هر زمانی که پلک می‌زنید، پلک‌هایتان مخلوطی از روغن‌ها و ترشحات مخاطی بر سطح چشم می‌گسترانند تا از خشکی چشم جلوگیری شود.
پلک‌زدن همچنین مانع رسیدن تحریکات بالقوه آسیب‌رسان به چشم‌هایتان مانند نورهای زننده و اجسام خارجی مانند گرد و غبار می‌شود.
اما چرا هر دو تا ده ثانیه یک بار – که یک بار پلک می‌زنیم – دنیایی که می‌بینیم در تاریکی فرو نمی‌رود؟
دانشمندان دریافته‌اند که مغز انسان استعدادی را بر ای نادیده‌گرفتن این خاموشی‌های لحظه‌ای دارد.
خود عمل پلک‌زدن فعالیت را در نواحی متعددی از مغز که مسئول شناسایی تغییرات محیطی هستند مهار می‌کند، بنابراین در نهایت شما تجربه مداومی از دنیای پیش چشم‌تان خواهید داشت.
LiveScience, 5 Dec., 2006
