بهروز غریب پور در گفتگو با خبرنگار مهر با تاکید بر اینکه اپرای مولوی راهکارهای مناسبی برای اجرا در عرصه نمایش دارد، گفت: اتفاقی که در سال 88 برای تئاتر رخ داد غیرقابل پیش بینی و غیر منتظره بود و بعد از انتظاری طولانی سرانجام اپرای مولوی به ثمر رسید و این می تواند یکی از شاخص ترین تجربیات تئاتر در سالی که گذشت باشد. پیشینه این کار به قبل از دوران مشروطه برمی گردد و مروری بر اتفاقات مختلف از آن دوران تا امروز دارد.
وی افزود: این تعریف و تمجیدها از اپرای مولوی به خاطر این نیست که کارگردانی آن بر عهده من بود. این کار علاوه بر اینکه در حیطه تئاتر می تواند تجربه تازه ای باشد بلکه دستاوردهای گوناگونی در عرصه های مختلف فرهنگی و تاریخی دارد و داستانهایی از بزرگترین شاعران ایران از جمله فردوسی، نظامی، عطار و مولوی و ... را به تصویر می کشد.
غریب پور درباره فرهنگ گذشته و مرسوم در میان ایرانیان برای دیدن نمایش توضیح داد: در فرهنگ قدیم تعطیلات برای این بود که جامعه به وحدت و یکدلی نزدیک شود و در موارد مختلف از جمله مسائل فرهنگی به اتفاق نظر برسد. هیچیک از جشنهای ایرانیان بی دلیل نیست و مطمئنا دلیل فرهنگی پشت سرش دارد اما متاسفانه ما به جامعه شتر، گاو، پلنگ تبدیل شدیم و در مواقعی که باید واکنشهای فرهنگی نسبت به اتفاقات مختلف داشته باشیم کاری نمی کنیم.
وی یادآور شد: از دوران گذشته تا امروز ما برنامه فرهنگی مناسبی برای روزهای عید و عزا نداشتیم و هنوز نمی دانیم چه مراسمی در این دوران می توانیم برگزار کنیم. ما برعکس همه دنیا عمل می کنیم و به جای اینکه در طول تعطیلات تئاتر روی صحنه ببریم همه چیز را تعطیل می کنیم. اوقات فراغت فقط برای مهمانی رفتن نیست و اگر همه فعالیتهای فرهنگی را در 15 روز تعطیل کنیم نمی توانیم به رشد فرهنگ امیدوار باشیم.
