سرمای فراگیر در جشنواره‌ای که همیشه زمستان‌های تهران را گرم می‌کرد، هراس پایان سرد و بی‌نمک را در جان برگزارکنندگان افکند و این، آغاز آنچه بود که شامگاه 14 بهمن در برج میلاد روی‌داد. این هراس ریشه در اختتامیه اول داشت.
اختتامیه بخش بین‌الملل که در سالنی نیمه‌خالی برگزار شد، ریشه‌های این ترس را چنان در جان مسئولان محکم کرد تا برای اختتامیه اصلی، بیش از ظرفیت سالن کارت دعوت چاپ کردند که دیگر حتی جا برای خبرنگاران نیز باقی نماند.
این وضع از ورودی برج میلاد روشن بود و سبب شد کارت‌های ورودی مراسم در دستان دستفروش‌هایی دیده شود که با پاکتی پر از کارت، در محوطه مقابل برج، کاسبی فرهنگی راه انداخته بودند!
این نکات، هنوز ابتدای ماجرای اختتامیه است؛ اختتامیه امسال، فراتر از این حرف‌ها بود.
در 10 روز نمایش فیلم، برای ورود خبرنگاران، چند مامور جلوی در سالن همایش‌های برج میلاد، به‌طور جدی و دقیق، کارت‌ها را چک می‌کردند و در حالی که سالن تنها در هنگام نمایش فیلم‌های توقیفی پر می‌شد، هیچ کس جرات ورود بدون کارت نداشت.
اما این مراقبت سفت و سخت، ناگهان در مراسم اختتامیه رنگ باخت و هر کس که می‌خواست می‌توانست وارد شود؛ با کارت یا بدون کارت. این شد که خبرنگاران، که این سالن تا صبح اختتامیه به آنها تعلق داشت، سردرگم و لابه‌لای جمعیت، گیر کردند و عده‌ای نیز حتی نتوانستند وارد شوند.
این اتفاق سبب شد باقی خبرنگاران داخل سالن هم به نشانه اعتراض خارج شوند و همه آنها به نشانه اعتراض به همراه عکاسان در بیرون از سالن تجمع کردند. این ماجرا اما آنقدرها که به‌نظر می‌رسد برای دبیر جشنواره و دیگران، ماجرای مهمی نبود.
هیچ کس خبرنگاران را با وجود همه شعارهایی که در طول جشنواره داده می‌شد، تحویل نگرفت تا یک ساعت بعد که مسعود شاهی، دبیر جشنواره آمد و تنها توانست بگوید: من هم در کنار شما خواهم ماند. اما حبیب ایل‌بیگی، مدیر روابط عمومی جشنواره 2 ساعت پس از آغاز مراسم به میان خبرنگاران آمد و از اتفاقات پیش آمده عذرخواهی کرد.
ایل‌بیگی گفت: مثل همه جشنواره‌های قبل، امسال هم مکانی برای استقرار خبرنگاران در سالن در نظر گرفته شده بود، اما مورد قبول قرار نگرفت. وی توضیح بیشتری نداد، اما دیگر جایی نرفت و تا پایان مراسم در کنار خبرنگاران باقی ماند.
اینها که چیزی نیست!
از اینها باورنکردنی‌تر چیزی است که محسن روزبهانی، برنده سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌های ویژه میدانی به مهر گفته است. روزبهانی می‌گوید: بی نظمی بسیاری در مراسم اختتامیه وجود داشت و به‌دلیل حضور اهالی غیرسینمایی در سالن برگزاری مراسم اختتامیه، حتی بسیاری از نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین جایی برای نشستن در سالن نداشتند و بسیاری از آنها به ناچار در انتهای سالن نشستند.
اما حتی روزبهانی هم خبر نداشت که نداشتن جا در سالن، تازه شرایط خوب محسوب می‌شد. نامزدهایی هم بودند که بیرون سالن و از طریق تلویزیون مراسم را دنبال می‌کردند! از جمله مهدی نادری، تورج اصلانی، محمد زرین‌دست و قاسم قلی‌پور.
اینها که چیزی نیست، اوضاع اختتامیه حتی خراب‌تر از اینها بود؛ تا جایی که سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری به اشتباه به فیلم «آل» تعلق گرفت. ایسنا از قول مدیر روابط عمومی جشنواره در این باره می‌نویسد: به‌دلیل اشتباه تایپی متنی که در اختیار مجری قرار گرفته بود، چنین خطایی رخ داد که به اشتباه فیلم آل برای بهترین صداگذاری معرفی شد.
این اشتباه تایپی روی سن اصلاح نشد و جایزه به اشتباه اهدا شد و عده‌ای متأسفانه این برداشت را کردند که مجری از قصد متن را اینگونه خوانده است؛ درصورتی که چنین موضوعی نبود.
مجری، علی معلم یعنی تهیه‌کننده فیلم آل بود. خلاصه، در مراسم نام اباصدق برای فیلم آل به‌عنوان برگزیده صداگذاری اعلام شد و بعد از آن، سیمرغ و حواله و لوح تقدیر را از او پس گرفته و به علیرضا علویان، برای صداگذاری فیلم «آناهیتا» دادند.
بگذریم، سینما ادامه دارد
جشنواره که همه چیز نیست. سینمای ایران، اگرچه در ایام جشنواره عملا در آن خلاصه می‌شود، اما زیاد طول نمی‌کشد که توفان فرومی‌نشیند و بحث همیشگی، دوباره خود را نشان می‌دهد؛ شیوه اکران.
خبرها حکایت از این دارند که اکران فیلم‌ها بعد از جشنواره، یعنی از همین امروز با فیلم‌های قبلی ادامه پیدا می‌کند و سپس 2 فیلم «عیار14» پرویز شهبازی و «به‌رنگ ارغوان» ابراهیم حاتمی‌کیا به نمایش درمی‌آیند.
از عجایب سینمای ما یکی هم همین است که به رنگ ارغوان حاتمی‌کیا ، تا همین 2 هفته پیش اصلا قابلیت نمایش نداشت و پنج شش سال در توقیف بود، ولی حالا ناگهان گل سرسبد جشنواره می‌شود و همه جوایز اصلی را می‌گیرد و بلافاصله هم در نوبت اکران قرار داده می‌شود.
جالب است بدانیم که به رنگ ارغوان جایزه بهترین فیلمنامه را در بخش بین‌الملل گرفت و بعد در بخش مسابقه سینمای ایران، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم که کلکسیونش کامل شود. به هر حال قرار است که به رنگ ارغوان پس از جشنواره فیلم فجر در گروه آفریقا به نمایش درآید.
همین‌طور گروه سینمایی عصر‌جدید اکران فیلم «هر شب تنهایی» ساخته رسول صدرعاملی، گروه استقلال فیلم «حلقه‌های ازدواج»، گروه آزادی اکران «تاکسی نارنجی» و گروه قدس، «دختر میلیونر» را پی می‌گیرند.
بعد از به رنگ ارغوان هم قرار است «هفت دقیقه تا پاییز» علیرضا امینی اکران شود. بد نیست بدانید که تهیه‌کننده هر دوی این فیلم‌ها سیدجمال ساداتیان است.
