رضا شیخ علی، مامور پایگاه آتشنشانی پاکدشت از لزوم حضور آتشنشانهای زن در پایگاهشان اینگونه گفت: «حضور آتشنشان زن یک ضرورت است، چند روز پیش خانمی با مرکز تماس گرفت و ادعا کرد که هر چه زنگ در خانه خواهرش را میزند کسی در را باز نمیکند.
او مطمئن بود که آنها در خانه هستند و حتما اتفاقی افتاده است که جواب نمیدهند. فوراً مأموران ما به محل اعزام شدند و با شکستن در ورودی ساختمان مشخص شد که همه اعضای این خانواده 3 نفره دچار گاز گرفتگی شدهاند.
خانم نیازمند به کمک از وضعیت ظاهری مناسبی برخوردار نبود و ما مجبور شدیم از خواهر این مصدوم کمک بگیریم.وی ادامه داد: درصورتی که آتشنشان زن همراه گروه ما بود، امدادرسانی به این خانم حتما سریعتر انجام میشد. با این وجود اعضای این خانواده جان سالم به در بردند و بهدلیل مسمومیت با گاز تنها کمی دچار گیجی شده بودند که خیلی زود برطرف شد.»
شیخ علی میگوید: در بسیاری از مواقع سر صحنههای تصادف نیز لزوم حضور بانوان آتشنشان بسیار احساس میشود. کریم کریمی، راننده خودروهای آتشنشانی شریفآباد نیز به نمونههایی در تصدیق لزوم حضور خانمها در ایستگاهشان اشاره کرد.
با شمارههایی که از مراکز آتشنشانی شرق تهران یعنی پاکدشت، ورامین، ری و دماوند داشتم تماس گرفتم، با همه مسئولان و روسای پایگاهها صحبت کردم اما نمیدانم چرا اجازه اعلام نامشان را به من ندادند؟!
میگفتند اجازه ندارند، در میان همه آنهایی که قرار شده تحت عنوان منبع آگاه بشناسیمشان، یکی بسیار صاحب سبک و نقد و ایده بود. محمدرضا رضایی آتشنشان ورامینی گفت : باید برای حضور نیروی زن در پایگاههای آتشنشانی فرهنگسازی شود.
میگفت آتشنشان زن لازم هست که هیچ، واجب هم هست، اما هنوز در بسیاری از شهرستانها با حضور آنها مخالفت میشود. شرایط جامعه ایران به خصوص در شهرستانها به گونهای است که نمیتوان از زنان و مردان به طور همزمان در چنین مشاغلی استفاده کرد، علاوه بر این لزوم داشتن «توانایی جسمی» نیز یکی از دلایل عملی نشدن این طرح است.
او ادامه داد: با اینکه انگار حضور زنان آتشنشان حداقل در تهران کمرنگ شده است اما زنان داوطلب دست بر دار نیستند. آنها راه میانبری پیدا کردهاند و حاضر شدهاند در کنار مردان بهعنوان نیروی کمکی به زورآزمایی با شعلههای آتش بروند.
استفاده از این خانمها بهعنوان آتشنشان داوطلب از 2 جهت تا مشخص شدن تکلیف استخدام زنان آتشنشان حائز اهمیت است. اول اینکه در مواقع بحرانی و هنگام بروز حوادث بزرگ، آنها میتوانند بخشی از امور ایمنی را انجام دهند و دوم اشاعه فرهنگ ایمنی در میان همه شهروندان است.
رضایی گفت: البته در تهران بزرگ این زنان در حال حاضر هر روز در پایگاههای خود حاضر شده و در مانورها شرکت میکنند اما این اتفاق در مناطق شرقی تهران هنوز رخ نداده است.
این آتشنشان خوش سابقه به حادثهگیر کردن پای زنی در میان یکی از درپوشهای راهآب خیابان اشاره کرد و ادامه داد: آتشنشانان مرد به کمک این زن شتافتند اما با وجودی که آتشنشانان مرد دستکش در دست داشتند، همسر این زن نگذاشت آتشنشانان پای همسرش را از محلی که در آن گیر کرده بود خارج کنند. همسر این مرد معتقد بود نباید دست آتشنشانان مرد به پای همسرش بخورد.
کلی طول کشید تا ما به شوهر آن زن آموزش دادیم تا بتواند بدون صدمهای جدی، پای همسرش را از آنجا درآورد. خدا را شکر مشکل جدی نبود اما درصورت صدمه جدی احتمالا زن پای خودرا از دست میداد. رضایی در آخر گفت: امیدواریم هرچه زودتر ضرورت وجود نیروی خدمت رسان در جامعه ما نهادینه شود و ما به مراتب موفقتر و راحت تر به وظیفه نجات جان افراد ادامه دهیم.
همشهری استانها