در قانون اساسی عراق آمده‌است که حداقل 25درصد از کرسی‌های پارلمان این کشور به زنان اختصاص می‌یابد. کارشناسان و زنانی که اعضای پارلمان عراق هستند در این باره می‌گویند زنانی که نخستین بار در سال2005 میلادی انتخاب شدند، نفوذ و تأثیر سیاسی اندکی داشتند. اکنون گروه جدید سیاسی بانوان در حال شکل‌گیری و ظهور است. در نخستین نشانه از توسعه این روند، 12 زن که خارج از سیستم سیاسی بودند، حزب خودشان را تشکیل دادند و سکویی برای حقوق زنان و برنامه ایجاد شغل برای بیش از 700 هزار بیوه عراقی فراهم شده است.
جنان مبارک که فهرست نامزدهای زن شرکت‌کننده در انتخابات پارلمانی را سازماندهی کرده است در این رابطه می‌گوید: مردم می‌توانند ببینند که ما مستقل هستیم و برای هیچ حزبی در عراق کار نمی‌کنیم. وی افزود: زنان عراقی درون احزاب اغلب به حاشیه رانده شده بودند. مردم می‌توانند مشاهده کنند که ما فقط می‌خواهیم زنان عراقی را در بخش‌های آموزشی و اقتصادی قدرتمند سازیم. اهداف زیادی در این رابطه وجود دارد اما من بر این باورم که زنان عراقی به آن احتیاج دارند.
آمار بالای فقر و بیکاری در میان زنان عراقی در مقایسه با مردان این کشور به چشم می‌خورد و آنها از سطح تحصیلات پایین‌تری برخوردار هستند.
خانم مبارک مدیریت یک شرکت ساختمانی و مرکز توانبخشی و اشتغال زنان عراقی را بر عهده دارد. وی می‌گوید: این مرکز که یک سازمان غیردولتی است، از حمایت زنان و مردان برخوردار شده است. او در دفتر کاری خود در مرکز بغداد دستور‌العمل و برنامه‌‌اش را به زبانی توصیف کرد که برای مبارزات سیاسی سراسر جهان امری شناخته‌شده محسوب می‌شود.
مبارک در این باره گفت: این کار نخستین گام برای تغییر در کشورمان به شمار می‌آید.زنان در این انتخابات قربانی خشونت هم شدند. مردان مسلح 2هفته قبل از انتخابات در نزدیکی موصل، سها عابد‌الله- دامپزشکی که به‌عنوان عضوی از یک ائتلاف چندفرقه‌ای در انتخابات شرکت کرده بود- را به ضرب گلوله کشتند. صفیه طالب السهیل، نماینده پارلمان عراق که پدرش پس از طراحی توطئه کودتا علیه صدام حسین کشته شد و می‌خواهد برای بار دیگر انتخاب شود، گفت: هر اتفاقی ممکن است روی دهد اما من بر این باورم که زنان از فضای بیشتری نسبت به 4 سال پیش برخوردارند و می‌توانند از مکانی به مکان دیگر بروند.
السهیل تصریح کرد که پس از سرنگونی صدام حسین در سال2003 میلادی و هنگامی که زنان خواستار داشتن سهمی معادل 40درصد کرسی‌ها در پارلمان عراق بودند، انتظار داشتند آمریکا از آنها حمایت کند. وی و زنان دیگر در این باره می‌گویند: ما با رئیس‌جمهوری و وزیر امور خارجه ایالات متحده عکس انداختیم اما این کار، حمایت به شمار نمی‌رود. حمایت این است که به زنان امکان حضور و فعالیت سیاسی داده شود تا همه در عراق بدانند که رهبران زن هم وجود دارند.
همانند فهرست جنان مبارک، صفیه طالب السهیل هم خط‌مشی میانه‌رو و دمکراتیک را دنبال می‌کند.صفیه طالب السهیل می‌گوید که فعلا تأثیر زنان در بخش‌های دیگر جامعه عراق ناامید‌کننده است.او در این باره می‌گوید: ما زنان را در وزارتخانه‌هایی که اثر‌گذاری کمتری دارند، مشاهده می‌کنیم؛ حتی زنانی که از سوی احزاب سیاسی مشخص انتخاب می‌شوند، نمی‌توانند دیدگاه‌های خود را به‌طور مستقل بیان کنند و باید در مقابل دیگران تعظیم کنند. ما می‌خواهیم بانویی داشته باشیم که خودش یک رهبر باشد. السهیل افزود: من نمی‌گویم که ما پیشرفتی نداشته‌ایم بلکه از مشاهده شرکت زنان در روند سیاسی پیشرفت کردیم و مطالب زیادی در 4سال اخیر آموختیم. بسیاری از زنانی که درباره بیان سیاسی چیزی نمی‌دانستند، اکنون می‌توانند واقعا در این باره تدریس کنند.
نیویورک تایمز
