اما دیوید کامرون رقیب وی، رهبر محافظه‌کاران حزب توری، بیش از هر زمان دیگری نسبت به پیروزی در برابر حزب مخالف امید دارد. هر کس که بتواند بر مسائل و مشکلات اقتصادی بریتانیا فائق آید، رهبر بعدی این کشور خواهد بود.
در مبارزات انتخاباتی که در حال حاضر آغاز شده، براون بیچاره برای مقابله با مخالفت‌ها و مسائل به‌وجود آمده ریسک مناظره تلویزیونی را پذیرفته تا در برابر دیوید کامرون، رقیب تازه نفس حزب محافظه‌کار انگلیس بتواند راه حلی برای نجات خود بیابد اما با وجود نظرسنجی‌های ناامیدکننده صورت گرفته علیه وی و بانکداران طماع، شانسی برای براون باقی نمی‌ماند. یکی از دشمنان براون روزنامه جنجالی سان است که به خوبی از نظرات عمومی آگاهی دارد و می‌داند که مردم انگلیس چه می‌خواهند؛ این روزنامه حمایت خود را از حزب کارگر به رهبری براون پس از یک دهه پس گرفت.
این روزها درانگلیس، روزهایی است که ترور کاواناگ برای آمدنش بسیار لحظه‌شماری کرده است. او هرگز با سیاستمداران حزب کارگر انس نگرفته و علاقه‌ای به فعالیت‌های این حزب نداشته اما اکنون به‌نظر می‌رسد این حزب بازی سختی را پیش رو دارد. کاواناگ، طاس است، ریش دارد و کت و شلوار می‌پوشد. او یکی از مقاله نویسان منحصر به فرد در لندن است؛ یک شایعه‌پرداز طرفدار حزب محافظه کار که بی‌پروا و جسور است. او برای روزنامه جنجالی انگلیسی سان کار می‌کند.
تا‌کنون، او که یکی از روزنامه‌نگاران تأثیرگذار و قدرتمند در انگلیس بوده است، اگرچه همواره به هنگام نوشتن در روزنامه سان با محدودیت‌هایی مواجه بوده است. اگرچه او سال‌هاست که می‌گوید و معتقد است که دولت حزب کارگر و حاکم انگلیس «ناکارآمد و بی‌کفایت» است، رئیس او، رابرت مورداخ، صاحب روزنامه سان، طرفدار و دوستدار دولت است. رابرت مورداخ که صاحب غول رسانه‌ای است حامی حزب حاکم در انگلیس است اما این حمایت تنها به خاطر تونی‌بلر، نخست‌وزیر سابق و رهبر حزب کارگر طولانی شده است. درواقع، مورداخ پیش از این به بلر قول داده بود که برای مدت طولانی حامی نخست‌وزیر حزب کارگر انگلیس باشد. بلر نیز بارها قدردانی خود را از حمایت‌های مورداخ نشان داده است.
پایان یک دوستی طولانی
گوردون براون، نخست‌وزیر انگلیس و جانشین بلر، همچنین بسیار امیدوار به حمایت‌های مورداخ است. این دو مرد اغلب با یکدیگر صحبت می‌کنند. کاواناگ معتقد است که ناشر روزنامه هنوز هم واقعا هوش براون را تحسین می‌کند و اقدامات وی را اخلاقی و درست می‌داند. اما در حال حاضر مورداخ از عملکرد حزب کارگر و دولت حاکم خسته شده است، مانند کاواناگ که مدت‌ها قبل از عملکرد دولت حاکم خسته و ناراضی شده بود. سپتامبر 2009 تیتر اول روزنامه سان تحت عنوان سیاست‌های حزب کارگر شکست‌خورده نشان داد که این روزنامه به‌طور رسمی پایان دوستی خود را با حزب کارگر اعلام کرده است.
سحر و جادوی حزب کارگر مدت‌ها پیش از میان رفت و این تونی‌بلر بود که هم سحر و جادوی خود را از دست داد و هم حزب کارگر را. او کسی است که انگلیس نمی‌تواند اشتباهاتش را ببخشد. زمانی‌که بلر در جنگ عراق با جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا همراه شد، مشکلات او و حزب کارگر هم آغاز شد. پایان ماه ژانویه، بلرسرانجام در کمیته تحقیق درباره جنگ عراق، بنا به درخواست‌های عمومی حاضر شد تا درباره علت مشارکت انگلیس در جنگ عراق شهادت دهد. بلر برای پاسخگویی به اتهامات عنوان شده که وی درباره جنگ عراق افکار عمومی را فریب داده و به مردم دروغ گفته، در دادگاه حاضر شد. حضور وی در یک دادگاه عمومی در 13سال حکومت حزب کارگر و حتی شاید تنها چند ماه قبل از برگزاری انتخابات پارلمانی در انگلیس، می‌تواند نشانه‌ای از افول و پایان دوران حزب کارگر در این کشور باشد.
در پی فشارهای مخالفان، گوردون براون نیز برای ارائه توضیحات و مدارک درباره جنگ عراق، قبل از برگزاری انتخابات سراسری در مقابل کمیسیون تحقیق جنگ عراق حضور یافت. سخنگوی رسمی براون نیز در این رابطه گفت: براون آماده است تا از فرصت به دست آمده برای دولت استفاده کند و درباره اینکه چرا انگلیس به جنگ عراق وارد شد، توضیحاتی ارائه کند. بر سر تاریخ حضور براون در دادگاه و اینکه فاصله زمانی این حضور تا برگزاری انتخابات چقدر باید باشد، بحث و جدل‌های زیادی در داخل کشور به‌وجود آمد و سرانجام این تاریخ تعیین شد.
اخبار جنجالی منتشر شده
8 میلیون انگلیسی، هر روز روزنامه سان را می‌خوانند و بسیاری از آنها جزو رأی‌دهندگان به حساب می‌آیند. کاواناگ می‌گوید: مردم از حالا تا 6 می، که به احتمال زیاد تاریخ برگزاری انتخابات است، آرام و قرار ندارند. او درحالی که خیره نگاه می‌کند، می‌گوید: ما باید برای پیروزی حزب محافظه‌کار تلاش کنیم. نقطه ضعف‌های بسیاری از حزب حاکم که اخباری جنجال‌برانگیز، برای پوشش صفحه و لیستی از تمام اقداماتی که منجر به شکست حزب کارگر و دولت حاکم خواهد شد، وجود دارد.
انگلستان دارای بالاترین میزان بارداری درمیان نوجوانان در اروپا و دارای بیشترین میزان اعتیاد جوانان و نوجوانان به مشروبات الکلی در اروپاست. رشد بیکاری به‌ویژه درمیان جوانان در شهرهای انگلستان بسیار افزایش یافته است. جوانان و نوجوانان هنوز هم مدارس دولتی را ترک می‌کنند، بدون آنکه قادر به نوشتن و خواندن باشند با وجود اینکه پیش از این بلر بر آموزش‌وپرورش بسیار تأکید می‌کرد و در برنامه‌های خود تأکید بر «آموزش، آموزش و آموزش» داشت.
انگلستان آخرین کشور عمده صنعتی است که هنوز در رکود اقتصادی به سر می‌برد و با آن دست و پنجه نرم می‌کند. پس از سال1945، بار دیگر انگلیس با شرایط بد اقتصادی مواجه شده است. انگلستان با کسری بودجه بیش از 12درصد روبه‌رو است که بالاترین رکود پس از جنگ جهانی دوم در این کشور است. تعطیلی آژانس‌ها و سازمان‌های دولتی نیز تهدیدی برای اعتبار انگلیس به شمار می‌آیند. با وجود اینکه 3سال از نخست‌وزیری براون می‌گذرد، یک چهارم از ارزش پوند انگلیس در برابر یورو کم شده است. بانک‌ها، که یک روز مایه غرور و افتخار انگلستان به حساب می‌آمدند، در حال حاضر با وجود بدهی‌های میلیاردی نقش تخریبی در دارایی‌های دولت را بازی می‌کنند.
در جنگ منفور افغانستان، سال گذشته 108 سرباز انگلیسی کشته شدند، درحالی که صدها تن دیگر به‌شدت مجروح شدند؛ بخشی از این اتفاقات به‌دلیل کمبود بودجه نظامی برای خرید هلی‌کوپتر بیشتر و ماشین‌های زره پوش بهتر و ایمن‌تر، رخ داده است.
عدم حمایت مورداخ
تبلیغات انتخاباتی روزنامه سان این نکته را روشن ساخت که این روزنامه حمایت از کامرون را آغاز کرده است. در ابتدا، نخستین تبلیغات انتخاباتی حزب محافظه‌کار را مورداخ روزنامه نگار سابق این روزنامه کلید زد. دومین حرکت مورداخ این بود که تحت امپراتوری رسانه خود به‌طور بسیار واضح از کامرون اعلام حمایت کرد و نامزد حزب محافظه‌کار اطمینان حاصل کرد که می‌تواند برای حرکت به سوی خانه شماره 10 خیابان داونینگ، محل اقامت نخست‌وزیر جدید انگلیس، گام بردارد و سپس کامرون باید حق‌شناسی‌اش را در مورد مورداخ ابراز کند.
اگر کامرون نخست‌وزیر بشود باید قدرت رسانه‌هایی که با مورداخ در تقابل‌اند را محدود کند.تغییر در انگلیس، در حال شکل‌گیری است اما این تغییرات هیچ‌گونه احساس خوشایندی را به‌دنبال نخواهد داشت. فضای حاکم بر کشور بسیار کدر و سنگین است و کامرون مانند بلر نیست و قطعا باراک اوباما هم نیست. هر نظرسنجی جدید، پیروزی را برای حزب محافظه‌کار به رهبری دیوید کامرون بیشتر می‌کند؛ حتی در مناطق سنتی مانند ولز و اسکاتلند.
اما از آنجا که اکثریت جمعیت این کشور جزو رأی‌دهندگان به حساب می‌آیند، آسان نیست که بگوییم چه حزبی در انتخابات پیروز خواهد شد. حوزه‌های انتخاباتی به‌طور ناعادلانه تقسیم‌بندی شده‌اند و این امر باعث خشنودی حزب کارگر شده و آنها را به پیروزی دلگرم کرده است. این بدین معناست که حتی اگر محافظه‌کاران بیشترین آراء را به‌خود اختصاص دهند حزب کارگر می‌تواند اوضاع انتخابات را تغییر دهد. برای اینکه محافظه‌کاران بتوانند مدعی پیروزی در انتخابات باشند، باید به اضافه حفظ موقعیت فعلی خود در پارلمان (193 کرسی)، 133کرسی جدید نیز کسب کنند.
کاواناگ به خوانندگان مقالات خود گفت: ما همه از براون خسته‌ایم. او می‌گوید: ما نیاز به تغییر داریم اما این تغییر باید از بالا شروع شود.براون یک بار به‌عنوان وزیر با استعداد خزانه‌داری، نقش خود را خوب بازی کرده است. او شرایطی را فراهم ساخت که موجب خوشحالی بلر شد و از ماه مه 1997 شرایط بد اقتصادی را که گریبانگیر مردم این کشور بود، بهبود بخشید. بلر و براون به کمک یکدیگر، توانستند حزب را از مواضع سوسیالیستی خارج کنند و اعضای آن را به سوی قبول بازار آزاد هدایت و مردم و حزب کارگر را همسو کنند. از آن زمان به بعد حزب جدید کارگر توانست موقعیت خوب اقتصادی به‌وجود آورد و دورانی پررونق را رقم بزند، که تا قبل از آن، این کشور به‌خود ندیده بود.
دوران شکوفایی انگلیس آغاز شد. در هنر، مد، معماری، موسیقی و رشد اقتصادی، لندن تبدیل به یک مرکز اقتصادی در جهان شد و تقریبا از هر لحاظ با نیویورک برابرشد. انگلیسی‌ها که بحران را پشت‌سر گذاشته بودند، یک دفعه با اوضاع خوب اقتصادی مواجه شدند و به لطف رونق معاملات ملکی، حتی مردم فقیر ناگهان ثروتمند شدند و شرایط کاری نیز در انگلیس بهبود یافت.
براون که طراح اصلاحات اقتصادی دوران تونی‌بلر به‌حساب می‌آید و فرمول نجات این کشور را در چرخه رشد و شکوفایی پیدا کرد، وعده داده بود که به لطف حزب کارگر اقتصاد این کشور حرکتی رو به بالا و پایین نداشته باشد و تنها با رشد اقتصادی رو به بالا حرکت کند.امروز براون مظهر زوال حزب کارگر به حساب می‌آید. براون دیگر نمی‌تواند به رأی مردم که درگذشته حامیان قاطع این حزب و بلر بودند، تکیه کند، به این دلیل که می‌داند در انتخابات جدید شانسی برای بردن، ندارد. در حال حاضر، حتی طرفداران براون و رهبران سیاسی این حزب معتقدند برای خروج این حزب از بحران، براون باید استعفا دهد تا راه را برای یک رهبر جدید باز کند.
ماهی کپور در خشکی
در کنفرانس بین‌المللی بحران در لندن، براون برای توجیه عملکردهای خود فرصتی به دست آورد تا خود را نخست‌وزیری هوشمند نشان دهد. اما مردم انگلیس او را نخست‌وزیری بی‌عرضه و بی‌دست و پا می‌دانند. او معمولا از دهان نفس می‌کشد، به‌طوری که در تلویزیون او اغلب مانند ماهی کپوری که در خشکی دهان خود را باز و بسته می‌کند تا نفس بکشد، مثال زده می‌شود. براون تلاش دارد تا بار دیگر نظر مردم را جلب کند هرچند او و سخنانش فاقد جاذبه‌اند. تنها موضوعی که احساسات ترحم‌آمیز مردم را برانگیخت، زمانی بود که وی مجبور شد با هیکل بزرگ خود در مقابل دوربین‌های تلویزیونی قدم بزند، بدون اینکه سخنی برای گفتن داشته باشد.
دیوید کامرون، که براون را وارث بلر می‌نامد، داستانی کاملا متفاوت دارد. کامرون 43ساله است؛ درست همسن بلر، زمانی که وارد خانه شماره 10 خیابان داونینگ شد. او یکی از چهره‌هایی است که در کاهش عوارض نقش بسزایی ایفا کرد. اما جدا از آن، هیچ کس به‌درستی نمی‌داند که در آینده دقیقا چه روشی را در پیش خواهد گرفت.
حداقل یکی از اقداماتی که در آینده انجام خواهد داد، روشن است و آن اینکه با کشورهای اروپایی همگرا نخواهد شد و هرگز یورو را به‌عنوان جانشینی برای پوند انگلیس معرفی نخواهد کرد.کامرون تجربه ریاست در یک سازمان بزرگ را ندارد و جایگاه او درمیان بریتانیایی‌ها از این لحاظ است که به عدالت اجتماعی بها می‌دهد. کامرون از یک خانواده ثروتمند بانکدار پا به دنیای سیاست گذاشته و در یک مدرسه مستقل مربوط به نخبگان، تحصیل کرده و مطابق با مد روز پیش می‌رود؛ با لهجه‌ای که متعلق به طبقه ثروتمند انگلیس است.
براون او را خوش لباس می‌نامد؛ مردی از طبقه مرفه جامعه. بسیاری از مردم انگلیس، کامرون را کاندیدایی مناسب‌تر می‌دانند اما نسبت به حزب محافظه‌کار بی اعتمادند. از زمان نخست‌وزیر سابق انگلیس یعنی مارگارت تاچر که به قشر ثروتمند جامعه اهمیت بیشتری می‌داد و نسبت به قشر فقیر بی‌اعتنا بود، این بی‌اعتمادی شکل گرفته است. در حال حاضر این ترس و بی‌اعتمادی، آخرین کارت برنده براون است.
اشپیگل آن لاین- 22 ژانویه 2010
