بخش دیگری از این مراسم که در کاخ موزه نیاوران برگزار می‌شد، با اشاره به لزوم حمایت از نویسندگان جوان گفت: بی توجهی به ادبیات ایران توسط ایرانیان نباید به شکلی باشد که از دیوان حافظ تنها تفال زدن به آن را بشناسیم.
وی افزود: در کشوری مثل ترکیه که درآمد حاصل از توریسم آن برابر 1.2 درآمد نفتی ایران است، شهر قونیه تنها با داشتن مولانا، 40 درصد درآمد حاصل از توریسم این کشور را تامین می‌کند ولی این اتفاق در ایران که شاعرانی مثل حافظ، سعدی، خیام، فردوسی و غیره را دارد به هیچ وجه نمی‌افتد.
دکتر محبتی در مورد شیوه نگارش کتاب حجم سکوت نیز گفت: خانم حاجی حسینی در این کتاب سعی کرده است تا زبان و نگاه شخصی خود را داشته باشد و کمتر خود را تحت تاثیر اسلوب‌های کلیشه‌ای قرار داده است.
وی "حجم سکوت" را کتابی پسامعنایی دانست و عنوان کرد در اسلوب گذشته نگارش، همواره یک سری چهارچوب‌ها در مورد زیبایی شناسی وجود داشته و مثلا همواره قد بلند به سرو تشبیه شده و چشم به نرگس و دندان به تگرگ که آن را متن های پیشامعنایی می‌نامیدند. این نگاه از دوره نیما به این سمت دچار تغییر شد و نگرش شخصی نویسنده به متن غلبه کرد که مولف حجم سکوت نیز کوشیده ایت تا این نگاه شخصی به موضوع را در همه جای اثر حفظ کند.
