دستورهای مربی را کشتی‌گیر بدون درنگ اجرا می‌کرد. دستورات هم واضح بود و هم مربی کشتی‌گیر رقیب می‌دانست و هم خود کشتی‌گیر رقیب اما گیج بودند از فریادهای پشت‌سر هم محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران که روحیه می‌داد به کشتی‌گیر و فن را یادآوری می‌کرد به او. نتیجه مسابقه هم زودتر از سوت داور معلوم شد، وقتی مربی فریاد شادی کشید.
قهرمانی کشتی فرنگی ایران در مسابقات جهانی ارمنستان، در واقع نقطه‌عطف تاریخ کشتی ایران بود؛ جایی که اولین‌بار کشتی فرنگی ایران در جام جهانی کشتی، قهرمان می‌شد؛ موفقیتی پس از ناکامی کشتی فرنگی در المپیک پکن؛ جایی که محمد بنا دیگر سرمربی تیم ملی نبود و بسیاری از کارشناسان این مسئله را دلیل مهم ناکامی سوریان و دیگر کشتی‌گیران تیم ملی کشتی فرنگی می‌دانستند. به همین دلیل بود که محمدرضا یزدانی‌خرم بلافاصله بعد از المپیک اختلافات گذشته با بنا را کنار گذاشت و او را دعوت کرد که دوباره به تیم ملی بازگردد. یک سال بعد قهرمانی جهان رهاورد این تصمیم منطقی بود. اما راز محمد بنا در تیم ملی کشتی فرنگی چیست؟
خودش می‌گوید: «راز خاصی نیست. تمام عشق و علاقه و تمام زمانی را که در ۲۴ ساعت دارم در اختیار کشتی و بچههای جوان کشتی گذاشتهام. از نظر روحی- روانی میتوانم کمی با آنها هماهنگ باشم. اعتقاد و اعتمادی که میتوانم بین کشتی‌گیر و خودم بهوجود بیاورم باعث میشود که بچهها با تمام وجودشان چه در اردوهای تیم ملی و چه در مسابقهها تلاش کنند و این تلاششان هم باعث پیروزی میشود.»
محمد بنا که 22 سال پیش از آن، تنها مدال تاریخ کشتی فرنگی ایران در وزن 68 کیلوگرم در مسابقات قهرمانی جهان را کسب کرده بود، در مقام سرمربی تیم ملی بزرگسالان در سال 2005 و مقطعی از سال 2006، کشتی فرنگی ایران را در راه صعود قرار داد اما به مدت دو سال خانه‌نشین شد و بعد از آن هم دور از سکان هدایت این کشتی پراضطراب قرار گرفت.
روند آماده‌سازی تیم ملی کشتی فرنگی و نحوه تمرین دادن ورزشکاران و نظارت بر آنها برای المپیک با انتقادهایی مواجه بود اما پس از فاجعه المپیک بود که صدای انتقادها شدیدتر و رساتر شد. برخی کارشناسان، مجموعه کشتی‌گیران فرنگی ایران در المپیک پکن را شایسته اطلاق عبارت «تیم» ندانستند و آن را «بی‌روحیه» و «متلاشی شده» توصیف کردند. نگرانی‌ها به اندازه‌ای بود که سخن از پایان دوران کشتی حمید سوریان، یکی از پرافتخارترین ورزشکاران ایران به میان می‌آمد.
در نهایت حدود 11 ماه قبل در تصمیمی که کارشناسان آن را «حرفه‌ای» توصیف کرده و تحسین کردند، محمدرضا یزدانی‌خرم اختلاف‌ها با محمد بنا را کنار گذاشت و او را دوباره به اردوی تیم ملی بازگرداند. این بازگشت، حضور مربیانی همچون جمشید خیرآبادی و ناصر نوربخش را در کنار دکتر امیر ساسان و دکتر طاهری، کارشناسان در امر وزن‌کشی، تغذیه و مکمل‌های دارویی در اردوی تیم ملی به همراه داشت.
ماه‌ها تمرین برگزار شد و طی آن گزارشگرانی که برای تهیه خبر به اردوی تیم ملی کشتی فرنگی مراجعه می‌کردند به ندرت متوجه غیبت محمد بنا می‌شدند. این شرایط، نه تنها باعث شد حمید سوریان با وجود فشار روحی بالا به واسطه ناکامی در المپیک پکن در موقعیتی قرار بگیرد که به اعتقاد کارشناسان «ساده‌ترین» قهرمانی خود را کسب کند، بلکه بسیاری از کشتی‌گیران کم‌تجربه در میادین بین‌المللی در رده بزرگسالان را نیز به ستاره تبدیل کرد.
فرشاد علیزاده (74 کیلوگرم) و امید علی اکبری (96 کیلوگرم)، قهرمانان آسیا و حبیب‌الله اخلاقی (84 کیلوگرم)، قهرمان مسابقات جایزه بزرگ طلایی، تنها مدال‌های عمده عمر ورزشی خود را در سال جاری میلادی کسب کرده بودند. مهم‌تر از نظارت دائم، تعهد به کار و پیروی از اصول علمی طی ماه‌ها اردوی آماده‌سازی تیم ملی، آنچه بر شکل گرفتن ذهنیت «حرفه‌ای» در محیط کشتی فرنگی بیشتر صحه گذاشت، برخوردی بود که محمد بنا با منتقدان خود داشت. کارشناسان معتقدند تحول ایجادشده در کشتی فرنگی به اندازه‌ای گسترده است که در هر وزن، تیم کشتی فرنگی ایران حداقل دو ورزشکار جایگزین برای نماینده اصلی در اختیار دارد.
با این حال، محمد بنا با کسب قهرمانی در مسابقات آسیایی در تایلند، کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز در تمامی رده‌های سنی در جام‌های قهرمان قهرمانان در ترکیه و جام معتبر وهبی‌امره، نایب قهرمانی جهان در مسابقات دانمارک و قهرمانی در مسابقات جام‌جهانی، یکی از پرافتخارترین سال‌های کشتی فرنگی را رقم زد. شاید به همین دلیل باشد که فدراسیون جهانی، او را هم‌ردیف تئوریسین کشتی آزاد روسیه و جهان، مربی پرافتخار تیم ملی کشتی آزاد روسیه در کشتی فرنگی بداند. او نزد بسیاری از اهالی کشتی جهان شاهمرداف کشتی فرنگی است.
